Pirates, Princesses & Lords (Iedereen Open Thread)

[Katherina Beckett]

Het was rustig in Port Royal,
De Endeavour lag ik de haven en werd gereed gemaakt voor vertrek naar Tortuga.
Kate en Cate stonden bij de kade en keken over de uitgestrekte Zee.
'Ik weet dat jij het bent..'zei Kate uit het niks en Cate keek op.
'Wat?..'zei ze, Maar ze wist donders goed waar Kate het over had.
'Dat jij de pirates heb vrijgelaten.. En dat jij die vrouw bent..'zei Kate en keek naar de grond.
'Maar.. hoe?' piepte Cate en keek haar benauwt aan.
'Ik ben niet dom!..Ik herken je echt wel hoor.. ook al draag je een masker..'lachden Kate en gaf haar een elleboog in haar zij.
'Maar weet Beckett het?..'zei Cate en voelden een angst schok.
'Nee..'zei Kate zacht 'Hij weet het denk ik nog niet..'zei Kate en keek naar de Endeavour waar Beckett stond te praten met Luitenant Groves.
'Goed.. Hij mag het nooit te weten komen Kate.. Dan vermoord hij me!' zei Cate en pakten Kate's polsen vast en keek haar aan.
'Ik weet het..'zei Kate en keek naar de grond,
Ze wou haar vriendin niet verraden, Maar ook niet liegen tegen haar man.

Het was avond en de reis naar Tortuga begon,
Cate, Norrington, Beckett en Kate waren aan boord en het schip vertrok.
'Een mistige nacht..'zei Norrington en keek naar de donkere mistige lucht.
Cate knikten en ze keek op de kaart waar alle mannen bij stonden,
Cate wilden zich altijd bemoeien met de route, Maar Kate hielt zich erbuiten en keek over de reling.
Beckett liet zijn vinger over de kaart gaan en bleef stilstaan op Tortuga.
'Dus daar zijn die barbaren..'zei Beckett.
Cate knikten Beckett keek haar aan en gaf haar een dodelijke blik.
Ze keek vragend terug maar hij keek alweer op de kaart.
'Wat heeft hij opeens?..'dacht Cate maar wenden zich ook weer tot de kaart.
Cate besloot zich niet meer te bemoeien met de mannen die ondertussen een hele discussie hadden gekregen en ze liep naar Kate en leunde tegen de reling.
'Wat heeft die man van jou?..'zei Cate en keek Kate vragend aan,
'Wat dan?..'vroeg Kate.
'Hij kijkt me de hele tijd aan alsof hij me wel kan vermoorden..'zei Cate en trok een verwaand gezicht.
Kate lachden,
'Je moet je gewoon niet bemoeien met de mannen als ze weer eens discussie hebben..'lachden Kate en keek naar Norrington die met Beckett een hevige discussie voerde.
'Nee dat bedoel ik niet.. Beckett doet alsof ik iets misdaan heb..'zei Cate.
'Zou hij het weten?..'vroeg Kate en Cate's gezicht trok wit,
'Vast niet.. Hoe zou hij er achter gekomen moet zijn?..'vroeg Cate en Kate haalde haar schouders op.
Na een tijdje zaten Kate, Norrington en Cate aan een tafel te kaarten.
'Mrs. Norrington?..'vroeg een man en Cate keek trots op.
'Ja?'zei ze en keek in de ogen van Luitenant Groves.
'Lord Beckett wilt u spreken in zijn kantoor..'zei Groves en Cate knikten en hij liep weg.
'Waarom wilt hij je spreken?..'vroeg Norrington en legde zijn kaarten neer.
'Geen idee.. Dat zal ik wel merken..'zei Cate en stond op.
Kate en Norrington gingen verder met kaarten en Cate liep door de gang van de Endeavour.
Ze kwam bij de kajuit van Beckett en klopten op de deur.
'Binnen..'hoorde ze Beckett's stem zeggen en ze opende de deur en stapten naar binnen.
'Je wilde me spreken?..'zei Cate en deed de deur achter zich dicht.
'Ja..'zei Beckett kortaf en stond op van zijn bureau.
Er stonden opvallend genoeg twee bewakers in zijn kantoor en het verbaasden Cate dat Beckett ze niet wegstuurde, Want dat deed hij altijd.
'En waarover dan wel niet?..'vroeg Cate nieuwsgierig en Beckett keek haar donker aan.
Cate vroeg zich af wat er zo belangrijk was en keek hem aan.
'Ik wil het even hebben over de ophanging..'zei Beckett en liep naar een tafel en schonk wat whiskey in.
Hij wees met een glaasje naar Cate en ze pakten het aan,
Beckett sloeg hem in één keer achterover, Maar Cate's glas hielt ze in haar handen,
Ze voelden haar maag draaien, 'Wat als het over mij vrijlating van de Pirates gaat..'dacht Cate en ze zuchten.
'Die vrouw.. Die de Pirates heeft vrij gelaten..'begon Beckett en Cate schrok.
'Ken jij die?..'zei hij duister.
'NEE!!.. ik bedoel nee..'zei Cate en schraapte haar keel.
'Geen idee wie dat zou moeten zijn..'zei ze en keek naar de grond.
'Ik weet het wel..'zei Beckett.
'Maar hoe?.. Wie?'vroeg Cate en werd paniekerig.
'Jij..'schreeuwde Beckett en seinde dat de wachters Cate moesten vasthouden.
'Ik wist het wel!!.. dat je weer langzaam terug zou veranderen naar een Pirate!!..'schreeuwde Beckett en de mannen pakten Cate vast, Van schrik liet Cate haar glas met whiskey vallen, het glas rinkelden kapot op de grond.
Een van de mannen pakten haar pols en deed de mouw van haar jurk omhoog.
'Geen brandmerk?..'vroeg Beckett en keek haar aan.
'Nee..! Ik ben geen Pirate meer!.. En toen ik dat nog wel was heeft de EITC nooit een kans gekregen om me te brandmerken!..'schreeuwde Cate.
Op Beckett's gezicht kwam een gemene glimlach en hij liep richting de openhaard.
Daar lag de lange ijzeren stok met een P eraan, Dat stond voor 'Pirate'.
Het brandmerk zag rood van hitte en Beckett liep terug naar Cate en de bewakers.
Hij deed de vuurstaaf naar voren en zetten op de plek waar Cate's pols bloot was de P neer.
'Voor mij zal jij altijd een Pirate blijven..'zei Beckett vol haat.
Cate schreeuwde het uit van de pijn,
Het branden zoals ze nog nooit gevoelt had en er kwamen tranen in haar ogen.
Opeens werd de deur opengerukt en Norrington stond in de deuropening gevolgd door Kate.
'WAT DOE JE?..'schreeuwde Norrington die Cate met haar arm op de tafel zag huilen en hij rende naar binnen.
De wachters lieten Cate los en ze viel op de grond,
Ze greep naar haar pols waar een zwarte brandwond zat in de vorm van een P, Cate voelden de enorme pijn door haar arm schieten..

[katesparrow]

Cate schreeuwde van de pijn en haar tranen stroomde over haar wangen.
Norrington en Beckett begonnen tegen elkaar te schreeuwen.
En Kate rende naar Cate toe.
Maar toen Kate, Cate wou helpen duwde Cate d’r weg.
‘VERAADSTER! HOE KON JE!’ brulde Cate uit.
Kate keek haar met grote ogen aan.
‘Wat heb ik gedaan?’ piepte ze.
Cate stond op, haar ogen stonden vol haat.
‘HOE KON JE HET ZEGGEN!? IK VERTROUWDE JE!’ schreeuwde Cate die de pijn van haar brandmerk al weer vergeten was.
‘GENOEG!’ bulderde Beckett’s stem door de kajuit heen.
Hij seinde de bewakers dat ze Cate en Norrington vast moesten houden.
Ze grepen hun vast en Cate schreeuwde haar agressie uit.
‘JULLIE ZIJN NOG ERGER DAN PIRATEN!’ riep ze.
‘Misschien wel, maar wij zijn rechtvaardig’ zei Beckett die tot de verbazing van de rest opvallend rustig was.
‘Rechtvaardig!? Mijn reet!’ riep Cate.
‘Ow Mr. Norrington? U bent ontslagen aangezien u familie bent van een piraat’ zei Beckett die Cate negeerde.
‘Breng ze naar de cellen’ zei Beckett tegen de bewakers.

‘Verdomme!’ zei Cate en ze sloeg met haar vuisten op de houten want van het schip.
‘Door mij ben jij je baan kwijt, en ben ik gebrandmerkt’ zei Cate pissig.
Norrington zei niks.
‘Nu snap ik hoe mijn familie en vrienden zich voelen’ zei Cate en weer rolden er tranen over haar wangen.
Norrington keek haar vragend aan.
‘Vertel ik je nog wel’ zei Cate kortaf.
Cate was uit op wraak.
En niet zo’n beetje ook.
‘Wacht maar, de EITC krijgt een avontuur om nooit te vergeten’ zei Cate vol haat.
‘Cate, kalm nou!’ zei Norrington en hij trok haar naar beneden op de grond.
Hij kwam naast haar zitten.
‘Het is niet anders’
Cate had geen woord verstaan van de paar woorden die hij zei.
Ze was bezig met een plan.
En ze had er één.
Dat plannetje vertelde ze aan Norrington.
Hij grijnsde.
‘Je ben geniaal Cate! De piraat in je heeft toch nut!’
Cate lachte flauwtjes.

Een paar dagen later, toen ze bijna bij Tortuga waren, kwam Kate kijken hoe het met hun was.
‘Hé gaat het goed?’ vroeg ze voorzichtig.
‘Als je met goed, een pijnlijke arm een verbroken vriendschap en een barstende hoofdpijn bedoeld? Dan ja, ja het gaat erg goed’ zei Cate zonder op te kijken van haar gebrandmerkte arm.
‘Ow Cate! Dit was niet mijn bedoeling!’ zei Kate en ze maakte hun cel open en ze liep naar binnen.
Dit was Cate d’r bedoeling.
Cate en Norrington sprinte naar de deur en sloten die terwijl Kate er nog in zat.
‘CATE!?’ riep ze pissig.
‘Dit kun je niet maken!’
‘Tja, pirate hè?’ zei Cate en ze toonde nog een keer d’r brandmerk die nog steeds ontzettend pijn deed.
‘Verdomme Cate! Gedraag je toch niet als een klein kind!’ zei Kate die de tralies vastpakte.
‘Nee, iemand verklikken is niet kinderachtig hè?’ zei Cate.
‘Ik ben klaar met jou Kate’ zei Cate en ze rende met Norrington naar het dek.

Het schip was bezig met aanmeren.
‘We kunnen niet wachten!’ zei Norrington.
‘Nou daarvoor hebben we toch leren zwemmen?!’ zei Cate grijnzend en ze sprong het water in gevolgd door Norrington.
De kogels vlogen om hun oren van soldaten die voor geen meter konden schieten.
Terwijl ze naar de steigers zwommen viel Cate d’r blik op 2 enorme zwarte schepen.
De Black Pearl en de Black Joke.
Toen ze aan wal kwamen waarschuwde ze alle piraten voor Beckett.
Iedereen ging klaar voor de aanval staan.
Klaar om de EITC te leren dat Tortuga een plek voor piraten is en blijft.

[Jamie Woods]

'We kwamen hier toch om op te knappen?' Mompelde Mary naar Jack en ze wees voorzichtig naar Cate.
'Ja dat dacht ik dus ook.. Maarja, als ze weer pirate wil worden dan..' Begon Jack.
'Ja tuurlijk! Eerst dumpt ze ons rustig, en als de pruikenwereld haar niet meer bevalt, komt ze maar weer terug! Alsof er nooit wat gebeurd is! Gewoon alsof wij niet zonder haar zouden kunnen..' Riep Jamie nonchalant en Becky knikte overdreven.
'Ze heeft ons gebruikt..' Mompelde ze.
Jack knikte langzaam en keek beteuterd.
Johnny liep droog op Cate af.
Hij keek haar bozig aan.
'Zo, dus je komt weer op je blote knietjes terug?'
Cate keek verontwaardigt.
'Nee! Ik kan niet echt iets anders doen hé?!' Riep ze uit.
'Ja dus!' Mompelde Johnny en hij liep schouderophalend weg.

Beckett zat schreeuwend in zijn kajuit.
Hij was woedend.
Boos keek hij naar buiten.
Misschien was het tijd om naar buiten te gaan, en die pirates een lesje te leren.

Tegelijkertijd zat Kate met rood betraande ogen om zich heen te kijken.
Alle bewakers waren weg, vechten met de piraten, en Kate kon er dus niet uit.
Schreeuwen had ze al geprobeerd, ze was haar stem daar al bijna kwijt van geraakt.
Ze zakte neer op de grond en dacht aan Cate.
Een traan liep over haar wang.
Snel veegde ze hem weg.
Zou ze Cate nu echt kwijt zijn?
Ze maakte zich zorgen, maar tegelijkertijd was ze boos.
Cate had hun ook een beetje verraden door de pirates vrij te laten, en aan de andere kant begreep ze het ook wel een beetje.
Ze leunde met haar rug tegen de muur en keek om zich heen.
Beckett moest ook écht zo reageren.
Ze had er nooit op mogen vertrouwen dat hij Cate wel met rust zou laten, voor haar.
Er liep een muis over haar hand en Kate begon te gillen.
Ze sprong op en ging in een hoekje staan.

Op het dek wilde Beckett net het schip af stappen, toen hij Kate´s geschreeuw hoorde.
Iedereen keek naar het schip, waar het afgrijselijke, onophoudende geschreeuw vandaan kwam.
Beckett sprintte terug.
Hij racete de trap af en zag Kate daar huilend staan.
Met grote ogen en zijn mond open keek hij toe.
'CUTLER! Godzijdank je bent er! Haal nu zo snel mogelijk die MUIS daar weg! Straks eet die me nog op!' Gilde Kate.
Grijnzend haalde Beckett Kate weg uit de cel.

Cate liep wanhopig rondjes terwijl Mary, Becky en Jamie de grootste lol hadden omdat ze zeker wisten dat de pirates zouden winnen.
'We maken ze hartstikke dik in!' Riep Becky uit en Cate keek haar geïrriteerd aan.
Mary zag het en ging op een houten krat staan die in de buurt lag.
'Ik stel voor dat als we Beckett en zijn vrouwtje hebben, Cate ze mag vermoorden, als een soort inwijding, bij ons terug, en dan kijken we állemaal toe!' Riep Mary en ze keek Cate gemeen aan.
Cate schudde haar hoofd.
'Nee, dat hoeft niet! Dat laat ik aan jullie over!' Riep ze snel.
'Durf je niet?!' Riep Becky verontwaardigd.
Cate zuchtte.
'Móét i..' Begon ze maar Jack begon er al doorheen te lullen.
'Mooi! Afgesproken!' Riep hij.
Mary sprong van de krat af en klopte bij Cate op d'r schouder.
'Wat een eer hea!' Riep ze gemeen.
Het werd stil, daar kwam Beckett, de meeste pirates moesten hun lachen inhouden.
De pirates stonden breed grijnzend te kijken naar hoe Beckett het schip af liep.
Toen Beckett beneden was begon het gevecht meteen.

Kate zat zich in de kajuit zorgen te maken.
Ze kon niet afwachten of Cutler terug zou komen, ze kon het niet.
Cutler had het haar beloofd, dat hij terug zou komen, maar toch geloofde ze niet dat het goed zou komen.
Ze keek de kamer rond en zag in een hoekje een zwaard staan, vlug graaide ze die daar weg en stopte hem onder haar jurk aan een bandje.
Ze wilde de kajuit uitlopen toen ze het brandmerk zag liggen.
Grijnzend pakte ze het op, en ze bekeek het, ze wist al hoe ze die domme piraten een lesje ging leren.
Vrolijk liep ze naar buiten, het schip af, en ze Beckett te zoeken.

Becky keek op en zag Kate rondlopen.
'Kate toch! Waar ga jij..' Begon ze maar verder kwam ze niet.
Kate hield het brandmerk naar voren, richting Becky.
'Grote mond?' Zei ze onverschillig.
'N.. Nee hoor!' Mompelde Becky.
Jamie zag dat het misging, net als Beckett, hij ging vlug naast Kate staan.
Jamie kwam vrolijk aangehuppeld en sloeg met d'r zwaard het brandmerk opzij.
Kate had niet door dat Beckett naar haar was gaan staan, dus het brandmerk sloeg tegen Beckett's buik aan.
Hij begon te schreeuwen van de pijn.
Kate liet geschrokken het brandmerk vallen.
'Cutler?! Cutler, gaat het? Wat heb ik gedaan?!' Mompelde Kate en ze keek met tranen in d'r ogen naar de schroeiplek op Beckett's buik.
Tegelijkertijd ging het gevecht gewoon door om hen heen.
Beckett zakte neer op de grond.
Kate ging bij hem zitten.
Iedereen was een beetje afgeleid, door het geschreeuw.
De helft van de mannen van de EITC die hier waren, waren bij Beckett gaan kijken, wat het vechten wel heel makkelijk maakte voor de pirates.
Beckett stond op.
'KIJK NOU! ARME CUTLER MOET HUILEN!' Riep Johnny.
'Dat komt omdat hij de pijn van een brandmerk nooit eerder gevoeld heeft!' Mompelde Jack.
'Ik ook niet hoor!' Riep Jamie terwijl ze tegen 2 mannen van de EITC tegelijk vocht.
'Nee?' Riep Jack verbaast terwijl hij een man neerstak.
'Dat ben ik ook niet van plan!' Riep ze lachend.
Beckett raapte het brandmerk kwaad op, maar voordat hij iets kon doen, duwde Becky en Jack, die het al hadden zien aankomen, hem het water in.
De helft van de mannen dook hem achterna, en Kate begon te gillen.

[katesparrow]

Terwijl de piraten zich doodlachte over het feit dat Beckett zojuist het water ingevallen was, werd Cate de weggetrokken door Norrington.
‘We moeten hier weg!’ zei hij terwijl hij haar door de menigte heen trok.
‘Nee wacht! Eerst moet ik een oude vriend van me opzoeken!’ zei Cate en ze liep naar een oud cafeetje.
Het was rustig.
Er zaten hoogstens 5 mensen in het café de rest was natuurlijk buiten aan het vechten.
Cate keek rond en zag toen die gene die ze zocht aan een tafeltje zitten.
Zij en Norrington liepen er naar toe.

‘Cate? Ben jij dat?’ vroeg de man die haar van top tot teen bekeek.
Cate grijnsde.
‘Je bent niks veranderd Lucaz’ zei Cate grijnzend.
‘Jij wel! Sinds wanneer heb jij een jurk aan!’ zei hij.
‘En sinds wanneer ben jij getrouwd?!’ zei hij en hij wees naar haar trouwring.
‘Dat is een lang verhaal, een heel erg lang verhaal’ zei Cate en ze ging bij hem aan tafel zitten.
‘Maar om een lang verhaal kort te maken…….’
Cate keek om zich heen of er geen bekende pirates aanwezig waren.
‘Ik heb de Joke nodig om hier weg te komen en mijn wraakplan in actie te zetten’.
‘Hoe zo wil jij wraak, en op wie?’ Vroet Lucaz.
Cate liet haar brandmerk zien.
‘BEN JIJ GEBRANDMERKT!’ riep Lucaz uit.
‘Ja kan het nog harder Sebastiaan!’ zei Cate pissig.
‘Maar hoe? Ik bedoel…… Sinds wanneer laat jij je brandmerken?’
‘Sinds dat niet de bedoeling was’ antwoordde Cate.
Opeens voelde ze een hand op d’r schouder.
‘Wat is er Cate? Zit je plannetjes zonder ons te smeden?’ vroeg Jack grijnzend en hij zette zo’n grote smile op dat je door zijn gouden tanden verblind werd.
‘Niet echt bepaalt’ zei Cate en ze keek Jack pissig aan.
Ook de andere piraatjes kwamen achter Jack vandaan.
‘Maar goed…..Je mag de Joke wel lenen’ begon Lucaz voorzichtig.
‘De Joke? Bedoel je de Black Joke? Waarom moet je die hebben Cate?’ vroeg Jack geheimzinnig.
Cate trok d’r wenkbrauwen op en keek Jack stoned aan.
‘Misschien omdat ik wel betere dingen te doen heb dan bij jullie te blijven’ antwoordde Cate.
Ze stond op en wou weglopen maar Jack pakte haar pols, waar ze toevallig net gebrandmerkt was, vast.
‘AU GODVERDOMME!’ riep Cate uit en ze greep naar haar pols.
Jack grijnsde.
‘Gebrandmerkt?’ zei hij op een gemene toon.
‘Hoe kom je erbij?’ vroeg Cate sarcastisch.
‘Dat vat ik op als een Ja’ zei Jack en de andere grinnikte.
‘Ja Ja, erg grappig, ik weet het’ zei Cate pissig en ze liep het Café uit gevolgd door Norrington en de piraatjes.
Toen ze de Black Joke opliepen kwamen er andere piraten aan met Kate en Beckett.
De piraten duwde ze aan boord en de Black Joke voer de haven uit.

Na dagen lang doelloos rond te hebben gevaren kwam er een storm.
Iedereen deed hun uiterste best om het schip varende te houden, behalve Kate, Beckett, en Amy.
Die drie zaten aan de kant te kijken hoe de andere natgeregend werden.
‘Zeg? Waarom help jij eigenlijk niet mee?’ vroeg Cutler op een gegevenmoment.
‘Ik ga die verraadster niet helpen! Wat denk jij nou’ zei Amy.
Maar op dat moment ging het fout.

Langzaam opende Mary d’r ogen.
Ze keek opzij en naast d’r een paar meter verder op lag Johnny.
Ze stond op een keek rond.
In plaats van op het schip te zijn, waren ze nu allemaal op een eiland midden in de Middle of Know were.
Langzaam kwam ook de rest bij.
‘Waar zijn we?’ vroeg Becky.
‘Ik heb geen idee….’ Antwoordde Jack.

[Becky Potts]

Jamie en Becky stonden op en bekeken het strand eens.
Alle piraten, maar ook Kate, Cate, Norrington en Beckett lagen een beetje suf op het strand.
'Waar zijn we in godsnaam beland?!' tierde Norrington die wild opstond en over het strand beende.
'Al sla je me dood,' zei Becky en tuurde een beetje over zee.
'Jongens, ik ben bang dat we op een redelijk vergeten eiland zijn aangespoeld,' concludeerde ze.
'Wat?!' gilde Cate. 'Hoe weet je dat nou weer?'
'Te zien aan de zeekleur, buitentemperatuur, omgeving en geziene koers die we hadden,' zei Becky wijsneuserig.
Cate haalde haar neus op. 'Puh, zal vast wel.'
Jack keek eventjes naar het aantal mensen dat op het strand lag.
'Dit is niet best,' mompelde hij..
'Nee, dat kun je wel stellen!' gilde Mary.
'Ik wil weg hier!' gilde Kate er ook nog eens doorheen.
Toen brak de chaos los. Iedereen gilde en schreeuwde en liep door elkaar.
'HOO, STOP!' gilde Cate en langzaam werd iedereen een beetje rustiger.
Kate zakte teleurgesteld op de grond. 'Ik vind het niet leuk hier.'
'Nee, kind, kijk uit, straks wordt je je jurk vies,' zei Becky kinderachtig.
'Dat is niet waar!' riep Kate boos.
'Wellus!' gilde Amy er nu ook doorheen.
'Jongens, jongens, laten we allemaal even kalm blijven,' zei Johnny om wat orde te scheppen. 'We kunnen beter bedenken hoe we hier zijn beland.'
'Ja, duhh, nogal wiedes,' bemoeide Jamie zich er meteen mee. 'Schipbreuk! Er was een zware storm.'
'Dat weten wij ook wel!' bemoeide Deira er zich toen mee.
En in een mum van tijd gilde iedereen weer door elkaar.
'Oke, genoeg!!' brulde Norrington toen en hij schoot drie keer in de lucht.
Meteen viel er een stilte.
'Had je problemen soms?' gilde Becky nog, maar ze kreeg een por van Jamie en Mary.
'Ik stel voor dat we splitsen,' zei Norrington geirriteerd. 'Ik, Kate, Cate en beckett blijven bij elkaar, en de rest van de pirates. De piraten gaan links, wij gaan rechts. Zien we meteen wie er hier het beste overleefd,' voegde hij er grijnzend aan toe.
Iedereen stemde in en ze splitsen hun wegen.

'Aaah, ik heb het warm,' pufte Becky.
'Niet klagen,' zei Jamie boos. 'We hebben het allemaal warm.'
Jack, die voorop liep, tuurde alsmaar naar zijn kompas terwijl hij snel doorstapte.
Amy keek met een chagerijnig gezicht naar voren.
'Hij heeft geen idee wat hij doet,' mopperde ze.
'Niet zeuren!' riep Jamie nog een keer en Mary knikte medeplichtig.

[taylorgold]

Ze liepen nu al een tijd en hun benen werden zwaar.
‘JACK! Stop nu even, ik heb de blaren op mijn voeten zitten!’ zei Becky die haar laars uit deed en een blaar liet zien.
Opeens horden ze gegrinnik rechts van hun.
Daar zat een jonge meid van ongeveer 19 jaar tegen een palmboom aangeleund.
Ze had haar hoed over d’r ogen dus het enige wat je kon zien was d’r mond.
‘Wie ben jij nou weer?’ vroeg Amy gepikeerd.
Er kwam een grijns onder de hoed van de vrouw vandaan en ze hief d’r hoofd op.
‘Het verbaast me, Amy….. Dat je mij niet herkend’ zei ze keek Amy met d’r helder blauwe ogen aan.
‘Taylor?’ vroeg Amy en ze kwam wat dichter bij om haar gezicht goed te bekijken.
Even keken Amy en Taylor elkaar zwijgend aan.
Maar toen vlogen de meiden elkaar om de hals.
‘TAYLOR MEID! LANG NIET GEZIEN!’ zei Amy blij.
Taylor glimlachte.
‘Ken je haar?’ vroeg Jamie verbaast.
Amy knikte.
‘Ze was een soort van 2e moeder voor me’ zei ze.
Amy vertelde haar levensverhaal en iedereen ging daar voor zitten.

‘Maar hoe komen jullie hier terecht’ vroeg Taylor uiteindelijk.
‘Schipbreuk’ antwoordde Jack droog.
‘Ah’ zei Taylor.
‘En jij?’ vroeg Johnny.
‘Ook, maar mijn bemanningsleden zijn dood’ antwoordde zonder ook maar enkele emoties te laten zien.

[katesparrow]

‘Wat voor taak had jij op je schip?’ vroeg Johnny.
‘Kapitein’ antwoordde Taylor en ze ging op d’r rug in het zand liggen.
‘Echt? Hoe heet je schip?’ vroeg Amy enthousiast.
‘Le Noir Or’ antwoordde Taylor.
Iedereen keek haar stoned aan.
‘Dat is Frans voor: het zwarte goud’ zei ze en ze grijnsde.
‘Ow’ zei iedereen in koor.
‘Zeg…. Waar is jou kamp eigenlijk?’ vroeg Becky uiteindelijk.
‘Die heb ik niet….ik leef overal en nergens op dit eiland’ antwoordde Taylor.
‘Hoe hou jij dat dan vol met al die zandvlooien?’ vroeg Deira verbaast.
‘Je moet gewoon bij het water gaan slapen, daar zijn ze niet’ zei Taylor wijsneuzerig.

Ondertussen in het andere kamp……

Met grote passen en met d’r jurk tot haar knieën opgetild liep Cate over het strand.
Norrington probeerde Cate bij te houden maar iedere keer als hij in de buurt kwam versnelde Cate haar looppas.
Op een gegeven moment deed Cate, terwijl ze door liep, haar schoenen uit.
‘Hé! Je verliest wat!’ riep Beckett naar Cate die ongeveer 7 meter van hem af liep.
‘Ow ja…. Je hebt gelijk!’ zei Cate pissig en sarcastisch en ze liep terug naar 1 van haar schoenen.
Ze pakte de schoen op en gooide die naar Beckett die hem net miste.
‘De volgende keer mik ik op die lelijke kop van je!’ zei Cate pissig en boos draaide ze zich om en liep door.
‘CATE! Doe toch eens normaal!’ riep Kate pissig.
Cate werpte Kate een kwaadaardige blik. Als blikken konden doden dan lagen er nu 2 lijken op het strand.

Op een gegeven moment liet iedereen zich vermoeit in het zand zakken.
‘Oké…. Ik snap dat jullie boos op elkaar zijn maar nu moeten we samen werken om te overleven’ zei Norrington en hij keek iedereen even aan.
Iedereen knikte. Sommige met tegen zin.
‘Het is niet anders’ zei Cate en ze stond op.
Ze pakte een mes en maakte daar mee haar rok een stuk korter.
‘De mannen gaan hout halen en Kate en ik gaan eten zoeken’ zei Cate met tegenzin.
Iedereen knikte en ze gingen aan het werk.

Op het eiland was genoeg eten te vinden.
De meiden waren dan ook vlug klaar met eten zoeken.
En de mannen hadden meer dan genoeg hout en bamboe gevonden.
‘Ik denk niet dat dit pak nog heel blijft’ zei Beckett en hij keek naar zijn jas waar al allemaal scheuren in zaten.
‘Ach dat maakt niet uit, moet je Cate d’r jurk zien’ zei Kate en ze wees naar Cate d’r jurk.
‘Wat is er met mijn jurk?’ vroeg Cate verbaast, maar toen ze naar d’r jurk keek zag ze wat Kate bedoelde.
Haar jurk was al vies en er zaten overal al scheuren in.
‘Nou laten we maar een kamp gaan bouwen’ zei Norrington.

Na een paar uur hadden ze al een paar hutten gebouwd met banken en tafels.
Ondanks dat ze allemaal van bamboe en hout gemaakt waren, waren ze redelijk comfortabel.
Iedereen zat aan het eten en het brandmerkincident was iedereen al vergeten.
‘Weet je wat ik me nou afvraag?’ vroeg Beckett die een vis aan het wegwerken was.
‘Nou?’ vroeg Kate.
‘Ik vraag me af hoe die piraten er nu bij zitten’ zei Beckett grijnzend.
‘Ik denk dat ze gewoon op hun gat bij een vuurtje liggen’ zei Cate grijnzend.
‘Zullen we vanavond eens even kijken?’ vroeg Cate.
‘Ik ga met je mee’ zei Beckett.
‘Ik blijf hier’ zei Kate grijnzend.
‘Ja, ik ook’ zei Norrington en hij nam nog een hap vis.

Het was donker en Cate en Beckett gingen voorzichtig naar het kamp van de Pirates.
Ze gingen achter een paar struiken zitten en ze zaten nu ongeveer 6 meter van de Pirates vandaan.
‘Ze hebben echt nog niks gedaan’ zei Beckett grijnzend.
‘Nee, ik zei het toch’ zei Cate zachtjes terug.
‘De dwazen, kom we gaan terug’ zei Beckett maar toen hij zich om wou draaien zag hij Jack staan met een pistool op hem gericht en met een enorme big smile.
‘Kijk eens wie we hier hebben’ zei Jack en hij trok Cate aan d’r haren omhoog en Beckett pakte hij bij zijn gewaad vast.
‘AU, VERDOMME LAAT LOS JACK!’ gilde Cate maar Jack negeerde het en trok nog wat harder aan Cate d’r haren.
Alle Pirates keken verbaast op naar Cate, Jack en Beckett.

[Mary Woods]

De zusjes Woods stonden op en liepen richting het drietal.
Mary boog zich over Cate.
'Gaan we bespioneren?' vroeg ze koel.
Cate daarentegen was witheet en Jack moest wat meer moeite doen om haar vast te houden.
'Laat me los vuile rat!' krijste ze en probeerde naar Jack te spugen.
Jamie stond te kijken naar de spartelende Beckett.
Die keek haar vuil aan.
Ze moest om zijn rode hoofd lachen.
'Laat ze maar los, Jack.' zei Johnny.
Beckett stond woedend op en liep richting Jamie.
Dreigend stak hij zijn vinger naar haar uit.
'Oeeh... nu ben ik bang!' zei ze en Beckett liep terug naar Kate die met een bang gezicht bij het vuur stond.
'Hebben ze je pijn gedaan?' vroeg ze ongerust.
Hij schudde zijn hoofd.

Ook Cate was weg en iedereen ging weer rustig zitten.
'Die zien we voorlopig niet meer terug denk ik.' zei Becky en nam een flinke hap van een rare vrucht.
Meteen spuugde ze die uit.
'Iel, dit is vies joh!' zei ze en gooide hem achter zich neer.
Mary gooide een banaan naar haar toe.
'Waar heb je die nou vandaan?' vroeg Jamie.
'Gewoon, uit een boom gehaald. Ik zag ze toevallig.' antwoordde Mary.
'Ze?'
Mary knikte en sleepte een hele bos tevoorschijn uit een struik.
'Met mijn mes viel hij makkelijk naar beneden.' zei ze.
De pirates keken met grote ogen naar de bos.
Taylor liep snel naar de bananen en pakte er twee.
Al gauw had iedereen een paar en zaten ze rustig te eten.

Amy had echt het gevoel dat haar ogen opgezwollen waren, zo moe was ze.
'Jongens, ik ga slapen hoor. Ik ben kapot van dit gebeuren.' zei ze en liep een eindje verder.
Ook Becky en Taylor gingen weg.
In het zand ploften ze neer en waren zo in dromenland.

Jack keek naar Johnny en Mary.
Mary had haar hoofd op zijn schouder neergelegd en Johnny zat in het vuur te staren.
Jack grijnste.
'Wat?' vroeg Johnny.
'Jullie zitten zo schattig bij mekaar!' zei Jamie en Jack knikte.
Mary gooide een stukje hout naar Jamie niet haar net niet raakte.
Die moest lachen.
'Ik ben niet schattig!' zei Mary zo serieus mogelijk.

Becky was wakker geworden.
Ze had enorme buikkrampen.
Strompelend ging ze naar de anderen, maar zakte onderweg neer.
Ze gaf over.
Taylor had de hele tijd al niet geslapen, en ging naar Becky toe.
'Wat is er?' vroeg ze.
'Krampen.' antwoordde Becky.
Opeens dacht ze terug aan de vieze vrucht die ze gegeten had.
Leunend op Taylor liep ze naar de Jack, Johnny, Jamie en Mary.

Jack stond meteen op toen hij Becky zag.
Snel deed hij een stap terug, want Becky gaf nog een keer over.
Met een vies gezicht hielp hij Becky zitten.
Jamie's blik ging richting de rare vrucht.
Ze pakte hem op en gooide hem naar een vogeltje.
Die pikte erin, en een paar seconden daarna viel 'ie levenloos neer.
Jamie keek er met grote ogen naar, en draaide zich weer om naar de anderen.
'Eh... jongens, ik denk dat Becky voedselvergiftiging opgelopen heeft.'
Taylor knikte.
Johnny zuchtte.
'Een zieke, dat kan er ook nog wel bij...' zei hij.

[Captain Jack Sparrow]

'Ow gossie, riep Jack.
'Ow ow ow ow owhnee toch,
Ze gaat eraaaaaaan!
Blerend loopt Jack heen en weer over het strand.
'Tjonk' Jamie gaf Jack een klap in z'n gezicht..
Zo Jack ffe normaal doen jij.
Godverdomme Jamie, dat hoefde nou ook weer niet en hij was NIET terecht jah!
Echt wel, grijnste Mary.
Hahahahaah, Jack, je wang word rood, blert Becky ertussendoor.
Gossie, dat komt er ook nog bij, wijzend en kijkend kijkt Jack naar Norrington en Kate die netjes op hun af komen lopen...
Ha-ha, zegt Norrington,
nou zo sterven de 'beruchte piraatjes' dus uit,
niks doen op het strand, en zuipen tot je graf!
Jack die kwaad werd stormde op hem af en beukte erop los,
waardoor Kate begon te gillen...
Neeeeeeeee Norringtonnie, hou is op, gedraag je als een maaaan!!!
Neeeeej jongens toch, ow god!
En daar kwam Beckett en Cate die stormend op de 2 af renden, toen kwam Johnny er ook nog bij...
Starend keken Cate,Kate en Becky (met buikpijn en alles erop en d'r aan) naar de stel knokkende bavianen.
Aan de kant Gladjanus, riep Beckett tegen Johnny...
Hmpf, moet jij zeggen, arogante huppelkonijn, schreeuwde Johnny terug.
Moet jij zeggen, Misbaksel, riep Norrington.
Scheer je weg man, ''loeder'' riep Jack op een bekakte manier.
Mary en Jamie die ook keken naar het stel,
begonnen tegelijkertijd te schreeuwen...
STOOOOOHOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOP!!!
Achtelijke Holbewoners,
we moetten samen werken, riep Jamie uit.
Jah zei Mary vast beslotend erachteraan!
WHAAAAAT? SAMEN?
riep iedereen in koor.
Dat meen je niet riep Jack uit!
Samen op dit stomme vervloekte stuk ongeluk??
zei Jack weer.
Ja samen zei kate vastbesloten, en alle ogen waren meteen naar Kate gericht.
Ik bedoel te zeggen, Ik als Prinse.. en voor dat Kate alles kon zeggen was Becky er al door heen aan het bleren,
bla-bla-bla-bla daar hebben we MISSY weer hoor!
'Kssst, rot beest, begon Jamie.. die wegrende voor een of andere kleine mug.
Dit gaat niet langer zei Johnny,
als wij hier levend vanaf willen komen,
zullen we wel moeten samen werken!

Nou als dat maar goed gaat...

[Katherina Beckett]

De groepen waren weer opgesplitst in twee en Beckett, Kate, Norrington en Cate zaten om een klein kampvuur,
'Hun zijn met veel meer dan ons..'zei Beckett en hij prikten wat met een stok in het vuur.
'Ja inderdaad.. we kunnen ze zo nooit aan..'zei Norrington en keek naar Kate.
'Wat?..'vroeg Kate die Norrington's staarende blik zag.
'Nou wij zijn gewoon met veel minder.. Ik bedoel twee mannen tegen al die Pirates dat is toch niet eerlijk?'zei Norrington,
'He.. Ik ben er ook nog' zei Cate en Norrington knikten.
'Ja en Cate natuurlijk' zei Norrington.
'En ik dan?' zei Kate sarcastisch,
'Niet lullig bedoelt Kate.. Maar aan jou hebben we niet veel..'zei Norrington, Alleen dat was niet zo verstandig.
Cate porden in Norrington's zij als een teken dat hij dat moest laten.
Maar het was te laat, 'Pardon?..'zei Kate en voelde wat woede op komen.
'Zoals ik het zei..'zei Norrington.
'NOU SORRY HOOR MENEERTJE, DAT IK NIET ZO'N GEWELDIGE VECHTMACHINE BEN!..'riep Kate over het stille strand.
Norrington keek haar verbaasd aan,
'Nou het is toch zo.. hoef je niet zo te schreeuwden..'zei Norrington.
'IK SCHREEUW ALS IK DAT WIL!! IK HEB OOK GEVOELENS JA?!!..'schreeuwde Kate nog een keer.
'Ja dat snap ik, Maar je kan gewoon niet vechten klaar!!..'riep Norrington.
'Zo kan die wel weer!..'riep Beckett boos naar Norrington.
'HOUD TOCH EENS JE MOND JIJ!..'riep Kate naar Norrington en ze stond op.
'Lieverd.. laat hem maar..'zei Beckett om Kate te kalmeren en pakten haar hand maar ze rukte haar hand terug en keek met een dodende blik naar Norrington.
'IK GA WEL WEG ALS IK TOCH NUTTELOOS BEN!!..'schreeuwde Kate en zetten pas richting het bos.
'WAT?.. KATE!!..'riep Beckett haar na.
Maar Kate zetten het op rennen en voor ze het wisten was ze uit het zicht.
Beckett wou haar achterna rennen maar zag Kate nergens.
'GODVER NU IS ZE WEG!!..'zei Beckett die terug stapten naar Norrington die nog zat en hij pakten hem bij zijn kraag,
'Wat wou je doen?..'zei Norrington die op stond en een kop groter was dan Beckett.
Beckett keek het woedend aan en Cate stond ook op,
'Mannen kom op rustig aan..'zei ze..

[Mary Woods]

'Wat dacht je van zoeken?!' ging Beckett verder.
'Jongens, stil nou maar...' suste Cate en Beckett en Norrington gingen met tegenzin weer zitten.

Met de topjes van haar wijsvinger en duim deed Kate haar muiltjes uit.
Ze durfde bijna niet te kijken hoe vies ze waren.
Op blote voeten liep ze verder.
Boos dacht ze aan Norrington.
Die man wist niet van ophouden over dat vechten.
Zuchtend plofte ze neer op een grote boomstronk.
Haar voeten brandden en ze wreef erover.

Becky lag rustig te ronken naast het vuur, leunend tegen Jack.
Jamie en Johnny waren ook verderop bij Amy en Taylor gaan slapen en Mary zat ook nog bij het vuur.
Ze stond op.
'Wat ga je doen?' bromde Jack slaperig.
'Effe pissen..' antwoordde Mary.
Snel hobbelde ze richting het bos.

Kate hoorde takjes breken.
Vlug dook ze neer achter de boomstronk waar ze eerst op zat.
'Shit...' mompelde ze want ze was precies midden in een modderplas gaan zitten.

Mary liep wat dieper het bos in tot ze een boomstronk zag.
'Perfecte plaats...' fluisterde ze in zichzelf en liep ernaartoe.

Kate hield haar adem in.
Het DING was heel dichtbij.
Ze kneep haar ogen dicht.
Toen voelde ze een hand op haar schouder.

'Kate?!' vroeg Mary verbaast toen ze haar in de modderpoel zag zitten.
Langzaam draaide Kate zich om.
Met bange ogen keek ze Mary aan.
'Wat doe jij hier nou?' vroeg ze.
'Ehm... nou, ik eh...' zei ze maar Mary onderbrak haar.
'Ga effe weg, ik moet pissen.' zei die en duwde Kate opzij.
Ze liep gauw een stukje verder.
Even later zaten ze alletwee op de boomstronk.
'Zo, dus eh... je hebt ruzie gehad met die Norrington?' vroeg Mary moeizaam.
Kate knikte en keek afwezig naar de grond.
'En gaat het goed bij jullie kamp?' zei Mary om de ijzige stilte te breken.
'Nou, eigenlijk niet zo goed...' antwoordde Kate eerlijk.
'Mooi.' zei Mary maar hield abrupt haar mond toen ze Kate met een boze frons zag kijken.

Jack sprong op waardoor Becky met haar hoofd in het zand viel en schreeuwde.
'Mary wat heb je gedaan?!' vroeg hij histerisch.
Mary kwam bij het vuur aangelopen, met Kate achter haar.
Becky was door de val dus wakker en keek ook met grote ogen naar Kate.
'Dit is geen goed idee...' siste Jack toen.
Mary nam hem een stukje verder van het vuur apart.
'Jack, het gaat niet goed bij de Pruikies. Misschien heeft Kate nog iets van een idee, waardoor we van dit roteiland afkomen...'
'Dat lijkt me sterk!' zuchtte Jack.
'En dan dumpen we Kate gewoon ergens midden in de zee.'
Bij dat voorstel begon Jack een beetje te glunderen.
Tevreden stapte hij naar Becky en Kate.
'Kate, welkom bij de club...!' zei hij terwijl hij in z'n handen wreef.

Cate was ondertussen van verveling blaadjes aan het ontleden en Beckett zat nog boos naar Norrington te kijken.
Het begon hem nu een beetje te irriteren.
'Wil je daar nu mee ophouden?' vroeg hij aan de starende Beckett.
'Ja, trek die wenkbrauwen nou eens op!' riep Cate en gooide een takje naar Beckett.
Hij knipperde nog niet eens.
Toen stond hij op.
'Ik laat me er niet meer van weerhouden om Kate te gaan zoeken, ik ga!' zei hij en stampte weg.
Norrington zuchtte.

Hij hoorde ze praten.
De Pirates hadden het blijkbaar nog naar hun zin.
"Daar zal wel verandering in komen..." dacht Beckett en beende naar een paar struikjes, vlakbij de Pirates.
Met zijn hand haalde hij een paar blaadjes weg waardoor hij eerst de gezichten niet kon zien.
Toen hij het laatste blaadje weggehaald had, schrok hij.
Kate stond bij de Pirates met Jack te praten.
Snel stapte hij uit de struiken en schreeuwde naar hun: 'Hey! Kate gaat nooit mee met jullie!'
Becky keek naar hem.
'Oh ja, wat doet ze hier dan?!' krijste ze terug.
De rest die net nog sliep, was ook bij het vuur komen staan.
Opeens pakte Mary Kate's hand en rende ervandoor met haar.
Kate wist niet wat ze gingen doen.
Ook Jamie, Johnny, Amy, Taylor, Jack en Becky snelden weg.
Beckett holde erachteraan.
'Wacht! Halt!' riep hij, maar tevergeefs natuurlijk.

Iedereen rende door tot ze in het bos op een open plek uitkwamen.
Beckett waren ze nu wel kwijt.
'En wat nu?' vroeg Amy buiten adem.
Becky kreunde van de buikpijn.
Kate keek bezorgd achterom.
'Waarom renden we weg?' vroeg ze.
'We kunnen hem nu even niet gebruiken...' antwoordde Jamie en sloeg een arm om Becky die weer aan het kotsen was.
'Maar het gaat er nu even om waar we heen moeten.' zei Johnny en keek naar de verschillende paadjes.
'Splitsen...' zei Jack terwijl hij naar z'n kompas keek.
Bij dat woord grijnste Johnny naar Mary.
Taylor had het in de gaten.
'Ja Johnny, droom maar lekker verder!' riep ze naar hem.
'Wel met Mary graag!' zei hij terug en pakte Mary's hand.
Jack tuurde maar op zijn kompas.
De wijzer draaide maar rond.
'Okee...' besloot Jamie.
'We gaan dus in groepjes, Amy en Taylor gaan samen, Jack en Becky samen, ook al gaat dat ook misschien niet goed... Kate onder mijn begeleiding en Mary en Johnny samen.'
Johnny kneep zachtjes in Mary's hand.
'Maar onder één voorwaarde Johnny... laat m'n zusje heel en haar kleding ook...!' zei Jamie waarschuwend.
Johnny knikte braaf.

De groepjes gingen uit elkaar, ieder naar een paadje.
Jack trok Becky mee, kijkend op zijn kompas.
'Zo te zien, moet en we... eh... noord, oost, zuid én west...' zei Jack teleurgesteld.
Becky zuchtte en pakte het ding uit zijn handen.
'We kijken wel waar we uitkomen...' zei ze en liep voor Jack uit.
Hij haalde zijn schouders op en ging haar achterna.

Johnny stond plotseling stil waardoor Mary tegen hem opbotste.
'Weet je zeker waar we heen moeten?' vroeg ze.
Hij schudde zijn hoofd.
'Nee niet echt.'
'Maar we kunnen wel pauze houden..' voegde hij eraan toe met een ondeugende blik in zijn ogen.
Lachend gaf Mary hem een kus.
Johnny streelde met zijn vingertoppen over haar rug.
Mary voelde de tintelingen door haar lichaam.

Jamie had Kate bij haar pols vast en liep stevig door.
'Auhaauw!' riep Kate zeurderig.
Jamie draaide zich om en riep: 'Ik heb er niet voor gekozen dat we jou bij de groep hebben!'
'Maar je hebt er wel voor gekozen dat je mij meenam. Ga je me soms ergens dumpen?' vroeg ze bang.
'Dat was voor de anderen, namelijk om mijn zusje en haar man een plezier te doen, Jack en Becky te leren met elkaar op te schieten en twee oude vriendinnen kunnen bijpraten! En ik weet nog niet of ik je ga dumpen ergens...' antwoordde ze kwaad.

Cate keek verbaasd op naar de met blaadjes en takjes bezaaide Beckett.
'Moest Kate je niet meer of zo?' vroeg ze.
'Nee, de Pirates moesten me niet meer, maar ze hebben me nooit gemogen.' antwoordde hij en haalde een blaadje uit zijn pruik.
Norrington moest zijn best doen om niet te lachen.
Het was geen gezicht.
Ook Cate hield maar haar hand voor haar mond voor ze het uitproestte.
'Help me eens...' zei Beckett die bezig was met zijn jas ont-bladeren.

Taylor en Amy waren al kletsend diep in het bos aangekomen.
Opeens stootte Taylor zich aan een grote steen.
Toen ze voor zich keek of er nog meer stenen waren, zag ze een ingang van een grot.
Ze ging op de steen zitten en deed haar laars uit.
De teen die ze had gestoten bloedde.
'Shit...' mompelde ze en Amy boog zich over de wond.
'Da's niet zo mooi, Tay.' zei ze.

Jamie en Kate kwamen na een tijdje ook bij de grot aan.
'Zo te zien is er maar één weg naar die grot hier.' zei Taylor toen ze ze aan zag komen.
Jack kwam mopperend aanlopen, kort na Jamie en Kate.
'Waar heb je Becky gelaten?' vroeg Jamie.
'Oh, die is ergens boos gaan zitten.' zei Jack alsof er niks was.
Zuchtend liep Jamie een stukje terug het bos in.
Na een minuut kwam ze terug met een chagrijnige Becky.

[henk]

Opeens hoorden zij een stem vanuit het bos:
HEEEEEEEY!!!!
Ken iemand mij horen!?
Is er hier toevallig een dorpje!?
Iedereen keek in het rond.
Ah... Hierzo!
Ze zien allemaal een man van ongeveer 20 jaar, bruin halflang en ongeveer 1.75 m lang.
Zijn jullie de bewoners hier?
Ik ben namelijk Ethan Volkov!
Jack zei gelijk: Heb je een schip mate?
Jup! zei Ethan, die heb ik!
Een prachtig ding!
Maja daarvoor ben ik hier niet...
Wij zijn hier ook niet voor de grap hoor! Riep Becky chagrijnig.
Nou sorry hoor meisie...
MEISIE!?
Mary en Jamie hielden haar vast voor ze hem vermoorden.
Maareh..
waarom vroegen jullie naar mijn schip?
Kate zei: omdat we hier vast zitten en we willen weg!
Ohh...
Maar natuurlijk kan dat...
Hij pakt een fles wodka en hij drinkt hem leeg.
Dat is veeeeeeel beter!
Nou kom we gaan naar me schip!
Hij loopt en de rest volgt braaf.

[Captain Jack Sparrow]

'Hmm, kunnen we die gast wel vertrouwen?
Fluistert Jack zachtjes tegen Jamie.
'Mij wel hoor, mate' vervolgd Ethan die het blijkbaar gehoord had.
En zachtjes mopperend liep Jack verder.
Becky zie meteen,
Jah en de rest dan??
Jah, ik ga hier niet weg zonder Beckett,
hoe halen jullie het in je hoofd!
Schreeuwde Kate erachteraan,
jullie zijn gek, jullie laten gewoon mijn man achter.
'We zouden niet zo graag opgehangen willen worden na onze zeereis' riep Jack gemeen.
'En wie wilt er nou een LORD op een Piratenschip hebben?' Viel Jamie bij.
Peinzend zei Becky dat de rest gelijk had tegen Kate.
'IK BLIJF' schreeuwde Kate.
Ik ga NIET, ik kan jullie niet vertrouwen,
ik wacht wel op Beckett,
dan ga ik maar de dood in!
Jamie en Becky grepen haar armen en ze rukte haar mee richting Ethan,
die al wat verder gelopen was en zuchtend op hen stonden te wachten.
'Ik sta dit niet toe' Schreeuwde Kate als een gillende keukenmeid.
'Ik ben prinses' jullie moetten mij anders behandelen... Blijf van me aahaaaf!
Schreeuwde ze d'r nog eens achteraan.
'Wij moeten helemaal niks',zei Ethan droog,
en liep stevig door.

[cb]

Terug bij het kamp had Cutler al zijn bladeren uit zijn 'pruik' en hoorde opeens gescheeuw van het eiland afkomen.
W8 is ff! zei hij waardoor Cate en Norrington opkeken, Dat is Kate!
En hij rende achter het geluid aan.
Cate en Norrington keken elkaar aan en besloten maar om ook te kijken wat het geschreeuw en gekrijs was.
Ze rende het eerste stuk over het strand en later gingen ze het bos in.
Beckett keek om zich heen en rende verder achter het geluid aan.
Opeens kwam er een stem uit het niets die zei: Halt! Wie is daar!
Het was Mr. Mercer.
Ah.. Mercer! Zei Cutler, Blij om jou hier tezien!
Norrington en Cate zagen dat er achter Mr. Mercer allemaal E.I.T.C. mannen stonden.
Het waren er ongeveer 350 man!
We zijn dit eiland opgegaan omdat we vuur van een kamp zagen! Zei Mr. Mercer.
En we volgden het geluid van een gillende dame!
Ik ook! riep Cutler.
En ze gingen met alle 350 man door achter het geluid aan.

[Cate Sparrow]

Cate rende zo hard als ze kon op het geschreeuw af.
Ze rende 4 meter voor de mannen uit op haar blote voeten.
‘Hoe doet ze dat toch met dat korset om?’ vroeg Norrington verbaast aan Beckett terwijl ze hard achter Cate aan rende.
Beckett haalde zijn schouders op.
Hijgend kwam Cate aan bij een schip.
Ze keek achterom maar ze ving geen blik meer op van de E.I.T.C.
Jack keek verbaast op toen hij Cate bij de bosrand zag hijgen. ‘Wel, wel, wel, wie hebben we hier’ zei hij spottend en hij liep richting Cate.
Cate rolde met haar ogen, en ze liep ook hem te gemoed.
‘Ook hallo Jack’ zei ze.
‘Waar zijn de andere pruikjes?’ vroeg hij verbaast.
‘Afgeschud. Luister, jullie moeten hier weg! Mercer heeft een leger van zo’n 350 man bij zich, je moet maken dat je hier weg komt!’ zei Cate die het net hard genoeg zei zodat Kate dat hoorde.
‘Mercer? Is hij hier?!’ zei ze verbaast.
‘Ja, en als jullie het willen overleven dat zou ik maken dat ik hier wegkom’ zei Cate en ze draaide zich om, om weg ze lopen.
‘Oké maar jij gaat mee’ zei Jack grijnzend en hij trok haar aan d’r pols aan boord.
‘Waarom wil jij me zo graag mee hebben?’ vroeg Cate die Jack met grote ogen aankeek.
‘Om dat ik met jou nog wat te bespreken heb’ zei Jack een stuk minder vriendelijk.
‘Juist’ zei Cate en ze ging op de reling zitten.
‘Nou ga je gang’ zei Cate zonder enkele emoties in haar gezicht.
De rest die het schip klaar maakte om te vertrekken luisterde stiekem mee terwijl ze Kate vastbonden aan de grote mast.
‘Hoe haal jij het in je botte kop om over te stappen naar de pruiken!?’ vroeg Jack met stemverheffing.
Cate keek hem nog steeds uitdrukkingloos aan.
‘Wel, dat heeft een reden’ zei Cate met een grote lach op haar gezicht. Ze ging met haar hand tussen haar borsten en haalde een bruin mapje uit. Jack keek met vol ongeloof naar Cate.
‘Heb jij dat ‘daar’ zitten?’ zei hij terwijl hij één wenkbrauw optrok.
‘Ja, daar komt toch niemand’ zei Cate grijnzend en ze gaf het mapje aan haar vader.
‘Wat is dit?’ vroeg hij terwijl hij het mapje bestudeerde.
‘Daar ging het allemaal om, daarom ben ik naar de pruiken overgestapt. Als je het mapje open maakt dan zie je waarom’ zei Cate.
Kate zat vast aan de mast en deed haar best om mee te luisteren, maar helaas stond ze daar te ver voor en ze ving het gesprek niet op.
Jack maakte terwijl hij naar Cate keek het mapje open.
In het mapje zaten allemaal papieren, zowel van Beckett als van de koning.
Hij begon de papieren te bestuderen en een grijns kwam op zijn gezicht. ‘Briljant Cate’ zei hij.
‘Maar één ding snap ik niet, waarom verraadde je ons de hele tijd?’ vroeg hij terwijl hij de papieren door las.
‘Het moest wel echt lijken, hopelijk begrijp je dat. En dat is niet bepaald makkelijk als je 24 uur per dag allemaal pruikjes om je heen hebt.’ zei Cate.
‘Wacht eens’ zei Jack.
‘Dit zijn allemaal papieren die over piratenzaken gaan!’ zei hij verbaast. De rest van de piraatjes kwamen om hen heen staan.
‘Wat zijn dat voor papieren Jack?’ vroeg Jamie en ze pakte één van de papieren.
Ook Mary en Becky pakte een document uit Jacks handen.
‘Krijg wat!’ zei Jamie ontzet. ‘Hier staan aanvalsplannen op!’ zei ze.
‘En hier staat informatie over alle piraten die gebrandmerkt zijn!’ zei Mary.
‘Gelukkig ben ik niet gebrandmerkt’ zei ze met een lach.
‘Gelukkig voor jou wel ja’ zei Cate en ze keek naar haar gebrandmerkte pols.
‘Dit is alle informatie uit Beckett’s kantoor die over de piraterij gaat’ zei Cate.
Jack keek nog een keer in het mapje en keek naar de vele documenten in het mapje.
‘Hier kunnen we nog wel eens wat aan hebben’ zei hij met een grijns. Kate had het gesprek opgevangen en ze was rood van woede.
‘Hoe kon je dat doen!?’ zei ze boos met een knal rood hoofd.
Iedereen keek verbaast om.
‘Nou kijk’ zei Cate en ze liep naar Kate.
‘Dat is heel simpel, toen jij me vroeg of ik me wou aansluiten bij de pruikjes greep ik mijn kans. Zo kon ik mooi onopgemerkt achter de plannen van de E.I.T.C. komen. Helaas had je mannetje me door, maar dankzij jou liet hij me lang genoeg met rust om deze informatie mee te nemen’ zei Cate alsof ze les gaf.
‘Trut!’ zei Kate boos.
‘Schelden doet geen pijn liefje’ zei Cate grijnzend en ze gaf Kate een klein tikje tegen d’r wang.
‘Ik dacht dat we vrienden waren! Maar je hebt me gewoon aan een lijntje gehouden!’ zei ze pissig.
‘Ach het is maar hoe je het bekijkt, maar ja, dat heb ik inderdaad’ zei Cate zonder enig medelijden.
Kate liep nog roder aan van woede.
‘Het leven is hard, en dat ben ik ook’ zei Cate grijnzend.
‘Dat blijk maar weer, had ik jou maar nooit vertrouwd’ zei ze.
Cate grijnsde nog één keer en keerde Kate toen de rug toe.
‘Welkom terug bij de pirates Cate, maar als je weer zo iets doet, meld het even’ zei Jack.
‘Zal ik zeker doen’ zei Cate grijnzend.