Like Fire And Water [Jamie & Kate; Closed Threat]

[Jamie Woods]

Dit verhaal speelt zich af wanneer Jamie Woods 16 is en Kate Florence 19 jaar oud is. Jamie bevind zich hier nog niet in de piraterij, al reiste ze vaak genoeg mee met piraten. Kate heeft Lord Cutler Beckett nog niet ontmoet. Jamie werkt in een kleine kroeg. Het is er meestal rustig en daarom doet ze dat ook. Normaal zou ze namelijk jatten, niet werken voor haar geld. Kate woont bij haar vader. Beide in London.

Jamie liep droogjes rond door de stegen in London. Zodadelijk weer werken. Koppijn. Ze had er dan ook alles behalve zin in. Maarja. Zo ging het iedere dag. Wanneer zou ze 'bevrijd' worden? Dit was toch onzin? Altijd piraat willen zijn en dan in een kroeg moeten werken. Toch zat ze -net als vroeger- iedere dag naar de haven om daar naar de binnen- en uitvarende schepen te kijken. Als ze haar zusje had gevonden, dan zouden ze samen toch wel de piraterij ingaan. Maar de kans dat ze haar zou vinden was zo miniem..

Ondertussen zat Kate aan tafel. Ze keek naar haar bord. Stokbrood. Lekker. 'Kate, ik moet vandaag wat dingetjes regelen, wat ga jij doen?' Vroeg Koning Florence glimlachend. Kate staarde met slaapogen naar haar bord. 'Ik ga.. De stad in. Ofzo..' mompelde ze, terwijl ze overduidelijk een gaap onderdrukte. Koning Florence knikte en ging verder met eten. Kate had geen trek en stond op. 'Veel succes met je dingetjes.' Zei ze beleefd en draaide zich om, om vervolgens weg te lopen, haar vader achterlatend.

Jamie was inmiddels aan het werk. Tafeltjes aan het schoonmaken en mensen bedienen. Dit waren meestal piraten. Dat was de reden dat Jamie hier zo graag werkte. Het was altijd interessant om naar de piraten te kijken.

Kate had de kamermeisjes weggestuurd, vandaag wilde ze niet ingesnoerd worden. Vandaag een keer iets normaals. Waardoor ze kon ademhalen. Ze pakte een simpel jurkje tevoorschijn en trok dat aan. Direct daarna, zonder in de spiegel te kijken liep ze naar buiten.

[Katherina Beckett]

Kate's haren hingen losjes over haar prielen schouders, even een dag zonder dat er vertelt zou worden wat ze wel en niet moest doen.
Ze zuchte en zetten pas richting een plek waar ze vaak kwam als ze even alleen wilden zijn.
Met een boek in haar handen liep ze richting het bekende heuveltje die uitkeek over de haven van Londen, haar lege hand langs het lange gras glijdend, wat een aangenaam gevoel gaf.
De vertrouwde boom stond er nog en ze nam met haar rug tegen het boompje plaats in het lange gras.
Kate opende haar boek op de bladzijde waar het donker rode koortje zich bevond, en ze probeerde haar gedachte weer helemaal bij het boek kwijt te raken.

Jamie liep de kroeg binnen en botste meteen bijna tegen Bruno op, haar baas.
Zijn grote dikke bierbuik kon ze nog net ontwijken.
'Vijf minuten wijfie.. te laat' zei Bruno en Jamie rolden met haar ogen.
'Zoals altijd..'voorspelde Jamie hem te zeggen en Bruno knikten met een sigaar nog in zijn mond.
Jamie verbaasde zich altijd hoe vroeg in de ochtend die man al naar alcohol rook, maar ze concludeerde dat hij waarschijnlijk dag en nacht dronk.
Ze deed haar schort om en haar lange bruine haren in een staartje.
De kroeg was al aardig vol voor de vroege morgen, meestal kwamen mensen ontbijten, en dus begon Jamie met wat eieren en spek te bakken.

[Jamie Woods]

Na een paar minuten klapte Kate het boek dicht en stond ze op. Ze zuchtte en liep naar binnen om het boek weg te leggen. Vervolgens ging ze London in. Plekken waar ze normaal nooit kwam bekijken. Wat kon ze van die 'vreselijke piraten' vinden, als ze ze nooit zelf gezien had? Ze moest toch haar mening kunnen vormen? Nou, dat was precies wat ze van plan was. Haar vader zei dat ze het gevaar niet op moest zoeken, maar hoe gevaarlijk konden de piraten zijn als er allemaal mensen omheen stonden? Langzaam liep ze door de straatjes. Langzaam, maar zelfverzekerd. Ze wist dat haar vader het gewoonweg háátte als ze alleen door de straten zwierf, daarom had ze nu een excuus. Nu liep ze af en toe een kroeg binnen, gewoon om even rond te kijken. Bovendien wilde ze ergens wat ontbijten. Uiteindelijk kwam ze in een kleine kroeg binnen. Het rook er naar alcohol en Kate haalde haar neus op.

Terwijl Jamie de tafeltjes schoonmaakte, zag ze een meisje naarbinnen lopen die volgens Jamie verdwaald was. Ze grinnikte om de verbaaste blik van het meisje. Achter haar kwamen een aantal ruig uitziende piraten naar binnen en Jamies grijns maakte plaats voor een grimas toen de pirates grinnikend naar het meisje keken en tegen haar begonnen te praten. 'Hé, laat dat ja.' Riep de 16jarige Jamie luid en geïrriteerd. Ze geen zin in dat geklooi, niet nú al. De piraten keken even raar naar Jamie. Alsof ze zich mooi niet door haar tegen zouden laten houden. Maar toen Bruno achter haar kwam staan, toen zochten ze een plekje en bemoeiden ze zich niet meer met Kate.

Kate, die verbaast om zich heen had gekeken staarde naar het meisje dat de tafeltjes aan het schoonmaken was. Die keek op toen ze Kate zag kijken. 'Nou? Is er iets?' Snauwde Jamie kalmer dan de meeste van haar gewend waren. Bruno keek Jamie even streng aan en die rolde met haar ogen. 'Kan ik je helpen?' Vroeg ze zich duidelijk ergerend. 'Je kwam voor me op, bedankt daarvoor,' glimlachte Kate hoopvol. 'En kan ik hier misschien iets eten?' Vroeg ze er snel achteraan toen ze Jamies blik zag.

Even later zat Kate achter een groot bord met daarop brood met spek en gebakken ei. Jamie grijnsde. 'En waar kom jij vandaan? Uit een sprookje gevallen ofzo?' Lachte ze spottend. 'Nee.' Antwoordde Kate verontwaardigd. Jamie gooide haar lap op een tafel en ging bij Kate zitten. 'Tijd voor een pauze. Nou, vertel maar waar je dan wél vandaan komt.'

[Katherina Beckett]

Jamie staarde naar het onbekende meisje die nog steeds de capuchon van haar cape over haar hoofd had, waardoor er bijna niks van haar gezicht te zien was, alleen haar blanke huid was goed zichtbaar.
Ze legden het boek dat ze al die tijd nog door de stad dragend in haar handen had gehad op de tafel.
'Fijn, maar zweer dat je het niet door heel de kroeg roept oke?' zei Kate voorzichtig, Jamie was dan wel jong, maar ze kon er nooit zeker van zijn, katten in het donker maken soms rare sprongen.
Langzaam verwijderde Kate de capuchon van haar hoofd, haar lange rode haren kwamen tevoorschijn, krullend over haar schouders liggend, en toen ze omhoog keek werden haar groen zeeblauwe ogen tevoorschijn.
Jamie schrok even, want ze wist donders goed wie ze voor zich had.
'Stt..'zei Kate zachtjes en legde even haar hand op die van Jamie als teken dat het goed was.
'Wat doe.. doet u hier?..'vroeg Jamie die ondanks ze het niet gewent was netjes bleef, ze wilden tenslotte niet aan de galg eindigen.
'Ik.. even wat vrijheid voor vandaag..'zei Kate om een lang verhaal kort te maken.
Jamie knikten begrijpend.
Kate keek om zich heen, alsof ze bang was elk moment gesnapt te worden.
Jamie keek haar even aan van top tot teen, Kate droeg een parel witte armband om haar pols, Jamie bedacht zich dat het waarschijnlijke wel het duurste sieraad dat ze ooit van zo dichtbij zag zou zijn geweest.
Verder droeg Kate een licht blauwe jurk, even ging Jamie's oog langs haar corset en vroeg ze zich af of Kate wel ademde.
Maar ze schrok wakker toen Kate's stem hoorde.
'Alles goed?..'vroeg Kate en Jamie knikte gretig.
Netjes en nauwkeurig met kleine hapjes at Kate haar ei en spek met mes en vork op.
'Je kan dus wel raden waar ik vandaan kom..'zei Kate nadat ze haar mond leeg gegeten had.
'Ja.. maar wat als je gesnapt wordt?'vroeg Jamie en keek haar aan.
Kate keek op van haar bord en haalde haar schouders op.
Opeens kwam er een luid gebrul vanuit de steeg buiten vandaan.
Kate schrok op en Jamie draaide haar ogen, 'Daar hebben we onze vaste klanten..'zei Jamie en keek hoe een groep van wel zeven mannen naar binnen kwam.
'Vaste klanten?..'vroeg Kate die duidelijk zag dat ze niet erg welkom waren.
'Erg vervelende piraten..'zei Jamie en Kate schrok op, Ze had nog nooit een echte piraat in levende lijven gezien.
'Doe je capuchon op..'zei Jamie en Kate besloot verdere vragen voor zich te houden en deed wat Jamie zei toen de mannen richting hun kwamen.
'Hey kijk wie we daar hebben mannen.. onze favoriete serveerster..'grijnsde een man met een pik zwarte baard, hij leek wel twee meter en kwam naar Jamie toe.
Jamie keek hem boos aan, 'Wat mot je Zwartbaard?..'vroeg Jamie.
Kate had de capuchon ver over haar hoofd getrokken en zat voorover gebukt met haar hand onder haar hoofd op de tafel, zodat ze zeker wist dat ze niet zou opvallen.
'Dat weet je toch schatje?..'vroeg Zwartbaard met een grijns waardoor zijn rotte tanden tevoorschijn kwamen.
Hij trok Jamie aan haar schort waardoor ze voorover in zijn armen viel, wat niet erg fijn was aangezien hij vreselijk stonk.
De rest van de crew van Zwartbaard was niet veel tafels verderop gaan zitten en genoten blijkbaar van de 'show'.
Jamie struikelde nadat ze uit zijn handen probeerde te komen en kwam met een smak op de grond.
'AUW! klootzak!..'riep ze en Zwartbaard's gezicht begon rood te gloeien.
'Wat zei jij?!..'riep jij luid en wou Jamie een klap verkopen, 'LAAT DAT!..'riep iemand en Zwartbaard draaide naar waar het geluid vandaan kwam.
Kate was opgestaan en keek met de capuchon nog op recht in Zwartbaard's ogen.
'Wel wel.. en wie hebben we hier?..'vroeg Zwartbaard die aan Kate's jurk duidelijk zag dat hij met een dame te doen had.
'Ik.. blijf van haar af!..'riep Kate en Jamie keek op van de grond en trok zich langzaam op aan de bar.
'En wie ben jij om dat te zeggen?..'vroeg Zwartbaard en trok Kate's capuchon van haar hoofd waardoor haar gezicht tevoorschijn kwam, ze had haar ogen dichtgeknepen.
'Wel wel!!..'herhaalde Zwartbaard en pakten Kate aan haar pols op waardoor ze bijna met haar voeten van de grond raakte.
'Wat doet onze prinses in zo'n kroeg als deze?..'vroeg hij en de rest van zijn crew grinnikte.
Jamie stond weer en keek naar Zwartbaard, in zijn achterzak zat een mes gestoken, opeens gleed zijn hand richting zijn achterzak en Jamie stond recht, dit kon niet veel goeds betekenen..

[Jamie Woods]

Jamie dacht na, ze moest nu even snel zijn. Ze griste snel het mes van Zwartbaard vast, nog voordat hij dat kon doen. Toen ging ze voor hem staan, grijnzend, met het mes tegen zijn borst aan prikkend. 'Verkeerd besluit, schat.' Mompelde ze tegen de piraat Zwartbaart, die minstens 3x zo groot was als dat zijzelf was. Toch stond ze er aardig dapper bij. Kate was inmiddels op de grond gevallen en keek naar Jamie. Hopelijk zou die zich niet al te veel in de nesten werken. Maar zoals het er nu uitzag niet. Zwartbaard keek Jamie bozig aan. Alsof ze een spelbreker was. Wat ze nu ook eigenlijk was. Jamie´s grijns verdween en ze maakte een vage beweging met het mes. 'Nu wegwezen! Voor ik me bedenk!' Gromde ze geïrriteerd.

Toen alle piraten met Zwartbaard samen weg waren, smeet Jamie het mes opzij en schoof ze weer bij Kate aan tafel. 'Goed gedaan Kate, dat gebeurd áltijd, en ik weet me er altijd uit te redden. Je had je gewoon stil moeten houden..' mompelde Jamie. 'Die piraten zijn namelijk nog maar een voorproefje van wat er normaal rondhangt hier.. Geloof me, ik ben echt wel wat gewend..'
Kate keek Jamie ongelovig aan, haast beledigd, maar knikte uiteindelijk begrijpend.
Zo zaten de meiden nog een tijd te praten. Kate vertelde Jamie over het binnenleventje en Jamie over het leven op straat. Na een tijdje kwam Bruno achter hen staan. 'AAN HET WERK JIJ.' Brulde hij kwaad en Jamie rende weg. Bruno keek Kate zo woedend aan dat die ook opstond. 'Ik.. Euh.. Ga denk ik maar..' glimlachte ze snel en liep weg, Bruno achterlatend. Jamie grijnsde naar haar, voordat Kate in de deuropening verdween.