Pirates, Princesses & Lords (Iedereen Open Thread)

[Captain Jack Sparrow]

Neeeeeeeeeeeeeeeee Jaaaaackk, niet doeehoeeen! brult Becky!
Jack keek ongeloofwaardig op.. 'zeg.. ga je het nu opnemen voor een verwaand nest?! zei Jack vragend naar Becky..
Becky keek Jack vaag aan.. en keek naar haar voeten...
Kate die dan op dat moment er doorheen bromde dat ze zich niet aangesproken voelt voor Verwaand Nest was bozig om haar heen aan het kijken. Toen ze merkte dat Jack zijn rapier ophief, en vragend Becky aankeek wist ze heel voorzichtig van de loopplank af te sluipen..
'tik,tik,tik,tik,tik,tik' hoorde Jack achter zich, hij maakte een rare draai en keek naar Kate die op haar naaldhakjes probeerde weg te komen... Ver kwam ze niet.. ze zaten omringd door ijs.
Deira en Becky en Cate zaten ongeloofwaardig te kijken naar Kate omdat ze bleef haken met haar naaldhakjes achter een smal traptreedje.. Hmm, dat komt me heel bekend voor zei Deira.. Becky keek haar raar aan.. What?! zij Deira.. jah sorry maar ik kan niet goed op naaldhakjes lopen joh! Becky keek haar weer raar en en zegt: Dan moet je er ook niet op lopen poephoofd!!!
'KABOEM' daar lag Kate.. op de grond.. 'Gossie gossie gossie gossie' brulde Kate!
Whaaaaaaaaaaaaaaaaahhhh!!! schreeuwde ze, ze liep te ijsberen over het dek..waarom? waarom word ik ontvoerd door een stel sullige en stinkende piraatjes.. Nou wacht maar, zei Kate, wacht maar tot Beckett me komt redden.
Alsie je kan vinden, zei Jack heel droog...Ghehehe..
Johnny liep haar kant op en pakte haar stevig vast.. misschien is het beter als we haar in de cel dumpen, wachten tot we de endavour aan de horizon zien varen? vroeg Johnny met een beidehande opmerking?!
Jack keek hem onbegrijpend aan.. haalde zijn kompas uit zijn binnenzak en klapte hem open...
hij keek in de rondte en liep richting het noorden, hij liep wankelend over het dek en keek naar het ijs, het vele ijs en de donkerblauwe kleur van de zee... hij keek terug naar zijn kompas maar helaas gaf hij geen richting aan..Hij weet het niet zij Jack opgewekt tegen de rest..uhm.. Ik weet het niet.. zij Jack..
Wat ga ik met haar doen?? Wat willen jullie dat we met dat geval doen?
Even was het stil.. en toen Johnny terug kwam waar hij vandaan kwam om Kate weer op te gaan sluiten keek de crew hem vragend aan. What? kwam er uit Johnny's mond...
Iedereen keek elkaar aan, en toen weer naar Johnny...
Oppeens riep Deira, laten we richting Port Royal varen Jack, wat moeten we nou in dit koude gebiedje? Kate achterlaten? Nee wand dan verdienen we d'r nog niks aan!! riep Cate uit!
'Dat hoorde ik!' kwam het uit de cel beneden...
Jack keek alsof hij het even niet meer wist, hij keek of hij het even opgaf.. alsof de wereld binnen 2 seconden zal gaan vergaan... Het was even stil.. Toen keek Jack draaiend om zich heen, hij liep langzaam naar het roer en pakte het vast...
Opschieten stelletje waterratten!! Heis de zeilen!!! We moeten uit dit gedeelte vandaan!!
Becky keek raar op, wat gaan we nu doen Jack? toch niet naar de Noordpool overkant van de Zuidpool he? vroeg Becky. HA de zuidpool dus, nou lekker is dat, kwam het schreeuwend uit onderin in het schip vandaan uit de cel... Shut up riep Johnny.. en het was meteen stil daar beneden. Iedereen keek vragend naar Jack.. Jack liep naar de crew toe.. en zij dat iedereen even dichterbij moest gaan staan.. Nou kijk het zit zo: zei Jack.
Als we Cate,Becky en Deira nou als lokaas gebrui.. What? kwam er uit Deira's mond.. waarom moetten wij als lokaas gebruikt worden?! Jack keek geiriteerd op en zij dat Deira haar kop moet houden.. Dus.. zegt Jack.. waar was ik.. Aha.. Dus als wij nou richting Port Royal reizen waarom? De hele E.I.T.C zooi is Kate aan het zoeken, fluistert Jack, dus hebben we minder kans op ongeluk, dus varen we on-opvallend richting Port Royal, en dan, dan beginnen we!
Zeg Jack vrolijk.. Beginnen we wat?! vraagt Johnny onbegrijpelijk..
Awh joh dat zien we dan wel weer roept Jack.
Weet ik veel.. we verzinnen onderweg wel wat toch?
Of willen jullie dat we hier blijven??? Nee riep iedereen uit.
Jack liep weer wankelend terug.. rende snel nog even naar zijn kajuit graaide naar wat kleine flesjes rum en gooide naar iedereen 1 fles..
NOu wat staan jullie daar nog riep Jack uit!
Haal het anker omhoog stelletje schobbejakken!
Heis de zeilen! Ik heb jullie voor niks aangenomen!!! bulderde Jack..
Nou breng ons naar Port Royal, Black Pearl...
Het schip ging naar rechts-stuurboord en ze draaide om...
Jalalalalalalaaah song iedereen in koor...jalalah...
Drink up my hearties yo-ho!!

[Becky Potts]

Een uurtje later, was iedereen druk bezig.
Jack stond aan het roer, Johnny en Becky waren druk bezig met de touwen en het zeil, Cate stond in het kraaiennest en Deira hield de koers bij.
Johnny veegde wat zweet van zijn voorhoofd.
'Man, wat is het warm.'
Ondertussen hadden ze het ijsgebied verlaten, en het enige wat nu nog zichtbaar was, was een uitgestrekte oceaan waar geen eind aan kwam.
Ook Becky veegde wat zweet weg.
'Jack, alsjeblieft, even een pauze?'
'We kunnen ons geen tijd om te lummelen permiteren,' riep Jack terug.
Becky stak haar tong uit en werkte verder.
Cate stond, genietend van de zon, in het kraaiennest.
'Hee!' gilde Becky naar boven. 'Zeker zwaar werk, daarboven?'
Cate negeerde het.
Becky stak weer haar tong uit.
Johnny grinnikte. 'Het leven is oneerlijk he?'
'Je slaat de spijker op zijn kop,' bromde Becky en liep weg.
Johnny moest lachen en keek omhoog.
Hij besloot maar even naar boven te klimmen....

'Jack, we hebben geen tijd! Dat kreng zit daar beneden en we moeten dat geld hebben!'
Deira sloeg boos met haar vuist op tafel.
'Maar...' begon Jack.
'Geen maar!' gilde Deira. 'Je wilde zelf toch zeker terug naar Port Royal? We hebben geen tijd voor Tortuga. Bovendien is het daar ook gevaarlijk.'
Jack zuchtte diep.
Hij zat samen met Deira in zijn kajuit, en hun gezichten hingen boven een grote kaart, een kompas en nog een kaart.
De koers was bepaald, maar Jack wilde deze veranderen.
Deira plofte neer op een stoel.
Jack stond op en begon te ijsberen.
Op dat moment gooide Cate de deur open.
'Ja! Hoever zijn we ondertussen??' Becky en ik moeten weten wat we moeten doen!'
'We zijn nog aan het beraadslagen,' bromde Jack.
'Ik moet het nu weten,' zei Cate ongeduldig.
Jack keek naar Deira, die hem boos aankeek.
'Oke, oke... vooruit, geen Tortuga. Op naar Royal.'
Cate kreeg een glimlach op haar gezicht en rende terug.
'Thanks, Jack,' zei Deira lachend.
'Hm,' bromde Jack. Hij liep terug naar zijn stoel en ging zitten.
'En nu me.. ding uit. M'n kajuit. Hup, weg.'
En Deira schoot de kamer uit.

Ondertussen in de cel zat Kate, jammerend en uitgehongerd. De tranen stonden nabij en ze had het ijskoud.
Ze zuchtte een trillende zucht en sloeg haar armen om zichzelf heen.
Ze tuurde door een klein gaatje naar buiten en ze snoof een paar keer.
Ze mistte Beckett.. Zo erg, zo ontzettend erg. Ze wilde zo graag bij hem zijn.
Toen begon ze zachtjes te huilen.

[katesparrow]

’s Avonds zaten ze met z’n allen te eten.
‘We hebben nog maar voor ongeveer 3 dagen te eten’ zei Cate somber.
‘We moeten opschieten’ zei Becky.
Jack zei niks en keek naar een stel maden die aan zijn scheepsbeschuit begonnen waren, voordat Jack er ook maar een hap van kon nemen.
‘Dat ga je toch niet eten hé?’ zei Deira met een vies gezicht tegen Jack.
‘Wat moeten we anders? En ik ben nog nooit scheepsbeschuit tegen gekomen waar geen maden op zaten’ zei Johnny.
‘En trouwens, als je ze eraf haalt heb je helemaal geen beschuit meer over’ zei Jack nog steeds naar de maden starend.
‘Maar dan hoef je ze toch nog niet op te eten?!’ riep Deira van walging uit en Becky knikte.
Jack haalde zijn schouders op en nam een grote hap en Cate en Johnny volgde zijn voorbeeld.
‘GATVERDAMME!’ riepen Becky en Deira uit van walging.
‘Het smaakt naar……’ begon Cate.
‘Naar kip’ zei Johnny.
‘Het smaakt helemaal nergens naar hoor Johnny’ zei Cate.
‘Het is wel lekker knapperig’ zei Jack grijnzend.
Becky en Deira gingen helemaal over hun nek.
Jack, Johnny en Cate lachten.

‘Wie heeft trouwens Kate nog eten gegeven?’ vroeg Johnny uiteindelijk.
Cate schrok.
‘Helemaal vergeten!’ riep ze uit.
‘Ik ga haar vlug wat brengen’ ze pakte een bord en rende de trap af naar de cellen.

Eenmaal aangekomen bij de cellen hoorde Cate iemand huilen.
Ze liep naar de cel waar Kate zat en keek haar aan.
Daar zat ze in een hoekje gekropen en bibberde van de kou.
Ze tilde haar hoofd op.
Cate zag de betraande gezicht van Kate.
‘Hé, wat is er?’ vroeg Cate vriendelijk en lief.
‘DONDER OP!’ riep Kate.
Cate maakte de cel open en liep naar binnen.
Ze liep naar Kate toe en ging op haar hurken zitten.

[Katherina Beckett]

Kate keek haar niet aan en draaide zich om,
'Ik wou alleen maar..'probeerde Cate te zeggen 'Ga weg zei ik toch!..'riep Kate door haar heen.
'Nou sorry hoor..'zei Cate en ze zetten en bordje met scheepsbeschuit neer,
'Ik had wat eten voor je..'zei Cate.
Kate keek achter zich en zag het bordje met het bemaden beschuit liggen.
'Iel..'zei Kate en keek naar het beschuit dat bijna van het bordje af liep.
'Ja ik weet het het is een beetje ranzig.. Wij hebben precies het zelfde gegeten..'zei Cate en lachten.
'Dankje..'zei Kate zacht,
Cate knipoogden naar haar en liep weg.

Boven op het dek stond Jack met zijn kompas in zijn hand,
Hij zwierde hard heen en weer en blijkbaar had Jack niet een bepaald iets waar hij naar verlangden.
'Bagger.! Stom ding..'zei Jack die naar de naald van het kompas keek dat nog steeds als een gek heen en weer zwierden.
Hij schudden met het kompas maar dat werkten niet echt bepaald,
Becky kwam langs lopen met een zwabber in haar hand waarmee ze het dek schobten.
Jack keek nog één keer op zijn kompas en opeens schoot de naald naar één kant,
Gericht op Becky..
'WAT!??..'schreeuwde Jack over het dek, Hij schudden nog een keer hard met het kompas maar de naald bleef eigenwijs staan.
'Wat is er?..'zei Becky die aan kwam lopen en wilden op het kompas kijken,
'NIKS!!..'zei Jack hard en deed zo snel als hij kon het kompas weer dicht en aan zijn riem.
'En door werken!!..'zei Jack tegen Becky en ze stak haar tong uit en begon weer verder het dek te schobben.

[Becky Potts]

Jack bleef eventjes naar Becky kijken, en deed schichtig zijn kompas weer open. Met Becky nog steeds in zijn kielzog.
Weer schoot de pijl in haar richting.
Jack sloot zijn kompas en liep met grote stappen richting zijn kajuit, waar Cate net vandaan kwam.
Toen ze zijn kwaaie kop zag, liep ze, terwijl ze naar Jack keek, richting Becky.
'Waar ging dat over?' vroeg ze.
'Die godvergeten vent ken het weer niet hebben dat dat kompas het niet deed,' bromde Becky en duwde de zwabber weer in de emmer met sop.
'Waar wees de wijzer dan heen?' vroeg Cate nieuwsgierig.
'Weet ik het,' antwoordde Becky nuchter.
'Waarschijnlijk naar een hoognodige douche,' zei Deira, die langsliep en het gesprek had gehoord.
Becky giechelde. 'Of een nieuw kapsel.'
'Ik denk naar die zwabber,' zei Cate lachend.
'Kom op, tijd om naar bed te gaan. Wie gooit het anker uit?'
'Ik wel,' opperde Becky en liep al weg.
Intussen was Johnny aan komen lopen.
'Het begint al donker te worden. Naar de slaapzaal dan maar?' zei hij glimlachend.
Cate en Deira stemden in en liepen met Johnny mee naar binnen.
En toen Becky klaar was, liep ze ook gapend achter de anderen aan.

Het was ondertussen 3 uur 's nachts en Cate lag te woelen in bed.
Ze kon maar niet slapen. Ze had het bloedjeheet en de geluiden in en rond het schip hielden haar van haar dromen af.
Ze keek even suffig rond. Johnny, Deira en Becky lagen er vredig bij.
Zuchtend stond ze op.
Ze besloot even naar Kate te gaan. Ze vond het zo zielig voor haar deze avond... Ze leek zo gebroken, zo kwetsbaar.
Op haar tenen sloop ze langs alle hangmatten, richting het dek, richting de kerkers.
Zuchtend stond ze op.

[katesparrow]

Op haar tenen liep ze langs Johnny.
Ze stopte en keek even naar hem.
Ze haalde haar hand door haar lange bruine haren en zuchte diep.
Na daar ongeveer 45 seconden te hebben gestaan liep ze door.
Ze kwam langs Jacks kajuit en keek door het sleutelgat naar binnen.
Haar vader zat met een fles rum naar een kaart te staren.
Terwijl ze zich aan het afvragen was waarom hij zo boos was liep ze door naar de kerkers.

‘Verdomme!’ riep Kate en ze sloeg boos met haar vuisten op de grond.
‘AU!’ riep ze en ze keek naar haar hand.
Ze had per ongeluk in een stuk glas geslagen.
Er ontsnapte een traan uit haar ogen en ze greep met haar andere hand haar gewonde hand vast.
‘Wat is er Kate?’ vroeg Cate vriendelijk die op dat moment binnen kwam.
‘Het is Uwe Hoogheid voor jou!’ snauwde ze nog steeds naar haar hand starend.
‘Ow sorry hoor, Uwe Hoogheid’ zei Cate sarcastisch en ze liep de cel in.
‘Wat is er met je hand gebeurd?’ vroeg Cate toen ze naast haar was gaan zitten.
‘Niks’ zei Kate sacherijnig.
Cate negeerde het en pakte Kate d’r hand.
‘Glas?’ zei ze en ze keek met vragende ogen naar Kate.
Ze knikte.
‘Hoe weet je dat?’ vroeg Kate verbaast.
‘Ik ben al ruim 3 jaar piraat, dan weet je ondertussen wel hoe een glaswond eruit ziet’ zei ze grijnzend.
Kate keek haar niet begrijpend aan.
‘Kapotte rum flessen en zo’ zei Cate.
‘Maar als je 3 jaar piraat bent, dan ben je dus niet je hele leven piraat geweest’ zei Kate.
‘Klopt, ik was en ben een prinses’ zei Cate terwijl ze gevaccineerd naar de wond van Kate keek.
Kate keek haar ongelovig aan.
‘Ik ben de prinses van Duitsland’ zei Cate.
‘Maar laten we maar eerst eens even wat aan die wond doen’ ze Cate en ze pakte een fles rum en een doekje.
‘Dit kan even prikken hoor’ zei Cate en ze goot wat rum over Kate haar wond.
Kate beet op haar lip.
Cate bond toen een doekje over haar hand.
‘Zo nou geneest je hand in een mum van tijd’ zei Cate met een lieve glimlach op haar gezicht.
‘Bedankt’ zei Kate.

[amysparrow]

‘Maar waarom ben je naar de piraten gegaan?’ vroeg Kate.
‘Nou, nadat mijn moeder was overleden was ik ongeveer 15 jaar.
Ik werd opgevoed door mijn opa en oma.
Mijn oma vertelde mij altijd verhalen dat ik mijn dromen achterna moet gaan, mijn opa vindt het onzin.
Hij was ontzettend streng je mocht zowat niks.
Van mijn oma daarin tegen mocht ik bijna alles.
Maar op een gegeven moment wou ik mijn vader, ik wou hem gaan zoeken. Ik vertelde het aan mijn oma en zei dat ik hem dan maar moest gaan zoeken’ zei Cate.
‘Maar dan ben jij Caitlin Klautiz!’ riep Kate uit.
‘Ja, dat klopt’ zei Cate grijnzend.
‘Hoe weet je dat?’ vroeg Cate.
‘Weet je nog dat je moeder naar Engeland ging voor zaken?’ vroeg Kate.
‘Ja….’
‘Toen ging ze naar de Koning van Engeland toch?’
‘Klopt’
‘Toen zat er een meisje op de piano te spelen’ zei Kate.
‘Daar heb ik mee gezongen terwijl zij piano speelde ja’ antwoorden Cate.
‘Ik was dat meisje’ zei Kate.
‘Nou je het zeg ja!’ riep Cate blij.
Ze vlogen elkaar om de hals.

‘Ik had nooit gedacht dat we elkaar zo tegen zouden komen’ lachte Kate.
‘Ik had überhaupt nooit gedacht dat we elkaar tegen zouden komen!’ zei Cate.
Na lang met elkaar gepraat te hebben waren ze in slaap gevallen.

[Katherina Beckett]

Na een lange reis was het eindelijk zover, Port Royal was in zicht.
'Land in zicht!!..'schreeuwde Jamie vanuit het kraaiennest.
'Eindelijk..'zei Jack die met zijn kompas in zijn handen aan het roer stond.
'Bagger.. bagger en nog 100 keer bagger!!..'riep Jack en gooide zijn kompas op de grond.
De naald had weer naar Becky gewezen die weer eens stond te klunzen met de touwen.
'Yes!! we zijn er..'zei Cate en keek naar de grote stad die nu nog zo vredig leek.
'Laalaa we zijn er bijna!..'zong Jack die met een Rum fles stond te dansen en dronk de rumfles leeg tot de laatste druppel.
Cate keek naar hoe haar vader zich belachelijk gedraagte en draaide met haar ogen.
'We moeten een plaats vinden waar de Black Joke niet opvalt!!..'zei Jack en keek naar de haven die vol stond met grote schepen.
'Mmm.. Beckett is zo te zien thuis..'zei Jack droog en keek naar de Endeavour die ook in de haven stond.
'Gaat ook lekker met zo'n grote Piraten vlag!!..'schreeuwde Jamie vanaf het kraaiennest.
Hij keek nog een keer goed en zag toen in de verten een plaatsje ergens in de bosjes.
Aangezien Jack nog zo dronken was als wat keken Becky en Cate elkaar angstig aan toen ze Jack's blik naar dat kleine beboste plekje zagen gaan.
Maar voor ze het wisten was het te laat.
Jack draaide nog één keer aan het roer en de Black Joke ging richting de bosjes.
'JACK WAT DOE JE IN HEMELSNAAM!!..'schreeuwde Cate die bukten om de takken van de bosjes te ontwijken.
De gehele Black Joke ging de Bosjes in,
Ze hoorden de takken langs het schip schrapen.
Becky kreeg een brandnetel in haar gezicht en Deira kreeg een enorme tak tegen haar hoofd aan, 'AUWW!! JAAAACK!!..'schreeuwde Deira en Cate renden naar het roer,
Ze dieuwden Jack aan de kant en nam het over,
Jack was zo dronken dat hij op de grond viel.
Cate kon de Black Joke nog een beetje van de bosjes weg halen maar het was allang te laat.
'Pff..'hijgde Cate die de Black Joke tot stilstand bracht.
'Wat.. huh wat is er aan de hand..'zei Jack droog en keek om zich heen.
Johnny wou richting Jack lopen maar Becky hielt hem tegen,
'Laat het John.. gebeurt is gebeurt..'zei Becky wijs.
'Fijn..'zei Cate die een tijdje later naar haar schip keek dat half in de bosjes was geparkeerd,
'De touwen zitten gewoon kompleet vast in de takken..'zei Becky moedeloos die al in haar gedachten had hoe hun dat er straks uit zouden moeten krijgen.
'Oftewel.. Hopeloos..'zei Jamie droog.
Na een tijdje discussiëren gingen ze van boord om hun plannetje uit te voeren..

[Jamie Woods]

Terwijl ze weg liepen van de Black Joke en hun plannen bespraken, was er veel herrie in de straat waar ze liepen.
Jack die inmiddels al iets nuchterder was, botste tegen een meisje op, die met getrokken pistool bangig naar hem stond te kijken. Ze herstelde meteen.
'Kijk uit joh!' 'Ben je blind ofzo?' Riep het meisje boos uit.
Ze richtte haar pistool op Jack terwijl Johnny, Cate, Becky en Jamie haar vaag aan stonden te kijken.
'J..jullie! Blijven s..staan daar! Zei ze steeds zachter.
Toen ze Jack al helemaal niet meer in de gaten had, greep Jack zijn mes en greep haar bij haar keel.
'Schatje, dat is geen kinderspeelgoed hé! Zei die lachend
'Goh.. Dat was eng! NIET DUS!' Zei Becky die het meisje uit stond te lachen.
'Nou vertel eens meissie, wie mag jij wel niet zijn?' Zei Johnny die haar van top tot teen bekeek.
'uhh.. Ik ben.. Ma.. Mary.' Zei Mary.
'Achternaam?' Vroeg Jamie ongeïnteresseerd.
'Wo.. Woods! Hoezo w..willen jullie.. WOODS?? Riep Jamie uit.
'Ja, en?' Zei Deira die ondertussen met d'r nagels bezig was.
'DEIRA! Denk na! Wat is Jamie's achternaam? Vroeg Becky.
Woods natuurlijk maar wat maakt da..
'JAMIE! IS ZIJ..'
'Wat is jou achternaam dan?' Vroeg Mary voorzichtig.
'Ook Woods..' Zei Jamie.
Jack liet Mary langzaam los.
'Jamie Woods.' Zei Jamie fel.

[cb]

Op hetzelfde moment waren er mensen die wegrende terwijl Jack, Mary, Cate, Jamie, Becky, Diera en Kate rustig stonden te praaten...
Opeens dachten ze allemaal waarom rennen die mensen weg?
Toen begrepen ze het!
De man des huizen kwam eraan en niet 5 seconde erna waren ze onsingelt door zo'n 150 man!
Daar stond m. Mercer...
Well well, wie hebben we hier?
Opeens zag hij Kate.
Ah hier bent u!
Beckett is nog op de oceaan naar u aan het zoeken!
Hij komt over een maand terug als hij u niet vindt!
Maar deze piraten kunnen wel een mooie kamer krijgen!
Er kwam een koets aan met tralies waar de deur voor open werdt gedaan en alle wapens van de piraten werden afgepakt.
Zo als jullie zo vriendelijk wouden zijn om erin tegaan!
Cate stapte navoor en riep: wij gaan nergens in of heen!
Mercer lachte en schoot in haar voet.
Nog iemand?
En ze gingen er toch maar in behalve Kate want die hoefte natuurlijk niet gevangen genomen te worden!

[katesparrow]

De deuren van de koets gingen dicht en ze begonnen te rijden.
‘Gelukkig heb ik veel te grote laarzen aan’ zei Cate die haar laars uit deed en het gat erin bekeek.
Ze lachten.
‘Het is wel krap zeg, we zouden toch een mooie kamer krijgen?’ zei Johnny.
‘Dat was nou sarcasme’ zei Mary zuchtend.
Johnny zei niks meer en Mary ook niet.
Ze zaten elkaar de hele weg aan testaren.
Becky die tegenover Jamie zat zeiden af en toe een woord tegen elkaar.
En Jack en Cate keken elkaar nietszeggend aan.

‘Uitstappen!’ riep een mannetje van de marine met zijn geweer op de piraten gericht.
Iedereen gehoorzaamde en liep de koets uit.
De mannetjes van de marine lijden ze naar de kerkers en daar werden ze in een cel gestopt.
Ze gingen weg.
‘Hé Cate, doe die hefboomtruck weer eens?’ vroeg Jack.
‘Dit zijn hele pinnen, die kan ik niet openen’ zei Cate.
Jack pakte een plukje stro die op de grond lag en ging daar mee spelen.

Een paar uur later in de hal.
‘CUTLER!’ riep Kate dol blij en ze rende op haar man af.
‘KATE!’ riep Cutler en hij rende ook op Kate af.
Ze vlogen elkaar om de hals.
‘Ik heb je gemist’ zei Kate.
‘Ik jou ook’ zei Cutler.
‘Ze hebben jou toch niks aangedaan hé?’ zei hij terwijl hij haar onderzoekend aan.
‘Nee, gelukkig niet’ zei ze.
‘Maar hoe heb je me kunnen vinden?’ vroeg ze.
‘Ik ben ze gevolgd’ zei Cutler grijnzend.
Kate lachte.
‘Ik wil even wat met je bespreken’ zei Kate.

In de Kerkers.
‘Meekomen jij’ zei een mannetje tegen Cate.
Cate werd geboeid en liep mee met het mannetje.
Ze kwam in een ruime kamer.
Kate zat naast Cutler achter een bureau en hield zijn hand vast.
‘Maak haar maar los’ zei Kate.
Het mannetje maakte Cate los.
‘Dus dit is die vrouw waar jij mij over vertelde?’ vroeg Cutler.
‘Ja dit is die vrouw’ zei Kate.
Na een lange stilte nam Kate het woord weer.
‘Ik heb een deal voor je’ zei Kate.
Cate keek haar met een geïnteresseerde blik aan.
‘Ik bied je een leven aan in dit huis’ zei Kate.
‘En waarom ik?’ vroeg Cate.
‘Jij hebt mij, voor zover ik dat zo kan noemen, verzorgt en gezelschap gehouden’ zei Kate.
‘En wat staat daar dan tegenover?’ vroeg Cate.
‘Jij moet dan je piratenleven opgeven’ zei Kate die haar recht in de ogen aankeek.
Cate keek naar de grond om de ogen van de Beckett’s niet te hoeven zien.

Haar gedachten werkte op topsnelheid.
‘Is goed’ zei Cate.
Kate stak haar hand uit en ze schudden elkaars hand.
‘Commodore Norrington zal je naar je kamer brengen’ zei Kate en ze wees naar een man die in een hoek van de kamer stond.
Norrington liep naar Cate toe en Cate volgde hem.
Cate had het gevoel alsof ze kilometers gelopen had toen ze eindelijk bij haar kamer aankwam.
‘Wacht hier’ zei Norrington, en hij liep de kamer weer uit.
Cate ging op haar bed zitten en bekeek haar nieuwe kamer goed.
Het was heel Engels ingericht, ze hoopte dat het iets Duits zou hebben maar die hoop was natuurlijk te vergeefs.
‘Hier’ zei Norrington en hij gaf Cate en grote doos.
Cate maakte de doos open en zag een schitterende gouden jurk met gouden schoenen.
‘Wauw!’ riep Cate.
‘Wat mooi!’
‘Kate wilt dat je dit aantrekt’ zei Norrington.
‘Ze komt zo kijken hoe je ervoor staat’ zei hij en hij liep naar de deur.
‘Uhm… James?’ vroeg Cate onzeker.
‘Ja?’
‘Kom je vanavond nog even langs?’ vroeg ze naar haar jurk starend.
‘Natuurlijk’ zei hij en hij deed de deur achter zich dicht.
Ze zuchte en pakte de korset en de jurk uit de doos.

‘Cate? Mag ik binnen komen?’ vroeg Kate achter de gesloten deur.
‘Ja hoor!’ riep Cate.
Daar sond Cate met een schitterende gouden jurk.
Ze stond voor de spiegel haar haren te doen.
Ze had een knot op haar hooft.
‘Wauw je ziet er schitterend uit’ zei Kate met bewondering.
Cate draaide zich om en zag een prinses die je alleen tegen kwam in sprookjes.
Kate had een apuakleurige jurk aan.
Op haar hoofd had ze een zilveren kroon bezet met diamanten.
‘Hoe heb je die korset in je eentje aan gekregen?’ vroeg Kate vol verbazing.
‘Gewoon, je maakt de touwtjes vast aan je bed en probeer ze ver mogelijk van het bed af te komen’ zei Cate nonchalant.
Kate lachte.
‘Ik heb wat voor je mee genomen’ zei ze en ze maakte een kleinere doos open die ze in haar hand had.
Er zat een gouden kroon in bezet met diamanten.
‘Deze kroon was vroeger van mij alleen ik draag geen goud meer’ zei Kate.
Kate pakte de kroon en zette die op Cate haar hoofd.
‘Zo nou ben je weer een echte prinses’ zei Kate lachend.

[Captain Jack Sparrow]

Terwijl Jack,Jamie en Johnny nog in de cel zaten was Becky al druk bezig met een ontsnappingspanetje!
Kijk jongens zei Becky opgewekt, en ze keek naar de slome gezichtjes die haar aanstaarden.
Nou komop zeg, we komen hier wel uit!! Riep Becky uit.
'Hmm zonder een hefboom kom je niet echt ver.. zei Jack langzaam...
Of... Ik heb een idee riep Jack uit.
'Als we nou eens.. psst pssst pssst *fluister* pssst'

Toen Cate die avond aan kwam lopen om wat eten te brengen aan ons voegen wij meteen naar die vreselijke jurk die ze aanhad.

What heb je aaaaaan! vroeg Jamie..
Dit meen je toch niet?! Riep Jack uit!
Mooie jurk zei Becky. Jamie,Johnny en Jack keken Becky meteen vuil aan..
Ik bedoel... wat een lelijk ding.. hehe zei Becky ongemakkelijk.
Ik ben geen piraat meer, zei Cate kortaf.
WHAAAAAAT?? riep de piraatjes in koor...
ik.. wij .. ik he.. ons en en en zei Becky, jamaar je bent m'n beste vriendin?!
Jack die helemaal verstijfd stond en die niks meer uit kon brengen stond zo stil dat Jamie met haar hand voor z'n neus aan het zwaaien was, Johnny die dat merkte gaf hem een klap in z'n gezicht en zegt: Wakkerworduuuuhh!!!
Auwh''! riep Jack uit. Cate, dat doe je me toch nie... en voordat Jack iets eruit kon zeggen..
Ik heet nu Caitlin, Lady Caitlin Klautiz.
Dus dan heet je geen sparrow meer, vroeg Johnny.
Nee.. misschien kom ik ooit nog eens terug, maar dat kan ik jullie niet verzekeren.
Je kan toch niet zomaar overstappen, mis je de rum niet, riep Becky.
Cate maakte het celletje los, ze opende de deur en voordat ze het eten kon geven was iedereen eruit gerend.
Cate die het eten op de grond gooide en haar jurk optrok en naar de deur wou rennen was al te laat.
Becky stond al voor de deur met een mooi sierlijk maar simpel zwaard in haar hand en wees hem naar Cate toe.
Cate, als jij ons vrijlaat... zei Becky.. Dan komen we hier niet meer terug, riep Jack uit.
Dit kan je ons niet aandoen.. we waren nog geen 2 uur geleden vrienden, familie!!!, riep Jamie dramatiesh uit.

Cate die er even over na moest denken, en zei al een paar keer dat ze dit Kate niet aankon, moest nu wel.
Ze deed de deur open, liep rustig over de gang of het veilig is en wees naar de groep dat ze kon komen.
Voorzichtig liep ze naar de poort, deed hem heeeeel voorzichtig open zodat het amper geluid zou maken...
Ze keek even naar de groep die met hun hoofden om de hoek stonden te kijken.
Ze grinnikte even en wees naar ze dat ze naar buiten konden gaan.
De hele groep stormden in een keer naar de poort naar buiten, achteraan rende Jack.
Die keek even voor het laatste diep in Cate's ogen,
en fluisterde:
This is the day, you almost caught,.. and remember my name: Captain Jack Sparrow!

Hij golfde met zijn hand langs zijn hoofd en draaide zich om..
Rende zo hard als hij kon met de groep mee naar de Pearl.

[Becky Potts]

Cate keek de bende na, en kreeg toch wel een beetje een leeg gevoel in haar buik.
Toen draaide ze zich om en liep langzaam weg, met het paleis in het vooruitzicht.

Aangekomen op de Pearl zat iedereen uitgeteld op het dek in een kring.
Jack speelde met de hals van zijn rumfles, Mary pulkte kleine stukjes hout uit het dek, Jamie gooide met kleine steentjes en Johnny speelde met de neus van zijn schoen, terwijl Becky ge-interesseerd toekeek.
Deira staarde naar de sterrren.
'Ongelooflijk,' verbrak ze uiteindelijk de stilte.
'Ja,' zei Becky in gedachten verzonken. 'Wie had ooit gedacht dat Cate zo zou hersenspoelen?'
Jack staarde Becky aan.
En iedereen bleef weer stil.
Jamie zat met een sip gezicht. 'Komt ze nou niet meer terug?'
Zuchtend stond Mary op. 'Reken maar van niet,' zei ze moedeloos en ze begon een beetje te ijsberen.
Becky keek haar na en stond ook op.
'Ik ga d'r terug halen. Wie gaat er mee?'
Het bleef ijzig stil.
'Nou dan niet,' zei Becky boos en liep weg, maar Jack greep haar arm
'Just... leave it,' zei hij toen maar, toen Becky hem vragend aankeek.
Er viel weer een stilte en iedereen wist even niet wat ze moesten doen.
'Laten we maar naar bed gaan,' stelde Mary uiteindelijk voor.
'Goed idee,' zei Jamie en hielp haar zusje omhoog. 'Je kan in Cate's hangmat.'
Dankbaar keek Mary Jamie aan en ze liepen allebei richting hangmatten.
Deira en Johnny volgden.
Jack en Becky keken elkaar even aan, haalden hun schouders op en liepen er toen langzaam achteraan.
Binnen was het donker. Snel stak iedereen een kaars aan en liep richting hangmat.
Niet veel later kwam Jack nog even de ruimte binnen.
'Weltrusten,' zei Becky slaperig en viel neer in haar hangmat.
Jack keek haar grijnzend aan.
'Ja, zeker weltrusten,' zei hij zachtjes.

[Katherina Beckett]

Caitlin kwam terug naar het Fort en liep naar binnen,
'Gaat het?..'zei Kate toen ze aan een tafel thee zaten te drinken,
Kate zag dat Caitlin haar vrienden misten en ging naast haar zitten,
'Jawel..'zei Caitlin zacht en staarde naar haar theekopje,
Beckett had intussen al ontdekt dat de Pirates ontsnapt waren en de EITC was al weer een plan aan het maken om ze te volgen.
Het was stil in de kamer je hoorde de wind zacht waaien,
'Denk je dat ze me missen?..'zei Caitlin en draaide het theekopje in haar handen,
'Vast wel..'zei Kate en lachden zwakjes,
Opeens ging de deur open en Norrington kwam binnen lopen,
'O.. sorry dames.. Ik wist niet dat jullie hier ook waren' zei Norrington en keek even naar Caitlin en wou weglopen,
'Wacht..'zei Caitlin 'Wil je ook thee?..'.
Norrington bleef staan en draaide zich om,
'Lekker..'zei hij en lachten naar haar,
Hij ging naast Caitlin op de sofa zitten en ze schonk thee in een leeg kopje en gaf die aan Norrington,

(Sorry weinig inspiratie dit keer xD)

[katesparrow]

‘Vreemd hé? Dat die piraten zijn ontsnapt’ zei Norrington.
‘Ja, hoe hebben ze dat gedaan? Er was constante bewaking’ zei Kate.
‘Ik heb geen idee’ loog Caitlin en ze staarde naar haar thee.
Na een tijdje stil te zijn geweest stond Kate op.
‘Ik ga even bij Cutler kijken, ik kom zo weer terug’ zei Kate.
‘Is goed’ zei Caitlin die voor het eerst sinds Norrington er was op
keek van haar kopje met thee.
Toen waren Norrington en Caitlin alleen.
Caitlin deed haar kroon af en deed haar knot los.
Norrington keek toe hoe de lange haren van Caitlin weer over haar
schouders vielen.
‘Die knot knelt’ lachte Caitlin.
‘Dat geloof ik graag’ zei Norrington ook lachend.
‘Die knot zag er strak en pijnlijk uit’
‘Tja, wie mooi wilt zijn moet pijn lijden, dat zei mijn oma altijd’ zei Caitlin.
‘Dat hoeft niet’
‘Jij bent ook mooi zonder dat jij hoeft pijn te lijden’ zei Norrington.
Caitlin bloosde.
‘Meen je dat?’ vroeg ze en ze keek met haar kastanje bruine ogen
diep in die van Norrington.
Op eens zat Norrington aan de lippen van Caitlin geplakt.
Eerst schrok ze, maar daarna vond ze het geweldig.
Dit wou ze.

‘JACK!!!’ riep iedereen.
‘Jack waar zit je?!’ riep Becky nog een keer.
Jack was al een tijdje zoek en niemand kon hem vinden.
‘Ik ga nog een keer kijken bij onze kooien’ zei Becky tenslotte.
Ze liep de trap af naar hun hangmatten.
Daar stond Jack, bij de hangmat van Cate.
‘Jack wat is er?’ vroeg Becky die naast hem kwam staan.
Jack schrok en keek naast zich.