Pirates, Princesses & Lords (Iedereen Open Thread)

[Katherina Beckett]

Het was nacht geworden en het regende pijpenstelen,
De Pirates waren druk bezig op het dek van De Back Pearl.
Kate zat beneden in één van de cellen,
Ze stond met haar hoofd tegen de muur, luisterend naar de regendruppels die tegen het hout van het schip bonkten.
Het was alsof haar hart doorboort was, Ze voelden iets steken daar binnen, En met de minuut ging ze zich steeds eenzamer voelen.
'Hoe kon Cate dit doen?..'was wat er al de hele tijd in Kate's gedachten rond spookten.
Ze had haar gewoon verraden, En alsof het nog niet genoeg was zat ze nu ook nog eens op een schip gevangen door die Pirates.
Opeens hoorde Kate de deur van de kelder open gaan, Er kwam iemand de trap af gelopen.
Kate verspilden geen moeite om te kijken wie het was.
'Kate?..'hoorde ze Cate's stem zeggen maar ze keek niet op.
'Alsjeblieft..'zei Cate en ze maakten de celdeur open.
Kate sloot haar ogen met nog steeds haar hoofd tegen de muur.
'Luister even..'zei Cate en trok aan Kate's arm om haar aan te kunnen kijken, Kate rukten zich om,
'WAT WIL JE VAN ME?..'riep Kate boos zonder Cate aan te kijken.
'Ik wil even praten..'zei Cate zacht.
'NOU IKKE NIET.. ROT OP.. Rot op..'schreeuwde Kate en begon met dicht geknepen handen op Cate's borst te slaan.
Cate voelden niet veel en pakten rustig haar handen vast.
Ze snapten wel waarom Kate zo overstuur was.
'GA WEG..'schreeuwde Kate,
Ze begon zachtjes te huilen en zakten op de grond, Ze kon het niet meer en sloeg haar handen voor haar natte gezicht en begon zachtjes te snikken.
Ze kon Cate niet meer aankijken.
'Ga weg..'piepte Kate met haar laatste adem,
'Ik laat je wel alleen..'zei Cate begrijpend,
Ze wist maar al te goed wat ze gedaan dat, Kate's vertrouwen geschaad, En ze wist dat Kate haar dan ook nooit weer zou vertrouwen..

Beckett stond op de Endeavour terwijl Mercer met wat mannen de waarschijnlijke koers van de Pirates aan het berekenen waren.
'Die verraadster..'zei Beckett tegen Norrington, Hij wist dat Beckett sprak over Cate die de Pirates niet had gestopt, Maar vrolijk met hun mee was gegaan en nu dus medeplichtig was van ontvoering.
Norrington voelden zijn maag steken, Hij wist dat Cate nu weer terug was bij de Pirates.
'Ik wist dat ze ons zou verraden..'zei Beckett die van woede in zijn perkament kneep zodat het kreukelde.
'Het wordt tijd dat zij wordt opgehangen..'voegde Beckett eraan toen, Norrington schrok op.
'Cate ophangen?..'vroeg Norrington, 'Ja en al die andere barbaarse piraten..'zei Beckett.
Norrington wist dat hij er niks tegenin kon brengen en hielt maar zijn mond..

[Captain Jack Sparrow]

Lord, riep een schuwende stem, die naar Becket's naam vroeg.
En toen Beckett opkeek en een knik gaf,
We hebben de koers besloten, zei mister Mercer.
Beckett keek hem even aandachtig aan en zei zonder enige lach,
Tortuga?
Tortuga. zei Meneer Mercer vast besloten.

Meneer Norrington?
Hallo?
Norrington.. Beckett liep chagerijnig richting de schouders van Meneer Norrington en tikte erop.
Heu? wat jah?
Bedenkelijk keek Beckett hem aan,
Je hebt toch geen medelijden met die opvliegers en met Cate, benadrukte hij haar naam..
Nee, nee natuurlijk niet, zie Norrington zacht.
Het is de wet, zei Beckett kill..

Op The Black Pearl...
Cate zat te staren naar de zee,
terwijl Kate zacht huilend in haar celletje zat,
en een deel van de piraten dronken en half bezopen in Jack's kajuit zaten.
Terwijl Jack opkeek naar de druk pratende en zingende piraten, en zachtjes uit
zijn eigen kajuit liep om het dek op te lopen zag hij dat Cate daar stond.
Zachtjes liep hij naar haar toe.
'Ga maar weg, Jack' klonk een snikkende stem.
Hoe weet jij nou dat ik het ben? zei Jack verbaast.
Dat hoor ik aan je loopgedrag.
Loopgedrag?
Jah loopgedrag ja! kwam er een beetje boos uit.
Jack speelde wat met zijn vingers en kwam toen stampend naar haar toe.
Zo beter, grijnste hij.
Cate verroerde niet en bleef stil staan, kijkend naar de diep donkerblauwe zee en de donkere lucht met aan de rechterkant een velle witte lichtgevende bol.. de maan.
Langzaam legde Jack zijn hand op haar schouder,
en meedelijdend keek hij haar aan.
Watissur Cate, je hebt toch geen spijt?
'Ik wou dat dit nooit gebeurd was, ik heb alles verpest!
Kate vertrouwt me nooit meer, ze vind me niet meer aardig, Jaimy vertrouwt
me ook voor geen cent!! riep ze kwaadaardig.
Ik heb alles verpest!
Rustig,Rustig, zei Jack.
Die meiden trekken wel bij, en als jij dit nooit had gedaan, had Kate je alsnog niet gemogen...
Misschien wel, zei Cate vastbesloten en keek weg.
En ik ben geen Sparrow meer.
Cate, Cate, nu ik weet dat je alles expres deed, en dit superplan heb bedacht,
meende ik niet wat ik zei,
eenmaal Sparrow, blijf je Sparrow,
voor altijd..
Echt waar? vroeg Cate langzaam...
Echt waar! zei Jack vastbesloten.

Zoow Jonguuunss waar bleven jullie, kwam mary lachend aan wankelen met 4 flessen rum in haar handen vast geklemd..
Sleurend nam ze Jack en Cate mee naar Jack's kajuit en ze feesten nog tot diep in de nacht door...

[joriniscursed]

''Als ik me niet vergis en helemaal nuchter ben, dan ligt voor ons de haven van Tortuga,'' riep Jack.
The Black Pearl lag even later in de haven en Jack, Mary, Jamie, Cate en Becky stapten het schip af en even later zaten ze met z'n allen rum te drinken in de Tortugase kroeg. Net toen Mary gretig naar haar rum graaide, hoorden ze boven het gelal van dronkelappen en het gelach van schaarsgeklede bedienstertjes uit het geschreeuw van de E.I.T.C.
''We moeten hier wegwezen, en snel ook!'' riep Jack en pakte zijn pistool. Schichtig keek hij om zich heen.
''Maar.. Mijn rum, en..'' stamelde Mary.
''Niet nu. Meekomen!'' sisten Jamie en Becky in koor.

De E.I.T.C. stormde de kroeg in. Eén van hen stootte een dronkelap omver die luidkeels begon te schelden en wild in het rond begon te zwaaien met zijn armen.
''We zoeken die hele Sparrowfamilie, en die andere piraatjes,'' siste de leider van de E.I.T.C. ''Waar zijn ze?'' zei hij kil. En toen de barman niet antwoordde zei hij: ''Ik snap best dat je ze niet wil verraden hoor. Schorem verraadt elkaar niet. Maar wat dacht je van wat geld? Deze kroeg kan wel een opknapbeurt gebruiken.''
De barman protesteerde even maar stemde toen toe. Geld gaat voor alles.
''Hun schip ligt in de haven. Vermoedelijk proberen ze op dit moment weg te komen. Als je snel bent kan je ze nu nog aan land te pakken krijgen.''
Het hoofd van de E.I.T.C. grijnsde. ''Braaf schorem. Hier.'' Hij gooide de zak met geld richting de barman.
''En nu m'n kroeg uit!''

De E.I.T.C. stormde naar de haven toe, bij The Black Pearl bleven ze staan en kregen toen het teken dat ze het schip in moesten. De groep splitste zich. De ene helft zocht Kate, de andere helft ging achter de crew aan. De Black Pearl-crew had geen schijn van kans tegen al deze zwaarbewapende en gepanserde E.I.C.T-ers.

''Zo zo zo. 5 Piraatjes die straks morgen aan de galg te bewonderen zijn. Dat wordt leuk.'' ziedend van woede stond Cutler Beckett bij de tralies van de cel. ''Probeer niet te ontsnappen. Jullie worden dag en nacht in de gaten gehouden. Morgenochtend bungelen jullie als gevilde konijntjes aan de strop.''
Becky slikte. Hoe konden ze hier ooit uit ontsnappen? Ze zaten voor de zoveelste keer in de cel, en waren voor de zoveelste keer ter dood veroordeeld. Zal het lot ze helpen? Of was er niets dat hen meer kon redden?

[Mary Woods]

Mary probeerde nog op Cutler te spugen, maar hij was net op tijd weggelopen.
Ze ging op de grond zitten.
Ze voelde de koude vloer dwars door haar jurk door.
Becky rammelde aan het hek.
'Nouhou.'
Jack keek naar haar.
'Dat heeft geen zin...' zei hij droog.
'Weet ik! Maar waarom zitten we hier nu weer?!'
Jamie zuchtte.
'Ook al zitten we in zo'n verdomde cel, hou het even gezellig.' zei ze knorrig.
Mary keek omhoog naar Jamie.
Ze was blij dat ze haar zus had gevonden.
Opeens hoorden ze de deur kraken.
Een man kwam naar hun toe.
'Ik wil mevrouw Woods meenemen, Lord Beckett wil haar spreken.'
Jamie en Mary keken elkaar aan.
'Welke?' vroeg Mary met een grijns.
De man rolde met zijn ogen.
'Jamie.'
Becky pakte Jamie's arm.
'Wat denk je dat ie wil?' fluisterde ze zacht.
'Geen idee, maar ik ben niet bang voor hem.' antwoordde Jamie en stapte uit de cel die de man open had gemaakt.
Jack probeerde nog snel mee te glippen, maar hij kreeg de deur in zijn maag, omdat hij dicht werd geduwd.
'Hmpff...'

Jamie liep achter de man aan.
"Wel raar dat ik hier niet vastgehouden wordt of zo, ik kan zo weg." dacht ze, tot ze alle bewakers zag staan langs de muren van de gang.
Ze kwamen aan bij een kamer.
De man klopte op de deur.
Hij werd opengedaan door Cutler zelf.
Zijn lippen waren gevormd tot een smalle streep.
'Dag mevrouw.' zei hij spottend.

[Katherina Beckett]

Jamie slikten even maar hielt zich stoer en ging in een stoel tegenover Beckett's bureau zitten.
'Wat mot je?..'zei Jamie en zette haar met modder beladen laarzen op Beckett's schone bureau.
'Een ondervraging voor al jullie pirates..'zei Beckett die Jamie's smerige laarzen leek te negeren.
'Mmm..'mompelde Jamie en spuugde met een hoop gerochel op de grond.

Kate was ondertussen bevrijd door wat EITC mannen,
Ze was ook weer aan boord van de Endeavour in haar kamer.
Langzaam zette ze zich neer in een stoel nadat ze zich had opgefrist.
Even staarde ze door de kleine raampjes naar buiten en zag de Black Pearl drijvend in de haven van Tortuga liggen.
Ze dacht aan Cate en iedereen die nu wel in de cel zouden zitten, dankzij Beckett.
Kate wist niet of ze nou boos of teleurgesteld moest zijn in Cate.
Er werd op de deur geklopt.
'Binnen..'zei Kate zacht.
De deur ging open en Norrington's gezicht verscheen.
'Ik kwam even kijken of alles goed met je is..'zei hij zacht.

In de cellen hing een akelige stilte.
Cate zat Becky's lange blonde haren te vlechten.
Mary speelde wat met een stukje stro.
'Fifteen men on a dead man's chest. Yo ho ho and a bottle of rum..'zong Jack zachtjes met zijn hoed over zijn neus.
De koude wind waaide door de celgalerij heen, Cate rilden even.
'Drink and the devil had done for the rest.. Yo ho ho and a bottle of rum..'zong Jack half slapend.

'Waar zijn de andere Pirate Lords..'riep Beckett die zijn geduld begon te verliezen.
Jamie zat onderuit gezakt op de stoel en staarde hem niks zeggend aan.
'Argg!.. Bewaking.. de volgende piraat!..'riep Beckett en draaide ruw zijn rug naar Jamie.
Jamie werd opgepakt aan haar armen en werd terug naar de cellen gebracht.
'Jamie!..'riep Mary blij,
Jamie keek even op en werd de cel weer in gedumpt.
'volgende..'zei de bewaker en pakten Jack bij zijn arm.
'Je wordt overhoord door Beckett Jack..'zei Jamie zodat hij wist wat te verwachten.
'Het lijkt wel alsof we bij de dokter zitten..'grinnikte Cate droog..

[Captain Jack Sparrow]

Jack mopperde wat inzichzelf en tikte op de hand van een van de bewakers.
De deuren klapten open en Jack werd met alle geweld in de stoel gedumpt.
Hij keek naar de rug van Beckett.
Beckett draaide rustig om, met een woeste blik drong hij door Jack's ziel, alleen Jack leek er niets van te merken.
Hij schonk voor zich zelf wat Whiskey in een glas en ging toen keurig achter zijn bureautje zitten.
Zooo, Meneer Sparrow, zei hij uiteindelijk overdreven vriendlijk.
Ook wat? zei Beckett toen hij merkte dat er naar zijn glas gestaard werd.
Nee, Pruikending, zei Jack gemeen.
Om maar tot zaken te komen, Jack zei Beckett,
'Waar zijn de andere Pirate-Lords?!'' Zei hij woest en hij sloeg zijn glas neer op zijn bureau waarvan de helft over het glas heen sloeg en nat op het bureau viel..
Stromend gingen de druppeltjes naar de zijkant van zijn bureau en viel tikkend op de grond.
Jack volgde de druppeltjes, schrok niet eens van Beckett's woestheid en lette er niet eens op.
Beckett moppelde wat en stond op, liep rondjes door zijn kamertje en stond toen achter Jack.
Wat zou je willen hebben? vroeg hij, Wat denk je van honderden gouden dukaten? zei Beckett om Jack over te halen,
Je bent een piraat Jack, dus de keuze is aan jou, Jij aan de galg, of hun? en dan ook nog eens honderden dukaten?

Het duurt wel erg lang, zei Becky ineens die omdraaide en auw roepte omdat Cate bezig was met haar haren.
Cate hoorde niet eens wat Becky zei, en dacht aan Kate...
zou zei me ooit nog vergeven?
Mary's stukje stro was een kort stukkie geworden en gooide hem op de grond, het stro'tje viel langzaam op de grond.
'Ik ben het zat!' zegt ze, 'Ik wil eruiiiit'' schreeuwde ze en rammelde aan de tralies.
Dat helpt niet, zei Jamie droog.
Mary keek Jamie boos aan.
Wat het is alleen maar de waarheid hoor?!
Ik zou nou eens willen weten hoe het met Jack vergaat, het duurt wel erg lang,
Hij zou toch niets verraden hebben...
Cate keek meteen haar kant op...
Nee dat doet hij niet.. tenzij...
Tenzij wat, en weer draaide Becky haar om, Auw zegt ze.
Jaja, ben bijna klaar, zei Cate.
Tenzij wat Cate, zeg nou? riep Mary wanhopig..
Tjah, ik weet het ook niet zo goed.. maar misschien word er wel geld aan Jack geboden,
en dan is de wind gedraaid, als het eenmaal om geld gaat.

[Cate Sparrow]

Cate ging verder met Becky d’r haar terwijl de andere meiden elkaar geschrokken aankeken.
‘Nee… Dat doet hij niet…’ zei Jamie en schudde haar hoofd.
‘Reken er maar op van wel’ zei Cate kalm en stopte met Becky’s haren.
‘Is er dan niks dat we kunnen doen?’ vroeg Mary wanhopig.
Een brede grijns verscheen op het gezicht van Cate en ze stond op.
Kalm liep ze naar de tralies en keek naar Mary.
‘Dat kunnen we zeker’ zei Cate en ze keek nog een keer naar de deuren.
Het waren nieuwe deuren die langwerpige stangen had.
Met een beetje mazel kon ze zich er doorheen wringen.
‘Het voordeel van de E.I.T.C. is….’ Begon Cate terwijl ze haar hoofd tussen de spaken door wringde.
‘Dat ze alleen rekenen op mannen…’ maakte ze haar zin af en wrong de rest van haar lichaam er ook tussen door.
‘En dus niet op het vrouwelijk lichaam’ zei ze met een grijns toen ze aan de andere kant van de celdeur stond.
‘Dat moet ik onthouden’ zei Becky en ze stond op.
‘Laat mij eens’ zei Jamie en probeerde precies het zelfde.
Na een minuutje of 2 stond iedereen aan de andere kant.
‘Je kon ook gewoon de sleutel pakken en de deur openmaken voor de rest’ zei Mary die naar Cate keek.
‘Had ik kunnen doen ja…’ zei Cate.
‘Koekje erbij dames? We moeten Jack tegenhouden weten jullie nog?’ zei Jamie en ze begon te rennen naar het dek.
De rest volgde maar al snel werden ze opgehouden door 2 bewakers.
‘Jamie?’ vroeg Mary met een grote grijns.
‘Tot je dienst’ zei Jamie met een grijns en ze rende ieder op een bewaker af en smeet ze kei hard tegen elkaars hoofden aan.
Bewusteloos vielen ze op de grond en ze vervolgde hun pad.
‘Hier heen! Dit is korter!’ zei Cate en ze rukte Becky een gang in.
Toen ze nog meer bewakers tegenkwamen stopte ze.
‘Goed idee Cate… Misschien is dit korter maar wel gevaarlijker’ zei Jamie een beetje pissig.
‘Gaan jullie twee maar. Jamie en ik houden ze wel bezig’ zei Becky en Cate trok Mary achter zich aan mee naar de kajuit van Beckett.

[Mary Woods]

Jack keek nog steeds naar de druppels. 'Zonde...' zei hij alleen maar. Beckett liep terug naar zijn bureau en gaf een klap op het hout.
'Wat is het? Jij eraan, of zij?' Doordringend keken zijn ogen in die van Jack.
'Dit kan ik lang volhouden. Dus bereid je voor op een staar-wedstrijd.' Beckett knipperde, en ging op zijn bureaustoel zitten.
'Ik ben af. En ik schiet je af als je nu niet de keuze maakt..' zei hij aan de kille kant. Jack speelde met zijn ring.
'Okay. Ik kies voor mij, en de gouden dukaten. Maar als ik merk dat je me beduveld hebt... Zal ik nog eens aan je denken.' zei hij glimalchend. Na een knikje naar de bewakers werd Jack teruggebracht naar een andere cel.

Mary keek Cate grijnzend aan. 'Denk jij wat ik denk?'
'Zeker.' antwoordde Cate. Tegelijk renden ze naar de kast in de kajuit, en begonnen te graaien in de kleren.
'Ons plan moet wel gaan werken, anders zijn we echt de lul.' zei Mary. Ze gooide een nachtjaponnetje over haar schouder. Cate keek haar even aan.
'Het gaat wel lukken. Beckett trapt er heus wel in. Zo'n afleidingsmanouvre werkt altijd.. denk ik.' Ze klonk een beetje twijfelachtig. Toch ging ze gewoon door met spitten.

Met een zucht liep Beckett een maar minuten later ook zijn kantoortje uit. Even rusten in zijn kajuit kon geen kwaad nu. Dat gedoe met piraten zoog zowat al zijn energie uit hem. Die stomme, irritante, moordlustige wezens ook.
Met een plof belandde hij op bed. Hij deed zijn laarzen uit, en jasje. 'Rust..' zei hij in zichzelf. In zijn ooghoek ging de kastdeur open. 'Wat heeft dit te betekenen?!' riep hij.
'Dag Cutler...' De deur zwaaide nog meer open en Mary en Cate stapten eruit. Ze hadden een dun, bloot jurkje aan.
'Huh?'
'Tut tut tut, zeg maar niets.' Cate legde haar vinger op Beckett's lippen. Met grote ogen keek hij naar de twee. Mary kwam op het bed zitten.
'Is er soms iets?'
'Zeker. Hoe komen jullie hier, en wat willen jullie?' vroeg hij.
'Hoe? Dankzij onze slimme hersenen. Wat we willen?' Mary boog zich over hem heen en fluisterde in zijn oor: 'Plezier...'

Becky keek om de hoek. Niemand. Ze wenkte Jamie mee. Ze slopen door het gangetje. 'Volgens mij zijn ze nu bezig.' zei ze zacht.
'Wat een liefde zal Beckett krijgen.' grinnikte Jamie.
'Cate's liefde gaat niet verder dan het bed. Nee, grapje.' zei Becky met een grijnsje. 'Ze zouden alleen afleiden. Denk maar niet dat ze iets flikken.'

Het ene bandje van het jurkje bij Cate zakte over haar schouder. 'Snap je nu wat we willen?' vroeg ze aan Beckett. Ze kroop naast hem en ging liggen. Mary ging aan de andere kant van hem liggen en streelde over zijn arm.
'Ik geloof jullie niet. Jullie zijn piraten!'
'Oh ja?' Mary liet haar pols zien. 'Ik zie geen brandmerk..'
'Maar Cate heeft er wel één.' Zijn ogen gingen richting Cate haar arm.
'Dat doet er niet toe. Ik ben gebrandmerkt terwijl dat niet eens nodig was.' Ze deed een pruillipje en legde haar hoofd op Beckett's schouder.
'En het deed vast heel erg zeer.. Je kunt dat misschien wel goedmaken.' Mary draaide rondjes met haar vinger op zijn arm. Onschuldig, maar niet heus. Nerveus keek Beckett rechts en links van hem.
'Jullie willen wat van me. Maar Jack heeft al gekozen...' Mary stapte van het bed af en liep naar de kast. Ze pakte haar laarzen. 'Ik heb hem een voorstel gedaan. Hij eraan, of jullie. En als hij jullie koos kreeg hij ook nog eens gouden dukaten. Zo'n voorstel kun je bijna niet afslaan. Vooral Jack niet.' Onverstoorbaar ging hij verder. Cate ging wat verder van hem af liggen. 'En weet je wat hij heeft gekozen? Nou?'
'Ik weet het wel. JOU!' riep Mary, en greep het mes uit haar laars. Het vloog langs Beckett, en bleef steken in de houten wand. Zo snel als ze konden renden zij en Cate uit de kamer.

'Daar zijn ze!' Jamie kwam op haar zusje en Cate af. Toen die niet stopten met rennen keek ze verbaasd. 'Wat doen jullie? We moeten Jack nog bevrijden!' Becky knikte.
'Inderdaad. Nu zit ie daar!' Mary en Cate stopten.
'Het heeft geen zin om Jack weg te krijgen nu. Eerst wij. Hij heeft het aanbod van Beckett niet afgeslagen.'
'Welk aanbod?'
'Wij eraan, of levend blijven en gouden dukaten.' zei Cate. Becky sloeg haar hand voor haar mond.
'Hij wilt ons dood.. Rennen meiden!

[jakeroyal]

(Ik post maar wat. Ik weet niet of ik erin kan komen xD)

Jake lag met zijn armen in het water over een stuk hout te bungelen. Hij had zich met moeite op het stuk hout getrokken en liet de waterstromen hem nu afvoeren.
Een lange tijd geleden had hij het bewustzijn al verloren en zijn ogen zaten half dicht.

’Kijk uit!’ Schreeuwde de stuurman tegen Jake terwijl de kogels naar de masten vlogen. Jake wist een groot stuk hout te ontwijken en keek om zich heen. Overal doden. Overal stervende en gewonden. ‘Vervloekt!’ knarsetanden Jake terwijl hij zijn kameraad probeerde te ondersteunen. Tegen de pistolen was hij weerloos en toen er weer een schot klonk probeerde Jake naar zijn eigen arm te grijpen. Wat een pijn. Wat een helse pijn, maar hij kon niet naar zijn arm grijpen. Zijn makker ondersteunde hij nog steeds en als hij nu los liet viel die op de grond. Wat niet echt de bedoeling was van Jake. Maar hij moest zijn maat laten vallen toen twee soldaten naar hem toe sprongen om hem neer te steken. Met moeite wist Jake zich te weren tegen de twee zwaarden, maar werd langzaam naar de reling doe gedreven. Hij kon niet meer ontsnappen. Benauwd keek hij achterom terwijl achter hem de zee woest tegen de boten aan sloeg. Hij zou verdrinken. Hij zou verdrinken en naar de bodem zinken. Met een wanhoop probeerde Jake zijn aanvallers van zich af te slaan, maar het lukte niet. Een van de twee mannen stak Jake net onder zijn ribbenkast en de ander wilde het afmaken, maar voordat dat zover was waren beide mannen onthoofd. Jake’s kapitein stond voor hem en Jake liet ongelovig zijn hand naar de bebloede plek gaan. Toen zakte hij in elkaar en viel over de reling het water in. De kapitein had hem niet meer kunnen pakken en staarde vol afgrijzen naar de jonge man die nu werd overmeesterd door de woeste golven van de zee.

Dat kon Jake zich nog herinneren. De rest was vaag. Hij herkende het hout waar hij op lag. Een wrakstuk van zijn oude schip. Het was naar de kelder geschoten. Jake vervloekte de soldaten. Elk van hen zou naar Davy Jones kist gaan en voor eeuwig vervloekt zijn. Zijn maten waren vast en zeker gestorven of gevangen genomen. Jake had dan voor de dood gekozen. Een golf mikte op Jake en bijna sloeg het stuk hout om. Jake kreeg weer een slok water binnen en begon te hoesten. Het was nog een wonder dat de haaien niet op hem af waren gekomen. De wond in zijn borst bloedde hevig en zijn linkerarm kon hij amper gebruiken. Zijn ogen gingen langzaam verder open en hij trok zich verder het stuk hout op. Hij probeerde om zich heen te kijken, maar alles was zo wazig en zo ver. Hij kon alleen maar water zien.
Zuchtend legde hij zijn hoofd neer en vermoeid sloot hij zijn ogen. Hij zou hier nooit levend uit komen.

Hij werd even later wakker. Hoorde hij nu meer geluiden op het water? Waar was Bouce?
Wanhopig begon Jake de lucht af te speuren, maar hij kon zijn vogel, zijn maatje, niet zien. ‘Bounce, stomme vogel kom terug!’ Snauwde Jake tegen de lucht en hij keek kwaad om zich heen. ‘Vervloekt zijn jullie stelletje stomme hersenloze soldaten!’ Schreeuwde Jake woest. Opeens een gekras dat opmerkelijk veel leek op Bounce. Het leek net of het gekras liet weten dat hij het eens was met Jake’s woedende zin. Jake keek om zich heen en op zijn schouder zat de grote parkiet Bounce. Waarom had Jake hem niet gevoeld? Zijn armen voelde hij al bijna niet meer. Zo stijf waren ze. Hij keek om zich heen. Nog steeds geen schip te bekennen. Langzaam liet Jake zijn hoofd op het hout rusten. Hij was gedoemd om te sterven. Zoals zijn vader al zo vaak had gewenst.

[Jamie Woods]

Ondertussen was er alweer een dag voorbijgegaan en Jake was net haast het bewustzijn verloren toen er een schip -nou ja..- een redelijk groot bootje voorbij kwam dobberen. Die hadden Jake direct gezien en haalde hem op het schip. Jake was nog heel vaagjes bij en hoorde stemmen, onbekende stemmen. Toen werd het zwart voor zijn ogen. De kou, de behoefte aan eten en water.. Het had hem overmeesterd, zoals geen enkel ander dat met Jake zou kunnen doen.

Becky, Jamie, Mary en Cate raasden over het schip. De vijf meiden hadden er geen van allen moeite mee om ongezien over het schip te rennen. Op zoek naar een manier om het schip te verlaten. 'Volgens mij moeten we wachten tot we toverstokjes toegeworpen krijgen..' mompelde Mary droog, op een luide toon die zeker te horen was geweest voor de dichtsbijzijnde bewakers. 'Ssssht!' Jamie en Cate hadden tegelijk hun vinger tegen hun lippen aangehouden, als teken dat dit gevaarlijk kon zijn. Jamie klom behendig en onopvallend richting een raampje, waardoor ze de zee kon zien. Ze sloeg haar hand voor haar mond en ging terug naar de rest. 'Volgens mij.. Liggen we niet ver van een schip! Het is geen schip van de E.I.T.C. Het heeft geen vlag.' Siste ze, net luid genoeg dat de rest het ook kon horen. 'Nou, wat was je plan dan?' Vroeg Becky cynisch. 'Volgens mij moeten we dat samen gaan bedenken nu. Anders komt het er nooit van,' fronste Cate tegen Becky, die rolde met haar ogen. Nóg meer werk.

'Een schip! Een schip!' Werd er luid geroepen aan boord van 'het grote bootje' waar Jake nu op zat. Hij kwam weer bij, eindelijk. Hij lag op een bed, in een krappe kajuit, die blijkbaar ook de enige kajuit op het hele schip was. Blijkbaar had hij ook eten en drinken gekregen hier. Haha, dus ze hadden ook niet doorgehad dat Jake een piraat was. Hij at en dronk wat hij gekregen had, samen met wat hij op zijn weg naar het dek vond en daar aangekomen keken sommige bemanningsleden om. Blijkbaar was dit gewoon een schip dat gebruikt werd als een vervoersmiddel voor een rijker persoon. Dit waren namelijk geen piraten. Ook geen E.I.T.C.-schip. Hij keek om zich heen.
'Het zijn geen piraten!' Riep een van de bemanningsleden luid en de rest begon te juigen.

Inmiddels hadden de meiden een simpel plannetje bedacht, waarvan grootendeels door het geluk werd beïnvloedt. 'Denk je echt dat ze hierin trappen?' Vroeg Becky zachtjes. 'Ik hoop het.' Antwoordde Jamie zacht en hoopvol. Cate was zich aan het omkleden zodat ze op een bemanningslid van de E.I.T.C. zou lijken. Toen ze klaar was en ze het dek op liep, begonnen Jamie, Mary en Becky met duimen. Nu hing alles van het geluk en van Cate af.

[Cate Sparrow]

Cate ademde diep in. Als dit mislukte zat ze diep in de nesten. Haar ogen gleden af naar de rest van de bemanning. Enkele matrozen rende heen en weer en de soldaten zaten beneden onder het dek. Langzaam deed ze d’r hoed een beetje meer naar beneden zodat haar ogen bedekt waren en ze liep richting het luik van de bak.
‘Alle matrozen hebben het bevel terug naar de bak te gaan!’ riep ze met een zware stem. De matrozen keken op en toen ze haar uniform zagen gingen ze vrijwel snel naar de bak.
Een grijns verscheen op Cate d’r gezicht. ‘Wat zijn die matrozen toch stom…’ mompelde ze terwijl ze vlug het luik op slot draaide. Gelukkig hadden de stuurmannen en de derde waak niks gezien of gehoord. Onopvallend ging Cate vlug naar het luik dat ging naar het Kuildek waar de soldaten in verbleven. Vlug deed ze die dicht en op slot. Eerst leek het alsof de soldaten niks gehoord hadden maar al gauw kon je het schelden van de soldaten horen.
Cate wenkte naar de meiden dat ze tevoorschijn konden komen en de meiden rende vlug naar haar toe. ‘Nou dat ging niet slecht hea?’ zei Jamie en Cate schudde haar hoofd. Een franse stem galmde erboven uit en de meiden keken elkaar verbaast aan. ‘Luxemburgers….’ zei Cate nors. ‘Ta queule, crapule!’ zei Cate in d’r beste Frans ook al waren dat bijna de enige woorden die ze kon. ‘Wat zei je?’ vroeg Mary verbaast. ‘Hou je bek smeerlap’ zei Cate nonchalant terwijl ze naar de reling liep en de meiden giechelde. ‘Ik wist niet dat je Frans kon’ zei Becky. ‘Kan ik ook niet…maar als je rond reisde met Jack Sparrow….tja.. dan hoor je nog wel eens wat’ grijnsde ze.
‘Goed…hoe komen we nu bij dat schip?’ vroeg Jamie. ‘Geen idee..maar ik ga de Derde Waak effe bezig houden’ zei Mary die d’r zwaard al getrokken had. ‘En ik de tweede stuurman’ zei Cate die ook haar zwaard trok.
Niet veel later waren de meiden in een hevig gevecht. ‘Jamie! De rode vlag!’ riep Mary terwijl ze de Derde Waak neerhaalde. Jamie rende naar de mast en hees de rode vlag. ‘Uhm meiden? Een beetje hulp hiero alsjeblieft?!’ riep Cate wanhopig die nu met beide stuurmannen aan het vechten was. ‘Cate! Bukken!’ riepen Mary en Jamie tegelijk en schoten allebei toen Cate bukte een stuurman neer. ‘Bedankt meiden’ zei Cate dankbaar die vlug naar hun toe liep.
‘Kijk, ze komen eraan met 1 van hun sloepen’ zei Becky die over de reling hing om het goed te kunnen zien. ‘Mooi’ zeiden Jamie en Cate tegelijk.
Het sloepje stopte op een Praaiafstand wat gebruikelijk was voor als je elkaar niet kent. ‘Wat is er loods schipper?’ riep een man naar de meiden die niet zag dat het meiden waren. ‘Er zijn gewonden en onze chirurgijn is overleden aan scheurbuik!’ riep Cate met een zware stem. ‘We komen zo vlug mogelijk naar u toe!’ riep de man terug en de sloep ging terug om hun chirurgijn te halen. ‘Wat….een….sukkels’ zei Mary met een grijns. ‘Maar we zijn er nog niet…’ zei Cate. ‘We moeten nog aanboord van dat schip zien te komen. Als ze terug komen gaan jullie zo dicht mogelijk op jullie knieën tegen de reling aanzitten. Jullie horen wel wanneer jullie tevoorschijn kunnen komen’ zei Cate die naar het andere schip keek. ‘We gaan die mannen eens een hartelijk welkom geven’ zei Jamie met een brede grijns. De meiden namen plaats achter de reling en Cate stond de mannen op te wachten.

[Captain Jack Sparrow]

Kunnen we al? Piepte Becky zenuwachtig naar boven...
Nog niet, langzaaaam, langzaaaaaam lachte Cate, en keek Becky grijnzend aan, Wacht nou maar af joh schrielkip.
Becky gaf even een woeste blik en keek toen weer heel zenuwachtig.
Het sloepje kwam langzaam dichterbij en Cate gooide het versleten touwladder overboord.
Een aantal bemanningsleden kwamen naar boven gerend..
'Wat is hier aan de hand, en wa...' voordat hij zijn zin afmaakte stond Jaimy al achter hem en sneed z'n strot door.
Aaahw Jaimy had dat niet anders gekund! riep Becky uit, en keek even vies naar het bloed..
Snel trok Jaimy de kleding uit van de man en trok het aan.
Ondertussen was ook de rest van de bemanning afgeslacht en waren Becky, Jaimy en Cate in prachtige edelige pakjes in het sloepje gesprongen richting het andere schip.
'Hoe gaan we in godsnaam een schip enteren met z'n drieen,' zei Jaimy ongelovig, en ze keek naar het schip die langzaam dichterbij naderde.
'Geen idee' we wachten wel af tot het juist moment, zei Cate langzaam.
Wuahahahahaahaha' lachte Becky, nu lijk je net Jack joh!
Ahw Shut up! riep Cate uit, helemaal niet! nooit geweest ook.
Maar Becky en Jaimy wisten wel anders.
Cate mist Jack, en hoe het met Jack zat?
Daar wilde ze liever even niet aan denken.
Het sloepje raakte de zijkant van het schip en de drie meiden klommen het dek op.
Oke is dit het moment is dit hem is dit nu jah nu, piepte Becky hevig toen ze al die mannen langzaam naar hun toe zag lopen...
Wachten... Wachten.... Wachten... zei Cate zo zacht dat ze het bijna niet kon verstaan.
'Jaah lekker Cate, ik word super zenuwachtig van jou gefluister hou toch eens op! 1 x... ' verschrikt keek ze om zich heen..
Niks aan de hand.. piepte ze..
' Nuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu' riep Cate woest en schoot een man neer recht door zijn kop.
Een verpulverende actie was er op het dek..
'Becky Links!' riep Jaimy en Becky schoot in de linkerzij van een man die krampachtig neer viel en zijn sabel over het dek liet rollen...

Zow dat was m'n dagje wel waard, zei Cate zuchtend en gooide het laatste lijk overboord.
Wouw meiden we hebben gewoon een hele crew weten af te slachten zei Cate uit.
En verbinde de de arm van Jaimy die een flinke wond had op haar arm.
Zuchtend keek Becky over het randje van het schip, liet haar ogen over de horizon glijden en zag daar wat liggen.
'Meideeeeen' een stuk hout met iets erop.. ofzo! riep ze vanaf de rand van het schip..
Meteen renden Jaimy en Cate naar de rand en keken uit over de zee waar Becky heen wees.
Inderdaad, een stuk hout dreef langzaam richting het schip.
'Volgensmij is het een lijk hoor' en Becky boog zich helemaal over de rand van het schip om te zien of het wezen wat erop lag nog leefde..
'Kom we halen het omhoog' en een stuk touw vloog richting het vlotje maar raakte het niet.
Oke, ik ga wel, en Becky dook van de rand af richting het vlot, keek even angstig naar de jongen maar hij leefde nog en zijn zijn borst was rood van het bloed.
Ze greep de jongen vast en even stripelde hij tegen, langzaam zwemde Becky naar de kant en Cate en Jaimy hief de jongen omhoog.
Buigend keken ze alle drie naar de jongen, hij deed langzaam zijn ogen open...
Wauw.. zeemeerminnen ik dacht altijd dat ze niet bestonden, zei hij langzaam.. en z'n ogen vielen weer dicht.
'Wahah zeemeerminnen, wat een mafkees' riep Jaimy uit...