More Then Two Lady's(Closed Thread Cate & Kate)

[Katherina Beckett]

De meiden keken elkaar aan,
'Wat een vreemd gezicht..'lachden Kate die naar Cate keek die helemaal blank was.
Cate lachden toen ze zichzelf in de spiegel bekeek.
'Maar nu moeten we verder met mijn plan..'zei Cate en Norrington, Beckett en Kate knikten,
'Wat was je van plan?..'vroeg Beckett.
'Nou kijk.. Ik en Kate gaan te paard richting het Fort.. Waar Lord Deen is..'begon Cate, 'Geen spraken van..'zei Beckett er doorheen,
'Waarom niet?..'zei Cate die zich irriteerde aan het feit dat ze haar verhaal niet kon afmaken.
'Omdat.. Ik laat Kate niet alleen door dat donkere bos.. En al helemaal niet naar Lord Deen' zei Beckett kortaf.
Cate rolden met haar ogen,
'Komop, De meiden kunnen heus wel voor zichzelf zorgen..'zei Norrington en keek Beckett recht in de ogen.
Beckett keek hem boos aan en Kate liep naar Beckett toe,
'Lieverd.. Niet zo bezorgd.. Ik kan het heus wel..'lachden Kate en pakten zijn arm.
Beckett keek haar bezorgd aan en Kate lachden.
'Het lukt ons wel..'zei Kate en knipoogde naar hem.
'Oke vooruit dan.. maar je doet wel voorzichtig!..'zei Beckett snel.
'Tuurlijk.. Wat dacht jij dan..' Lachten Kate en kusten hem op zijn wang.

Na een tijdje stonden ze buiten voor het boerderijtje,
'Oke dus wij rijden er naar toe en misleiden Deen..'zei Cate en Kate knikten.
Cate stapten op het zwarte paard en Norrington keek haar aan,
'Wees voorzichtig..'zei hij en Cate knikten.
Beckett pakten Kate vast en gaf haar een volle zoen op de mond.
'Dat doen jullie later maar, Als Lord Deen verwijdert is..'Lachten Cate en reed een rondje,
'Jaja..'zei Kate en keek Cate aan en ze stapten op het witte paard van Beckett.
'Wees ook voorzichtig..'zei Beckett die Kate's hand pakten en die kusten,
Kate knikten en gaf hem een hand kus gebaartje en de meiden reden weg in volle galop.

Na een tijdje door het donkere bos gegaloppeerd te hebben zagen ze in de verte het Fort,
De hele stad was al aardig verwoest,
Een tijdje geleden liepen en renden er overal mensen,
Maar nu was het stil en verlaten.
'Kom deze kant op..'zei Cate en Kate volgden haar.
Ze liepen langs een klein padje naar beneden en zagen de schepen van Lord Deen.
'Zo.. Hij heeft zo'n beetje alle schepen van de haven in Duitsland gebruikt.. De sukkel' zei Cate en voelde wat woede opspillen.
'Rustig gebruikt die woeden maar voor als je Lord Deen tegen komt..'lachten Kate en zwierde het vervelende bruine haar uit haar gezicht,
'Die pruiken jeuken zo..'zei Cate en Kate knikten.
'Ik ben benieuwt of hij erin trapt..'zei Kate en ze liepen naar het Fort van Beckett die was overgenomen door Lord Deen.

Eenmaal de paarden vastgezet klommen ze door het raam van één van de kamers in het Fort,
De deuren werden goed bewaakt dus ze moesten uitkijken.
Ze liepen door de gangen en hoorde geluid komen uit het kantoor van Beckett.
'Dit is het plan..'zei Cate en verluisterde wat in Kate's oor,
'Wat?!.. dat ga ik niet doen!.. Wat als hij me door heeft?'zei Kate snel en keek haar angstig aan.
'Heeftie niet geloof me..'zei Cate en dieuwde Kate richting de deur.
Kate liep langzaam naar de deur en klopten er drie keer op.
'Binnen?..'hoorde ze de zware stem van Deen zeggen en ze begon te trillen op haar benen, Maar Kate deed de deur open en stapten naar binnen.
'Miss. Klautiz?..Wat doe jij hier?..'vroeg Deen die haar blijkbaar niet doorhad en Kate zuchten even.
'Ik kom je een aanbod doen..'zei Kate en ging op zijn bureau zitten,
'En wat mag dat zijn?..'zei Deen die sluw dichterbij kwam.
'Ik heb Kate Beckett.. En ik ga wraak nemen op haar en Lord Beckett, Door Kate aan jou te geven..'lachden Kate en probeerde Cate's gemende blik op te zetten wat aardig lukten.
'Mooi..'zei Lord Deen en kwam dichterbij,
'Ik.. umm.. Dat is toch wat je wou?..'zei Kate die zich ongemakkelijk begon te voelen.
'Ja..'zei Deen kortaf en stond op uit zijn stoel.
Hij liep om het bureau van Beckett heen en stond nu vlak voor Kate,
'Shit!.. zou hij me door hebben?..'dacht Kate en keek hem aan.
'Alsof ik die groene ogen niet zou herkennen!!..'schreeuwde Deen uit het niks en trok de pruik van Kate's hoofd.
Kate schrok van zijn onverwachte beweging en viel op de grond.
Deen pakten haar bij haar armen en trok haar omhoog.
'Nu kan je geen kant meer op!!..'schreeuwde hij..

[katesparrow]

Op dat moment stormde Cate naar binnen.
Deen keek verbaast op toen hij haar zag binnen komen.
‘Wel wel wel, wie hebben we hier….Kate Beckett neem ik aan?’ zei hij en hij liet Kate los zodat ze weer op de grond viel.
‘Of moet ik Cate Norrington zeggen?’ zei hij en hij trok de pruik van Cate d’r hoofd.
‘Dachten jullie nou werkelijk dat ik hier in trap?!’ schreeuwde hij.
‘Dat was wel de bedoeling ja’ zei Cate nonchalant terwijl ze met haar rok d’r gezicht schoon maakte.
Toen de make-up verwijderd was, liep Cate verleidend naar Deen toe.
Kate begreep dat Cate een noodplan had ingezet en lette goed op of er een seintje aan kwam van Cate.
‘Maar we hadden kunnen weten dat zo’n intelligente man zoals jij dat door zou hebben’ zei Cate en ze friemelde aan zijn jasje.
Deen lachte zelfvoldaan.
Cate keek hem verleidelijk aan en duwde hem voorzichtig tegen de muur aan.
Kate keek vol afgrijzing naar Cate die aan het sjansen was met Deen.
Deen glimlachte en keek in Cate d’r bruine ogen die op het standje ‘verleiding’ stonden.
Cate glimlachte even.
Nog geen tel later zat ze op de lippen van Deen geplakt.
Ze sloten hun ogen en op dat moment seinde Cate achter d’r rug om dat Kate zachtjes weg moest gaan.
Stil sloop Kate weg.
Cate en Deen achterlatend in de kamer van Beckett.

Kate rende het fort uit naar de paarden.
Ze pakte het witte paard en reed ermee zo vlug mogelijk naar Beckett en Norrington.
Toen ze daar aankwam sprong ze van haar paard en rende ze naar binnen.
Norrington en Beckett keken geschrokken op.
‘Kate?’ vroeg Beckett en hij liep naar haar toe.
‘Deen!’ hijgde ze.
‘Cate, Deen’ zei ze maar ze kwam niet verder.
Norrington was al opgesprongen en rende naar buiten.

[Katherina Beckett]

'Wat is er aan de hand?!..'schreeuwde Norrington en Kate hijgden uit.
'Cate.. Deen, Ze zijn nog in het Fort, En ik denk dat Deen geen goede dingen voor haar in petto heeft..'zei Kate en Norrington renden naar de paarden en sprong op de zwarte.
Beckett pakten Kate's hand en ze gingen op het witte paard zitten en reden achter Norrington aan.
Toen ze door het bos bij het Fort kwamen renden Norrington naar de voordeur,
'Wacht!!.. teveel bewaking..'riep Kate en gebaarden dat ze haar moesten volgen naar het raam waar Kate en Cate al eerder doorheen waren geklommen.
Norrington stormde de deur binnen en hij keek rond in de kamer,
Daar lagen Cate en Deen op de grond,
Cate schreeuwde met Deen boven op haar.
Norrington's hoofd liep rood van de woede en stormden op Deen af en pakten hem in zijn nek en sluurde hem van Cate af.
Deen viel achterover op de grond en Norrington begon op hem in te slaan,
Het bloed vloog in het rond en Beckett renden op Norrington af en haalden hem van Deen af.
Kate renden naar Cate die nog op de grond lag en hielp haar omhoog,
'Gaat het?..'zei Kate en Cate knikten en veegde haar uitgelopen make-up weg en trok haar jurk recht.
Deen lag stilletjes op de grond, Norrington had hem blijkbaar bewusteloos geslagen.
Cate ging boven Deen staan en tuften recht in zijn gezicht.
'Die kan je krijgen..'zei ze en Kate lachden.
Norrington had ook wat klappen opgevangen en er liep een straalde bloed over zijn wang.
'Gaat het wel?..'vroeg Cate en keek hem aan,
Norrington knikten en haalde het bloed weg.
Ze reden op de paarden weer naar het oude boerderijdje,
Er zat niks anders op dan te wachten totdat Lord Deen opgaf en weer terug zou gaan naar Duitsland.
Tenslotte kon hij de plek waar ze waren toch niet vinden.
Kate en Cate stapten het oude huisje weer binnen gevolgd door Norrington en Beckett,
Het huisje was oud en stoffig.
Maar er waren twee kamers,
Kate en Beckett liepen richting één kamer en Beckett opende de deur.
'Klein..'zei hij en Kate keek de kamer rond,
Het was inderdaad erg klein, Er stond een bed in de kamer wat overduidelijk een één persoons bed was,
'Klein bed..'lachden Kate en liep de kamer verder binnen,
'Dan moeten we maar dicht tegen elkaar aan liggen..'zei Beckett verleidend en drukten Kate tegen zich aan,
Kate lachden en gaf hem snel een zoen op zijn mond.
Ze liepen weer de woonkamer binnen en Cate en Norrington zaten op de bank.
'Ik jullie kamer en bed ook zo klein?..'vroeg Cate en Kate knikten.
Het was avond en ze zaten allemaal op de bank,
Cate zat tussen Norrington's zijn benen terwijl hij haar rug maseerde,
Kate lag met haar hoofd op Beckett schoot,
Ze hadden de openhaard aan gestoken met wat hout dat ze in het bos hadden gevonden en hij knetterde zachtjes..

[katesparrow]

‘Au!’ riep Cate en ze greep naar haar buik.
‘Wat is er?’ vroeg Norrington geschrokken.
‘Niks, niks’ piepte Cate en ze kneep haar ogen dicht.
En nog geen tel later kwam haar eten er achterstevoren eruit.
‘Cate!’ zei Kate en ze liep naar haar toe.
Beckett haalde uit de keuken een bak voor het geval ze nog een keer moest overgeven.
Kate haalde een emmer water en wou het opruimen.
‘Nee Kate! Laat mij dat maar doen’ zei Cate die haar mond afveegde.
‘Ben jij gek! Je bent zwanger!’ zei Kate.
Cate werd lijk bleek en keek geschrokken naar Kate.
‘Zwanger?’ zei Norrington en hij keek Kate verbaast aan.
Cate knikte moeizaam.
‘Van jou’ zei Cate, ze wist niet zeker of ze loog of dat ze de waarheid sprak. Maar nu wou ze gewoon dat het kind van James was.
‘Lieverd dat is geweldig!’ zei Norrington en hij omhelsde haar.
‘Waarom heb je dit niet eerder verteld?’ vroeg hij.
‘Er was geen geschikt moment’ zei Cate en ze staarde naar de grond.
‘Maar ik denk dat het beter is als we allemaal maar gaan slapen, het was een drukke dag’ zei Kate de stilte doorbrekend.
‘Dat is een goed idee lieverd’ zei Beckett en hij drukte een kus op Kate d’r mond.
Cate en Norrington stemde er mee in en Norrington maakte het vuur uit.
Iedereen ging naar hun kamers en de kaarsen gingen uit.

Een paar weken later was Deen nog steeds niet weg.
Ondertussen gingen Cate en Kate een grote schoonmaak gehouden en het huisje zag er al weer een stuk beter uit dan eerst.
De mannen waren in het huis bezig met klussen.
Zo gingen ze het plafon maken waar een paar gaten in zaten.
Maar ook maakte ze een paar nieuwe bedden.

Aan het eind van de dag plofte iedereen vermoeit op de bank.
‘Jemig… Mijn buik lijkt wel een bijzet tafel!’ zei Cate lachend.
De rest lachte mee.
Haar buik was inderdaad dik.
‘Volgens mij zit hier niet 1 kind in’ zei Beckett.
‘Nou dat betekend dat James het goed gedaan heeft’ zei Kate.
Cate glimlachte en kuste Norrington.
Opeens werd er op de deur gebonsd.
Iedereen verstijfde.
Cate en Kate keken elkaar aan.
‘Dames wegwezen hier’ zei Beckett.
‘James en ik gaan kijken wie het is’ zei hij.
Maar Kate en Cate bleven zitten.
‘CATE NU!’ zei Norrington boos.
Cate keek in de ogen van Norrington.
Ze stond op en pakte Kate d’r hand.
Ze liepen snel via de achter deur naar buiten.
Toen ze 10 meter van het huisje weg waren horden ze een schreeuw.
Het was de schreeuw van Beckett.
‘CULTER!’ riep Kate en ze rende naar het huisje.
‘KATE NEE!’ riep Cate ze wou Kate achterna rennen maar dat lukte niet met de buik.
Zo vlug als ze kon ging ze ook naar het huisje.

Toen ze binnen kwam zag ze Kate op de grond liggen met een bloederige Cutler in d’r handen.
Norrington werd vastgehouden door een paar Duitse soldaten.
Geschrokken keek Cate recht in de ogen van Deen die ook het huisje was binnen gelopen.
Toen hij Cate zag grijnsde hij.

[Katherina Beckett]

Cate keek angstig van Deen naar Norrington en dan naar Kate die op de grond lag met Beckett in haar armen.
Er liep een straal bloed over zijn rechter arm,
'Gaat het Lieverd?..'vroeg Kate en Beckett knikten,
'Het is maar een snij wond..'zei hij en stond op.
'Laat hem gaan..'zei Cate vel en ze keek Deen strak in zijn ogen aan,
De soldaat die Norrington vast had wees met zijn zwaard tegen zijn hals,
'Nee..'zei Deen met zijn koude stem,
'Ik denk dat ik hem even leen..'volgde hij en Cate schrok,
Ze wist dat ze elk moment kon bevallen,
Ze wilden dat Norrington er bij was.
'Dat kun je niet maken..'zei Kate die naar voren stapten,
'Dat kan ik zeker.. Pak haar mannen' zei Deen opeens uit het niks en voor dat Beckett wat kon doen werd Kate ook vast gegrepen,
Kate haalde uit naar één soldaat en hij kreeg een klap recht in zijn gezicht.
Deen draaide met zijn ogen en pakten Kate zelf vast,
'LAAT HAAR MET RUST!!..'schreeuwde Beckett met woede toen Deen een klein zakmes tevoorschijn haalden.
'Nu ben je van mij..'zei Deen en haalde het zakmesje langs Kate's hals.
'En wat moeten we met haar?..'zei één van de Soldaten die Cate vast pakten.
'Ik hoef geen zwangere vrouwtjes.. Ik maak deze zelf wel zwanger..'lachden Deen en streelde met het zakmes wat lager dan Kate's hals,
'BLIJF VAN MIJ VROUW AF!..'schreeuwde Beckett boos en pakten zijn rapier uit zijn gesp, Maar deen gebaarde en ze sloegen Beckett in zijn maag waardoor hij op zijn knieën viel,
'CUTLER!!..'riep Kate die Deen van zich af probeerde te slaan,
Maar hij was te sterk.
'Ik weet dat ik Koning ben.. Maar je hoeft niet voor me te buigen..'zei Deen en een aantal Soldaten lachden.
Beckett keek hem met een moordende blik aan.
'Mannen we vertrekken..'Riep Deen en de soldaten lieten Cate en Beckett los.
'En deze?..'vroeg een soldaat en wees naar Norrington,
'Laat die maar hier..'zei Deen en hij pakten Kate vast en trok haar mee.
'LAAT HAAR HIER!..'schreeuwde Beckett die op Kate af wou rennen maar een soldaat gaf hem weer een stoot.
'Cutler!..'riep Kate, Het deed haarzelf pijn om te zien hoe ze Beckett sloegen.
Beckett stond nog een keer op maar de soldaten waren al buiten en Deen sloot de deuren,
Hij had alles op slot gedaan.
'Shit shit..!'riep Beckett en bonsten met zijn vuisten op de deuren die pot dicht zaten.
'Dat gaat niet lukken..'zei Norrington zacht en legden een hand op Beckett's schouder,
'Hoe kan ik hem zo laten gaan..'zei Beckett die zich machteloos voelden.
Hij veegde het bloed bij zijn mond weg en liep weer de kamer in.

Er ging een uur voorbij ze zaten alle drie hopeloos op de bank voor zich uit te staren,
Er was geen weg uit dit huis,
Alle ramen waren zo verroest en aangevreten dat ze die niet open kregen,
En voor de deur zat een meters grote balk.
'Au..'riep Cate uit het niks,
Norrington keek haar aan,
Cate keek naar haar jurk die opeens nat was geworden.
'Shit..'piepte Norrington, Hij wist wat dat betekende.
En nog geen seconde later begon Cate te schreeuwde van de pijn.
'JAMES!..'schreeuwde Cate en Norrington pakten haar op en renden naar hun slaapkamer.
'CUTLER!! haal een bak met water en handdoeken nu!!..'schreeuwde Norrington en Beckett stond op en renden naar de badkamer.
Norrington legden Cate zachtjes op bed en Cate deed haar jurk omhoog,
Ze wist hoe het ging en moes, Aangezien ze Amy al eerder had gekregen.
Beckett kwam onhandig met zijn ogen dicht geknepen de kamer binnen lopen.
'Ik wacht buiten.. Redden jullie het?' vroeg Beckett en Norrington knikten en Beckett stapten weer de kamer uit.
Cate begon te puffen en het zweet druipten over haar voorhoofd, Net als die van Norrington.
Hij ging op een krukje voor het bed zitten.
'Weet.. Je.. zeker.. dat je.. dit wilt zien?..'vroeg Cate en ademde in.
'Ja tuurlijk!.. Ik weet dat het niet gebruikelijk is, Maar we moeten dit nu samen doen!' zei Norrington dapper en Cate knikten haastig.
Na 3 uur kwam Norrington de kamer uit gelopen,
Beckett keek op vanaf de bank en zag dat Norrington seinde dat hij de kamer binnen moest komen,
Cate lag onder het door Norrington ingestopte deken en ze straalde van geluk,
Er lagen twee kleine kindjes in haar armen.
'Het is een Jongetje en een Meisje..'lachden ze en Beckett gaf Norrington een hand,
'Nou mede vader.. Gefeliciteerd..'zei Beckett en Norrington lachden en veegde het zweet van zijn voorhoofd..

[katesparrow]

‘En? Hoe gaan ze heten?’ vroeg Beckett en hij keek Cate vragend aan.
‘Dylan en Marina’ zei Cate trots en ze gaf de twee baby’s
een kus op de kleine hoofdjes.
Norrington glimlachte.
Cate d’r glimlach verdween en haar gezicht werd weer serieus.
‘Hoe gaan we hier uitkomen?’ vroeg Cate en ze keek
van Norrington naar Beckett.
‘Ik denk dat jij eerst moet gaan rusten’ zei Norrington.
‘James en ik gaan wel wat bedenken’ zei Beckett en Norrington knikte.
Norrington pakte Marina en Beckett pakte Dylan.
Ze liepen de kamer uit zodat Cate weer op kracht kon komen.

Na een paar uur kwam Cate de kamer uitlopen.
De mannen hadden rode hoofden van het nadenken.
‘En? Hebben jullie al wat bedacht?’ vroeg ze glimlachend.
‘Nee’ bromde Beckett die stoned voor zich uitstaarde.
‘Ik wel, als ik mijn geheugen mag geloven’ zei ze en keek
naar de hoek van de kamer.
Iedereen keek haar vragend aan.
Cate liep naar een hoek van de kamer en telde de planken.
Ze streek met haar hand over de houten plank.
Na een tijdje observeren schopte Cate tegen de houtenplank.
De plank brak en Cate wurmde zich door het gat.
Norrington en Beckett stonden op en keken door het gat naar Cate.
‘Wat?! Zit hier een kamer achter?!’ riep Beckett verbaast.
‘Hoe wist jij dat nou’ vroeg Norrington.
‘Vrouwelijke intuïtie’ zei Cate grijnzend.
Voorzichtig kropen ook Beckett en Norrington met de baby’s naar binnen.
Cate taste nu een stenenmuur af en op een gegevenmoment stopte ze.
Ze haalde losse stenen wel zodat er een doorgang ontstond.
Ze stapte er door gevolgd door Norrington en Beckett.
Dankbaar ademde ze de frisse lucht in.

[Katherina Beckett]

Kate zat opgesloten in een kamer,
Het was donker maar er branden zachtjes overal kaarsen.
Ze zat op een sofa uit het raam te staren,
Maar ze zag niks anders dan bos en de donkere lucht.
Opeens hoorden ze de deur open gaan en er kwam iemand aanlopen met een kandelaar in zijn handen.
'Wat moeten jullie van me!?..'zei Kate en stond op.
Het kaarslicht kwam dichterbij en toen de persoon vlak voor haar stond zag ze in het licht dat het Deen was.
'Jij gaat mee naar Duitsland..'zei Deen en lachden.
'Ik dacht het niet..'zei Kate zelfverzekerd.
'Waarom wil je dat ik mee ga?.. Ik heb mijn leven hier' zei Kate en Deen kwam wat dichterbij.
'Omdat ik een Koningin nodig heb..'zei Deen,
Kate schrok op en keek weg.
'Ik wordt al de Koningin van Engeland' zei Kate en Deen ging wat ijsberen rond de kamer.
'Dat leventje kan je vaarwel zeggen' zei Deen.
'Mooi niet..'zei Kate en toen zag ze in haar ooghoeken dat de kamerdeur niet op slot was.
'Maar.. Eigenlijk' zei Kate zacht en liep sluw op Deen af,
Deen keek verbaast op,
Dit had hij niet verwacht.
Ze stond nu voor hem en kwam steeds dichterbij.
Deen sloot zijn ogen, En voordat hij het doorhad rukten Kate de kandelaar uit zijn handen en ze sloeg hem voor zijn hoofd,
Hij viel op de grond en het bloed stroomde over zijn voorhoofd,
'Jij vieze!!..'schreeuwde Deen maar Kate was al met de kandelaar nog in haar handen de deur uit gerent.
Ze renden hijgend als een gek door de gangen van het oneindige huis.
'Waar is de verdraaide voordeur?..'dacht Kate en renden de andere kant op.
Hijgend kwam ze eindelijk bij de voordeur en de rukten hem open,
Het verbaasde haar dat er geen bewaking te zien was en ze zetten het op sprinten richting het bos.
'Waar ben ik nou weer?..'dacht Kate en renden over het modderige pad in het bos.
Het was donker en ze zag geen hand voor ogen,
Opeens voelden ze wat aan haar voet hangen en ze kwam met een smak op de modderige grond terecht.
'Godver..'vloekte Kate en krabbelden overeind,
Ze renden weer verder,
Maar het leek wel op het bos oneindig was en ze stopten even op rond te kijken waar ze zich zou kunnen bevinden..

[katesparrow]

Ze zuchte en liet zich tegen een boom aan naar beneden glijden.
Ze vreef in haar ogen en probeerde wakker te blijven.
Maar het was te vergeefs en ze viel in slaap.

Cate, Norrington, en Beckett dwaalde door het zelfde bos als Kate.
Norrington had Dylan in zijn armen, en Cate had Marina stevig vast.
Beckett liep voorop, hij liep alsof hij de weg wist maar iedereen wist
dat hij geen flauw idee had waar hij heen ging.
‘Wacht eens’ zei Cate en ze stopte.
Verder op zat een gedaante tegen een boom aangeleund.
Voorzichtig liep Cate naar de gedaante toe.
‘Kate?’ vroeg Cate en ze legde haar hand op Kate d’r schouder.
Kate opende vermoeid haar ogen en keek Cate aan.
‘CATE!’ riep ze en ze vloog Cate om d’r hals.
Beckett en Norrington waren ook aankomen rennen.
Beckett omarmde Kate en kuste haar.
Kate d’r blik viel op Marina die in Cate d’r arme lag.
‘Ah wat een schatje! Hoe heet ze’ vroeg Kate.
‘Zij heet Marina en hij heet Dylan’ zei Cate die naar Dylan
wees in Norrington’s armen.
‘Een tweeling? Gefeliciteerd meid!’ zei Kate.
‘Dankje’ zei Cate lachend.
‘Ik ben zo blij jullie te zien jongens’ zei Kate blij.
‘Wij zijn ook blij jou te zien’ zei Beckett die Kate nog een knuffel gaf.
‘Oké en nu?’ vroeg Norrington de vreugde doorbrekend.
Na een lange stilte ging Cate d’r mond open.
‘Een vriendin van mij woont in Frankrijk, daar kunnen we vast wel terecht’ zei Cate.
‘Oké…. Maar hoe komen we aan een schip? Alle schepen van ons
worden bewaakt door Deen’ zei Norrington.
‘Nou gewoon…..’ zei Cate en er kwam een grijns op haar gezicht.
‘We gaan toch niet ons eigen schip stelen!’ zei Beckett.
‘We gaan niet stelen….. We gaan vorderen’ zei Cate en ze rende voor
de rest uit naar de haven.

Door het bos rende een zwart gedaante richting het fort waar Deen nu zat.
Toen hij voor de poort stond schreeuwde hij wat naar boven en de poort ging open.
Hij rende over de binnenplaats door naar de gangen, naar het kantoor
waar Deen was.
Deen zat achter zijn bureau druk met zijn veer te krassen.
Hij keek op toen de gedaante hijgend binnen kwam.
‘En? Heb je nieuws?’ vroeg Deen.
De gedaante deed zijn capuchon af.
Het was Jörk.
‘Ja…. Ze gaan naar Frankrijk, naar een 1 of andere vriendin van Cate’ zei Jörk.
‘Ze gaan een schip vorderen, ze hebben alleen niet gezegd welke’ zei Jörk.
‘Perfect’ zei Deen en er kwam een gemene lach op zijn gezicht.
Jörk daarin tegen voelde zich ellendig.
Hij wou niet liegen tegen Cate……
Ondanks dat ze getrouwd was met Norrington, hielt hij nog steeds van haar.

[Katherina Beckett]

Ze renden richting de haven en stopten achter wat tonnen die stonden te wachten om op het schip geladen te worden,
'Oke dit is het plan..'begon Cate.
Cate vertelden het hele plan en de plaats in Frankrijk,
'Ik ga niet zonder Pepper..'zei Kate opeens uit het niks,
'Maar Kate.. Ze is veilig bij je vader' zei Cate en keek haar aan.
'Dat weet ik.. Maar als we zolang weg blijven.. Het is gewoon niet goed voor een kind om zolang zonder haar moeder en vader te zijn' zei Kate kortaf en sloeg haar armen in mekaar.
'Ze heeft gelijk..'zei Beckett en keek van Cate naar Norrington,
'Och.. Begin jij ook al?' zei Cate geïrriteerd en rolde met haar ogen.
'Oke oke we pikken haar wel op tijdens de reis..'zei Cate en Kate sprong op en gaf Cate een knuffel.
'Oke en nu weer consenteren op welk schip we gaan vorderen..'zei Cate en gluurde door de tonnen.
'Die!..'riep Cate en wees naar de Endeavour.
'Wat?!..'piepte Beckett en wist dat als er een schip gekaapt werd, Het schip er niet vanaf kwam zonder kleerscheuren,
'Nee o nee.. We gaan niet mijn schip naar de malle diesen laten schieten..'riep Beckett.
'Komop.. Het is het beste schip wat er op dit moment daar licht..'zei Cate en Norrington stemde in.
'Komop lieverd.. Het is onze enigste optie..'zei Kate en keek hem liefjes aan.
'Oke oke..'zuchten Beckett.
'Goedzo..'zei Cate en kreeg een boze blik van Beckett op haar afgestuurd,
Maar ze negeerde het en stond op gevolgd door Norrington.
'Hou even vast..'zei Cate en gaf Marina aan Kate,
Kate nam haar aan en Cate zetten het op sprinten,
Ze was niet gezien door de bewakers en kwam aan bij de Endeavour.
Ze pakten het touw en klom omhoog,
'Wees voorzichtig!..'riep Norrington omhoog en Cate knikten en stapten aan boord van de Endeavour.
'De kust is veilig!!..'hoorde ze Cate vanaf boven roepen en Beckett pakten Kate's hand en renden naar de Endeavour gevolgd door Norrington.
Toen ze allemaal op het dek waren keek Beckett rond en knikten tevreden,
Alles was nog zoals hij het had achtergelaten.
'Help eens even!..'riep Cate en Norrington kwam haar helpen met de touwen.
Opeens hoorde ze een pistool schot dat rakelings langs Norrington's hoofd ging,
'Shit!!.. we zijn gesnapt!..'riep Cate en renden naar boven en pakten het roer vast,
'Aan de kant.. laat dit maar aan mij over..'riep Beckett uit het niks en dieuwde Cate weg van het roer,
'Alsof jij kan sturen!!..'gilde Cate boos.
'Het is mijn schip weet je nog!?..'schreeuwde Beckett en Norrington onderaan het dek rolden met zijn ogen,
Vanaf land hoorde ze mensen schreeuwen,
Cate keek over de reling naar beneden,
De Endeavour was al aardig een stuk op weg,
Er werden pogingen gedaan om op de Endeavour te komen maar de mannen vaalde en vielen in het water.
Opeens viel Cate's oog op Lord Deen met naast zich een jongen die toekeek hoe het gigantische schip wegvaarde,
'Jörk?..'zei Cate en ze had gelijk, Het was hem en hij stond grijzend toe te kijken.
Cate kon haar ogen niet geloven.
Maar de Endeavour voer weg en alles ging volgens plan.

Het begon aardig donker te worden en het schip voer langzaam door de golven,
'We zijn bijna bij de haven van het paleis..'zei Cate en naar beneden liep en ze pakten Marina over uit Kate's handen,
Marina brabbelden wat en Cate lachden.
'Als ik zo naar jullie kijk.. Mis ik Pepper enorm..'zei Kate en keek naar de grond.
'Komt goed.. We zijn er bijna' lachden Cate en ze keek richting Norrington die met Dylan aan het spelen was.
Beckett stond achter het roer en staarde in de verte,
'Daar is de haven!..'riep Beckett richting het dek en Kate stond op,
In de verte zag ze het paleis al,
Na een tijdje liepen ze over het pad richting het paleis,
Kate klopten op de deur en een dienstmeid deed open.
'Oh.. Princess Florence, U had ik hier niet verwacht zo laat..'zei de dienstmeid en liet hun binnen.
'Kate? ben jij dat?..'zei Koning Florence en hij kwam de hal binnen lopen en omhelsden Kate stevig,
'Ik kom Pepper halen..'zei Kate en lachden naar haar vader.
Norrington, Cate en Beckett maakten een kleine buiging en Koning Florence loodste ze de woonkamer in,
'Neem wat warme thee..'zei Koning Florence en er werden kopjes neer gezet en de dienstmeiden schonken de thee in.
'Dank u..'zei Cate beleef en dronk de warme thee.
'Maria ga Pepper halen..'zei Koning Florence en de dienstmeid knikten en boog,
'Nee.. Ik doe het wel' zei Kate en stond op en liep richting de trap.
Toen ze in het logeer kamertje kwam deed ze de deur open,
Ze liep richting het kleine bedje en daar lag een klein meisje van rond de twee jaar te slapen,
Kate glimlachten en maakten Pepper zachtjes wakker,
'Mammie?..'zei Pepper en opende haar slaperige oogjes.
'Hey lieverd..'zei Kate en tilden haar op uit het bedje.
Peper wreef in haar oogjes en haar kleine armpjes gleden om Kate's hals.
'Mamma terug?..'zei ze zachtjes en Kate knikten,
'Kom we gaan naar beneden, Pappa is er ook..'zei Kate en ze liep met Pepper in haar armen de trap af.
Ze kwam de kamer binnen gelopen en Beckett stond op en liep richting Kate en Pepper,
'Hey kleine..'zei Beckett en Kate gaf Pepper aan Beckett,
'Pappie..'zei Pepper zachtjes en legde haar kleine hoofdje op zijn grote schouder.
Beckett aaide met zijn hand door haar blonde haartjes,
'Wat is ze groot geworden..'zei Cate en hielt Marina dicht tegen zich aan..

[katesparrow]

Toen de thee op was sprong Cate op.
‘Oké en nou wegwezen hier, voordat Deen ons vindt’ zei zee en ze trok Norrington overeind.
‘Bedankt voor uw gastvrijheid’ zei Cate en ze boog nog een keer voor Koning Florence.
Hij knikte goedkeurend en ze gingen naar buiten.

Ze rende over het grindpad naar het schip.
Cate pakte een kaart tevoorschijn en liet haar vinger eroverheen glijden.
Kate kwam erbij staan en hoorde Cate allemaal forumles en getallen opzeggen.
Ze had nooit wat van kaartlezen begrepen.
Dat liet ze altijd aan de mannen over.
Even later voeren we de haven van het palijs uit.

Norrington kwam naast Cate staan.
‘Waar woont die vriendin van jou precies?’ vroeg Kate die Pepper in d’r armen had.
Cate zei niks.
Opeens draaide ze zich om.
‘Wat is er?’ vroeg Norrington.
‘Niks……’ zei Cate na een tijdje en ze keek weer op de kaart.
Cate zei de hele tijd expres niks omdat ze wist dat er iemand meeluisterde.
Ze vertelde de koers aan Beckett.

De volgende ochtend stond Cate aan het roer.
Ze had Beckett vannacht afgelost.
Vermoeit hing ze over het stuur heen.
Haar benen voelde zwaar en ze had wallen onder haar ogen.
Ze was dan ook dankbaar dat ze Beckett’s gezicht zag.
‘Zal ik het overnemen?’ vroeg hij grijnzend.
‘Ja, lach maar…..’ zei Cate en ze liet zich naar beneden glijden via de trap.
Toen ze bij de slaapplek van de bemanning kwam nestelde ze zichzelf in een hangmat.
Alle hangmatten waren leeg en alleen zij had een hangmat in bezet.

Een paar dagen later kwamen ze in een klein Frans dorpje aan.
Ze liepen allemaal dicht bij elkaar.
‘Ik voel me net een zigeuner’ zei Beckett.
‘Al die kinderen’
‘We hebben daar inderdaad wel wat weg van ja’ zei Cate lachend.
Niet veel later kwamen ze bij een groot palijs aan.
Cate klopte op de deur.
Even later deed er een dienstmeisje open.
‘Bonjour madame’ zei de vrouw.
‘Good morning, can I speak with Lady Daugreilh?’ vroeg Cate.
‘She isn’t at home, but you can speak with Lord Douillet’ antwoordde de vrouw terug.
Cate knikte met tegenzin en ze liepen naar binnen.
‘Waarom sprak je engels tegen haar?’ vroeg Kate.
‘Omdat ik niet goed Frans kan, en zij kunnen geen Nederlands. Maar ze kunnen wel een beetje Engels’ zei Cate terwijl ze achter de vrouw aanliepen.
‘Wie is Lord Douillet?’ vroeg Beckett.
‘Een oude bekende’ zei Cate die strak voor zich uit keek.
De vrouw maakte de deuren open en daar zat Lord Douillet aan zijn bureau.
‘Cate?’ vroeg hij en hij stond op.
Cate knikte met tegenzin.
Ze had een hekel aan die vent, al vanaf de dag dat ze hem kende zat hij al achter d’r aan.
‘En wie zijn dat?’ vroeg hij en hij wees naar de rest.
‘Dit zijn Kate, Cutler, en Pepper Beckett’ zei Cate.
‘En dit is James, Marina en Dylan’
‘Aangenaam’ zei Lord Douillet en hij keek met vol afkering naar Norrington.

[Katherina Beckett]

'Dus je bent getrouwd..'zei Lord Douillet en keek Cate haast kwijlend aan.
'Klopt.. En dit zijn mijn kinderen..'zei Cate en Lord Douillet keek naar Dylan en Marina die vredig in Norrington's armen lagen te slapen.
'Mmm..'mompelde Douillet en gebaarde dat ze moesten gaan zitten.
Pepper zat bij Kate op schoot en staarde doelloos omhoog na de mooie kroonluchter.
'Dus vandaar dat we op de vlucht zijn..'zei Cate die het hele verhaal had vertelt.
'Mmm.. Lord Deen hea?..'zei Douillet binnensmonds,
'Jullie kunnen hier verblijven als jullie willen..'zei Douillet en Beckett knikten dankbaar.
'Dorothea zou jullie naar jullie vertrekken lijden' zei Douillet plechtig en er kwam een mager vrouwtje haastig binnen lopen.
'Mooi.. Bedankt' knikten Cate dankbaar.
'Het diner is om precies 20:00..'zei Douillet knorrig en ze verlieten de kamer.
Lord Douillet's blik ging langs Cate's achterkant en Kate keek hem vaag aan maar ze stapten de deur uit.
'Zag je dat net?.. hij staarde gewoon naar je kont!' zei Kate lacherig tegen Cate maar zodat Beckett en Norrington het niet hoorde.
'Iegh.. Die man spoort niet..'zei Cate en knipoogde naar Kate.
Ze stapten door een lange gang die er donker uit zag met overal droevige portretten langs de muur.
Pepper vond het maar eng en schuilde achter Kate.
'Ik vind het ook maar een enge gang hoor Pepper..'zei Cate tegen Pepper en ze knipoogde,
Pepper lachden en pakten haar moeders hand vast.
Ze kwamen bij twee grote kamers naast elkaar.
Dorothea boog en liep weer weg.
'Wij nemen deze wel..'zei Beckett en Kate en Pepper volgde Beckett een kamer in.
'Is goed..'zei Norrington en Cate deed de deur open en ze stapten naar binnen.
In hun kamer stonden twee wiegjes en één groot twee persoons bed.
'Wat eng.. Alsof hij ons verwachten..'zei Cate die de kriebels kreeg.
Norrington knikten en legden Dylan en Marina allebei in een wiegje.
'Kom laten we slapen.. Het is al nacht' zei Norrington die Cate naar bed sleurde en ze knikten.

In de andere kamer lagen Beckett en Kate te slapen,
Maar Kate schrok wakker toen ze iets aan haar deken voelde trekken en ze draaide om.
Het was Pepper die met tranen in haar grote blauwe ogen Kate aan keek.
'Lieverd.. wat is er?' vroeg Kate slaperig.
'Ik kan niet slapen..'bracht Pepper moeilijk uit en ze veegde met haar kleine handje de tranen weg.
'Kom maar bij ons in bed dan..'zei Kate en ze tilden Pepper op en legden haar tussen Beckett en zichzelf in.
Beckett werd wakker van het geluid en draaide zich naar Kate toe.
'Pappie..'zei Pepper zachtjes en Beckett lachden.
'Ze kon niet slapen..'zei Kate en glimlachten naar Beckett..

[Cate Sparrow]

De volgende ochtend kwam iedereen fris de eetzaal binnen.
Lord Douillet zat al aan de grote lange tafel te wachten.
‘Goede morgen Cate’ zei hij met een enge glimlach.
‘Goede morgen’ zei Cate die Douillet onderzoekend aankeek.
‘Zeg! Krijgen wij geen goede..AU!’ begon Kate en ze keek boos naar Cate die op haar tenen was gaan staan.
‘Sorry’ zei Cate.
Toen ze gingen zitten kwam Douillets blik niet 1 keer van Cate af.
‘Oké nou wordt hij eng’ verluisterde Norrington in Cate d’r oor.
‘Nu pas?’ giechelde Cate.
Douillet leek daar niet zo blij daarover te zijn en hij stond op.
‘Cate, ik wil je om 15.00 uur precies in mijn kamer zien’ zei hij nors en hij beende de zaal uit.
Toen hij weg was proestte iedereen het uit van het lachen.
‘Wat een gestorde gek!’ zei Beckett.
‘En dat zegt iemand die al heel wat gekken gezien heeft!’ zei Norrington grijnzend.
‘Dat is een waar woord mijn vriend’ zei Beckett lachend.

Iedereen vermaakte zich die middag.
Kate speelde op een piano die daar stond en Cate was met Norrington aan het dansen op haar muziek.
Ook Beckett stond niet stil en danste met Pepper.
Maar het plezier werd verstoord toen Douillet langs kwam.
‘Kunnen jullie daar mee ophouden! Er proberen hier mensen zaken te regelen!’ zei hij pissig en hij liep weer weg.
Kate stopte met spelen en keek de rest aan.
‘Wat een bezopen mongool’ zei Cate.
‘Hey Cate, kan het wat minder! Er zijn hier kinderen’ zei Beckett.
‘Ik heb een nieuwe naam voor hem’ zei Kate grijnzend.
‘Wat dan?’ vroeg Beckett.
‘Lord Derrière’ zei ze grijnzend.
Iedereen lachte.
‘Dat is een goede naam, die houden we erin’ zei Cate.

Om 3 uur ging Cate naar het kantoor van Douillet.
Ze klopte op de deur maar er kwam geen reactie.
Voorzichtig deed ze de deur open.
Er was niemand.
Waakzaam liep ze naar zijn bureau.
Haar blik viel op een stapel papieren die ze herkende.
Het waren papieren uit Duitsland met Deens handtekening erop.
‘Wat!?’ verluisterde Cate verbaast en verward tegen zich zelf.
Ze pakte een stapel papieren en las ze vlug door.
‘Dit is een groot samenspel!’ zei Cate.
Opeens voelde ze een pistool tegen d’r hoofd.
Geschrokken keek ze op.
Het was Douillet.
‘Misschien wel ja’ antwoordde hij.
‘Maar waarom?’ vroeg Cate niet begrijpend.
‘Omdat hij Kate wou, en ik jou’ zei hij.
Hij liep naar de deur en deed die op slot.
‘Kate is al op weg naar Deen, de mannen worden ondertussen ‘bezig’ gehouden in de kerkers, de kinderen worden verkocht als slaven,
en ik ga me hier vermaken met jou’ zei hij grijnzend.
‘Wat!?’ piepte Cate.

Beckett en Norrington zaten in de kerkers.
Norrington zat onderuit gezakt tegen de muur en Beckett liep rondjes.
Opeens ging de cel open en ze werden meegenomen.
‘LAAT ME LOS!’ brulde Beckett die zich los probeerde te rukken.
Norrington wist dat het geen zin had en deed was de soldaten zeiden.
‘Wat gaan jullie do….’ Begon Beckett maar zijn stem viel weg toen hij het martelgereedschap zag liggen.

[Katherina Beckett]

Er reed een donkere koets over de hobbelige straat richting een het Fort,
Kate had al aantallen keren geprobeerd om het deurtje van de koets open te breken, Maar het was hopeloos en ze was gaan zitten.
'Godver.. Waarom moet dit nou weer gebeuren' dacht ze en ze wreef over haar voorhoofd waar zojuist een kei harde klap op was gekomen zodat ze haar hadden kunnen meenemen.
Opeens stopten de koets en het deurtje ging open, Kate's eerste reactie was om er meteen uit te springen en weg te rennen,
Maar er waren teveel mannen waarvan eentje haar stevig vast greep.
'Kom maar mee..'zei de man en trok Kate richting het Fort van Beckett.
Ze keek omhoog en zag dat uit het raam van Beckett's kantoor licht kwam.
Ze werd mee naar binnen genomen en voor dat ze het wist werd ze een kamer in geduwd en de mannen liepen weg.
Kate keek rond in Beckett's kantoor waar ze zojuist was beland,
Het zag er anders uit, De goede zweer die er altijd rond ging voelden Kate nu niet.
De kamer zat vol leegte en kilheid.
Het was donker en een aantal kaarsen branden zachtjes.
Ze zag een man in de hoek van de kamer staan.
'Fijn je bent er..'zei de man en draaide zich om en kwam dichterbij,
Het was Lord Deen zoals Kate al verwacht had.
Hij pakten haar hand en kusten die, Kate twijfelde geen moment en ze gaf hem met die hand een volle klap voor zijn wang.
Hij zei niks en keek haar aan.
'Waarom ben ik hier?!..'riep Kate zodat het door de kamer galmde.
Deen zei nog steeds niks en liep een rondje om haar heen,
Kate's blik schoot geen moment van hem af.
'Ik beveel dat je mijn man zijn Fort verlaat, En dit land!!..'schreeuwde Kate.
'Toe toe.. Niet zo grof' zei Lord Deen zachtjes en zijn hand ging langs haar gezicht.
'Je ex man zou je bedoelen trouwens..'zei Deen.
'Niks ex man!!..'schreeuwde Kate en Deen liep langzaam naar het bureau,
Hij pakten wat papieren van het bureau en zwaaide ermee naar Kate.
'Scheidings papieren..'zei Deen en hielt ze onder Kate's neus.
Kate werd woedend en wilden ze afpakken om ze te verscheuren.
'Nee nee..'zei Deen glimlachend.
'Het geld toch niet zonder mijn handtekening en het koninklijke zegel..'zei Kate en Deen lachden nog steeds.
'Weet ik.. En daarom ga jij het ook tekenen..'zei Deen.
'NOOIT!!..'schreeuwde Kate door de kamer.
Deen schudden zijn hoofd,
'Ik maak dat je het doet!!..'schreeuwde hij.
'Jou man is nog steeds in de handen van Douillet, Als jij wilt dat Douillet een order geeft om hem te laten hangen?..'zei Deen en Kate's blik verstijfde.
'Dit kun je niet doen..'zei Kate en ze kreeg tranen in haar ogen.
'Jawel.. En zodra jij gescheiden bent van die kwal, Kunnen wij trouwen..'zei Deen koud en over Kate's gezicht rolde een traan.

In Frankrijk regende het pijpenstelen,
Cate zat in de vensterbank van Douillet's kantoor.
De deur ging open en Cate stond op,
Het was Douillet en Cate renden op hem af en zonder na te denken gaf ze hem een klap voor zijn gelijnde kaak.
Hij keek haar koud aan.
'Mijn liefste..'zei hij hard adement,
Hij drukten haar lichaam tegen de zijnes en ze voelden zijn harde geslachtsdeel tegen haar onderbuik,
Cate griezelden en kon wel overgeven maar Douillet pakten haar vast en dieuwden haar ruw op zijn bed.
'ROT OP!!..'schreeuwde Cate uit alle macht,
Maar zijn lichaam was te zwaar, Zo'n sterke man kon ze nooit aan.
Hij hijgde boven haar en Cate voelden de rillingen van afschuw over haar rug gaan.
Hitsig begon hij zichzelf uit te kleden, Cate's ogen begonnen te tranen en ze stompten zijn borst,
Maar het had geen enkel nut en hij ging door.

[Cate Sparrow]

Deen drukte een veer in Kate d’r handen.
Hij legte het papier voor d’r neus en Kate keek vol afschuw naar het document.
Maar ze zette niet haar veer erop.
Deen zijn geduld raakte op, hij zette zijn pistool tegen haar hoofd.
‘Doe maar, schiet me maar dood. Dan wint niemand, jij niet, ik niet, Douillet niet’ zei ze en ze kneep d’r ogen dicht.
Ze verwachte een knal van een schot, maar in plaats daarvan voelde ze een kus in d’r nek.
Ze verstijfde.
Haar hart sloeg sneller.
En een onverklaarbaar gevoel kwam naar boven.
Zonder dat ze nadacht zoende ze Deen vurig.
Ondanks dat hij dit niet had verwacht zoende hij vurig door.
Hij maakte haar jurk los, en Kate trok zijn pruik af.

Nog steeds stompte Cate tegen het lichaam van Douillet.
Haar vuisten deden zeer maar toch sloeg ze door.
‘STOPPEN NU!’ brulde hij in Cates gezicht.
Cate schrok zich dood maar ging toch weer door.
Douillet pakte uit zijn nachtkastje 2 handboeien en deed die bij Cate om.
Cate kon geen kant op.
Ze moest het onderogen komen.

‘Leuk geprobeerd’ zei Deen en hij drukte Kate van zich af.
Geschrokken keek Kate naar Deen.
‘Tekenen NU!’ brulde hij in haar oor.
Kate kneep d’r ogen dicht.
Deen drukte de veer weer in Kate d’r hand en duwde Kate naar het bureau.

[Katherina Beckett]

'Nooit..'zei Kate zacht en Deen fronste,
'JIJ GAAT DIT NU TEKENEN EN ANDERS!!!.. 'schreeuwde Deen zo hard dat het op de gang te horen was.
'En anders wat?..'zei Kate,
Deen draaide zich om en liep weg,
Ze zuchten maar Deen draaide zich in no time weer om en voor Kate het door had sloeg hij met zijn vuist richting haar gezicht.
Kate viel achterover op de grond en greep naar haar oog.
Ze voelden de pijnscheuten helemaal tot aan haar achterhoofd en ze werd duizelig.
Deen zag ze wazig en hij kwam met razend tempo op haar af,
Hij pakten haar bij haar arm en sluurde haar omhoog.

Cate zat vast aan de muur met haar armen,
Ze kon geen kant op met Douillet boven op haar.
Ze voelden de pijnscheuten door haar onderlichaam schieten.
Na een tijdje had Cate haar ogen gesloten terwijl er nog tranen vandaan kwamen die over haar wangen stroomde.
Ze voelde Douillet van haar afstappen en ze opende haar ogen,
Hij keek haar aan alsof ze een dier was en Cate voelde de haat door haar vuisten stromen..