The Woods story(Mary & Jamie Woods; Closed Thread)

[Jamie Woods]

Het waren 2 vrouwen.
Toen ze hen vaag zagen kijken voelden ze zich meteen kleiner worden.
Johnny moest zijn lachen inhouden en Mary stond te grijnzen.
2 vrouwen met enorme krullenkapsels die er absoluut niet uitzagen, en lange baljurken.
De een had een knalroze aan en de ander een felblauwe.
De jurken waren ook versleten.
Mary liep weg en Johnny er achteraan.
'Hallo! We houden jullie onder schot hoor!' Gilde een van de vrouwen verwaand.
'Als u me zou willen excuseren madame..?' Begon Mary met een kakstemmetje.
Grijnzend draaide ze zich om en liep ze weg.
De vrouwen liepen achter hen aan.
'Ga eens weg..!' Zei Mary zacht en ze moest zich inhouden terwijl Johnny al in lachen was uitgebarsten.

2 Dagen later op The Black Moon.
Jamie zat nog steeds in d'r kajuit uit te zoeken waar Mary en Johnny zouden kunnen zijn.
Ze was doodop.
De afgelopen dagen had ze niks anders gedaan.
Ze was haar kajuit niet uitgekomen en had niks gegeten.
Matt kwam binnen met Jade er achteraan.
'Laat ze lekker! Ze zijn waarschijnlijk toch samen! Dat overleven ze wel joh!' Riep Jade uit.
Matt draaide zich woest om en duwde haar de kajuit uit.
Ze sputterde nog wat tegen maar Matt gooide de deur dicht.
Jamie keek met betraande ogen op.
'Nog niks gevonden?'
'Nee Jam, sorry..'
Jamie schudde haar hoofd.
'Als ze het nou maar overleefd hebben..' Mompelde ze.
Matt griste de kaart uit haar handen en keek naar haar vermoeide gezicht.
'Je moet even wat gaan slapen.. Hiermee red je Johnny en Mary ook niet!'
Jamie knikte en ze stond op.
Het was midden in de nacht en de crew, op Matt en Jade na sliepen al.
Jamie ging op het bed zitten en Matt ernaast.
'Ik zet Gregor op wacht en dan ga ik ook slapen..'
Matt liep de kajuit uit.
Jamie ging meteen in bed liggen.
Bijna meteen viel ze in slaap.

Johnny en Mary zaten te staren naar het stilstaande schip.
Ze konden niet zien welke kleur het was.
Ze wisten dus niet of het The Black Moon was of niet.
Mary stond op en liep naar het water.
'Volgens mij zijn het piraten..' Mompelde een van de verwaande dames achter hen.
'Jaa.. Zie hun kleren nou! Ze zien er echt niet uit.. Maar die man is nog best leuk eigenlijk..!' Giechelde de ander.
Mary draaide zich om en gooide een steentje naar hun.
Johnny grijnste.
De vrouw met de roze jurk keek kwaad.
'Jezus! Weetjewel hoeveel pijn dat doet!'
Mary keek onschuldig.
'Sorry.. Ik mikte op iets dat op je hoofd zat.. Een bruin geval.. Ik bedoel je haar..'
De vrouw stak haar tong uit.
Johnny had door dat ze af en toe over hem praatte dus expres zoende hij Mary opeens.
Mary keek verbaast.
Toch zoende ze gewillig terug.
Lachend lieten ze zich in het zand vallen.
De vrouwen keken hen stomverbaast aan.
'Zijn ze getrouwd ofzo..' Fluisterde de ene wantrouwig.
'Ja dat zijn we!' Grijnste Mary.
'Hou ráád je het?' Vroeg Johnny gemeen.

Jamie lag diep in slaap toen Matt weer binnenkwam.
Hij keek vertedert naar Jamie.
Doodstil lag ze daar.
Ze bewoog niet, en ademde zo stil dat je het niet merkte en snel zou denken dat ze dood was.
Dat was ook precies wat Matt eerst dacht.
Maar toen Jamie zich in haar slaap omdraaide wist hij genoeg.
Hij gaapte en ging in zijn hangmat liggen.
Nou maar hopen dat hij niet weer ging slaapwandelen en hij grijnste.
Jamie was wakker geworden en keek op.
'Heyy..' Mompelde ze.
Ze ging een beetje overeind zitten en keek om zich heen.
Matt keek d'r aan.
'Ik ga weer slapen..' Mompelde Jamie weer.
Matt knikte.
'Ik ook'

Johnny en Mary hadden de lol van hun leven de volgende ochtend.
The Black Moon kwam op hen afvaren.
Ze hadden de 2 vrouwen vastgebonden aan een boom.
Ze zaten keihard te gillen, maar dat vonden Johnny en Mary alleen maar grappig.

Op The Black Moon had Jamie 2 stipjes in de verte, hevig zien zwaaien, en ze voelde dat daar haar zusje zat.
Ze waren al best dichtbij dus Jamie stond nu op de reling van het schip.
Matt hield haar vast.
'Wat ga je doen Jam?' Vroeg hij geschrokken.
Voor Jamie antwoord gaf was ze van de reling gesprongen.
'Jamie!!' Schreeuwde Matt en hij wilde erachteraan gaan maar Jade hield hem tegen.
'Matt, zonder Jamie, en zonder Mary en Johnny, zijn WIJ de baas van het schip!'
'Nee Jade, dan zijn Gregor en Bud de baas!'
Bud en Gregor keken verbaast om.
'Op naar het eiland! Matt, jij gaat het water niet in!' Riep Gregor.
Matt zuchtte.

Jamie zwom zo snel mogelijk naar het eiland en na een paar minuten kwam ze aan.
Ze liep het strand op en rende op Mary af.
Mary omhelsde haar.
Johnny kwam lachend aangelopen wees naar de 2 vrouwen die aan de boom vastzaten.
'Die gaan niet mee!' Riep Jamie geschrokken uit.
Mary lachtte.
'Klopt! Die gaan niet mee!'
Lachend zwommen ze terug naar The Black Moon.

[Mary Woods]

Vanaf het schip hoorden ze de vrouwen nog krijsen.

Mary was doodop en ging maar naar bed.
'Ik kom ook zo schat!' Zei Johnny tegen haar.
Mary knikte en liep gapend naar haar kajuit.

Daar plofte ze neer op haar bed en viel als een blok in slaap.

Jamie moest ook even slapen na al dat gestress.
Op weg naar haar kajuit kwam ze Matt tegen.
Hij pakte haar polsen vast en begeleidde Jamie verder.
In de kajuit duwde hij haar zachtjes op het bed.
Jamie wist niet waarom hij dat opeens deed.
Hij maakte langzaam haar blouse open.
'Wat...? Waarom...' Zei ze maar Mathew legde zijn vingers op haar lippen.
Zijn handen gingen naar beneden.
Hij kuste in haar nek.
Ze voelde zijn lichaam tegen de hare drukken.
Hij deed zijn blouse en broek uit.
Ze rolden over het bed.
Ze ging met haar handen over zijn rug.
Matt streelde haar been.
Hij hoorde haar adem versnellen.

Johnny ging ook maar slapen.
Na die storm had hij wel wat rust nodig.
Op hun bed zag hij Mary in een rare houding liggen.
Hij pakte haar laarzen beet en trok ze uit.
Voorzichtig verschoof hij haar een beetje en kroop erbij.
Na nog geen halve minuut was hij ook in dromenland.

Jade was bezig in de bemanningshut.
Gregor en Bud kwamen aangeslopen en gingen achter de deur zitten.
Ze vonden een kier waar ze Jade precies mee konden zien.
Ze deed haar broek uit, en pakte een andere.
Toen die aan was, liep ze uit de hut.
Toen ze Bud en Gregor achter de deur zag, kookte ze van woede.
Scheldend gaf ze Bud een draai om zijn oren.
Knalrood liepen de twee weg.

De volgende ochtend stond de crew in een rij om hun "ontbijt".
Gregor gaf iedereen een stuk brood, een beker water en een zure appel.
Toen Jade aan de beurt was keek ze hem fel aan.
Gregor voelde zich rood worden en duwde snel de beker in haar handen.

Mary zat leunend tegen de reling haar brood op te eten.
Jamie kwam naar haar toe gelopen.
'Wat is er?' Zei Mary tegen haar zus.
'Matt... we hebben gister wat gedaan...' Antwoordde Jamie zacht.
Mary porde in haar zij.
'Ik denk al dat ik weet wat het was!' Zei ze.
Jamie knikte.
'Maar ik vond het alleen niet zo fijn op dat moment, we hebben niet echt wat hoor...' Zei Jamie.
Mary keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan en griste een stuk brood met haar tanden af.

In de haven van Tortuga, om voedsel op te slaan, liep de groep naar de winkelstraten.
Overal om hen heen werd er geschreeuwd om naar koopwaren te kijken.
Ze negeerden het gewoon.
Bud zag als eerste een bar.

Mary snelde naar een barvrouw die de grote bestelling opschreef.
Nog geen tien minuten later stond de vrouw met twee grote dienbladen vol bekers rum.

Mathew moest na al dat gezuip nodig, dus hij liep naar de "wc".
Kort daarna begon Jamie ook wel te voelen dat haar blaas bijna knapte.
Toen ze uit de wc kwam, zag ze Matt in een hoekje met een meisje flirten.
Daarop gaf het meisje hem een kus.
Jamie stond met grote ogen te kijken.
Ze rende naar de bar en pakte een lege fles.
Toen ze achter Matt stond, gaf ze met de fles een gigantisch harde klap op zijn hoofd.
Matt keek haar beduusd aan.
'Jamie...!' Riep hij, maar ze was al verblind door haar tranen naar buiten gespurt.
Mary zag dat er iets was, en ging haar achterna.

Buiten sloeg Mary haar armen om haar oversture zus heen.
Ze suste.
Na een tijdje was Jamie op adem gekomen, en vertelde wat ze gezien had.
Boos liep Mary de bar weer in.
Daar begon ze tegen Matt te vloeken.
Matt wou wat zeggen, maar er kwam weer een hele scheld-kannonade van Mary.
Johnny hield zijn hand maar voor haar mond, want de hele bar zat te kijken.
Jamie was binnengekomen.
Kwaad zei ze: 'Ik...'
Ze gaf een klap in zijn gezicht.
'Hoef...'
Weer een klap.
'Je...'
En nog één.
'Niet...'
En ja hoor, nog eentje.
'Meer...!'
Autsj, een keiharde.
Opgelucht, maar toch nog verdrietig liep ze naar buiten.

Op het schip was iedereen bezig met inladen.
Er hing geen gezellige sfeer.
Toen Mathew en Jade achter elkaar de loopplank naar het dek op wilden, hield Mary ze tegen.
'Hohoho...!' Zei ze.
Ze keken haar verbaasd aan.
'Wat jullie ons geflikt hebben, willen wij niet hebben.' Zei Mary.
Ze duwde de twee weg van de loopplank en schreeuwde naar boven: 'Het schip kan weg!'
Snel ging ze naar boven naar het dek en schoof de plank in.
Met een gemene lach op haar gezicht wierp ze Mathew en zijn zusje een kus handje toe.

Het schip voer langzaam weg uit de haven van Tortuga.
Ze lieten de stomverbaasde en balende Matt en Jade achter op de steiger.

Johnny sloeg zijn armen om Mary's middel en gaf haar een kus.
'Goed gedaan lieffie, het vuil is opgeruimd...!'
Mary glimlachte.

Jamie zat in het kraaiennest te staren naar de twee stipjes op de kade.
Er rolde een traan over haar wang toen ze het stipje, wat Matt was, zag zwaaien en op en neer springen.

[Jamie Woods]

Jamie zuchtte.
Ze had de neiging om terug te gaan, alleen om Matt ter plekken te vermoorden.
Ze had ook het gevoel dat ze nog lang niet klaar met hem was.
Matt mocht zich alvast zorgen maken over een mogelijke volgende ontmoeting.
Ze vroeg zich toch steeds af wáárom Matt haar had bedrogen.
Al haar vriendjes die ze gehad had, hadden genoeg aan alleen haar, behalve Matt dus.
Zo zat ze nog een tijdje te denken.

Het was inmiddels al einde van de middag.
Mary en Johnny waren doodop.
Zó laat was het niet maar Mary lag toch al in bed.
Het was nét donker geworden.
Mary draaide zich om en probeerde te slapen, terwijl Johnny nog wat brood zat te eten en rum te drinken.
Johnny keek naar Mary die met haar rug naar hem toe lag.
Hij slikte het laatste stuk brood door en stond op.
Hij moest ook maar eens gaan slapen.

Het was midden in de nacht en op het dek was het rustig.
Jamie was in het kraaiennest in slaap gevallen en Bud hield de wacht.
De rest was allemaal in dromenland.
Of niet?
Mary en Johnny waren nog wakker.
Ze lagen met ruggen naar elkaar toe.
Mary stond op.
Ze had dorst.
Ze liep de kajuit uit om wat te drinken.
Johnny zag het en sprong op.
Hij had de hele nacht al moeite om van haar af te blijven, en ze was van hem dus waarom zouden ze niet..?

Mary kwam weer terug met een fles water.
Ze deed de deur open.
Er stonden een paar kleine stompjes kaars te branden.
Johnny keek om.
Mary giechelde.
'Aww, Johnny dit is zo lief!' Zei ze en ze rende op hem af.
'We hebben wel een lollige nacht verdient, na al dat gedoe!' Mompelde Johnny met een grijns.
'Oww! Ik weet al wat je wilt zei Mary verleidelijk.
'Wat u wenst meneer..'
Johnny zoende haar vurig en Mary liet alles gewillig toe.
Johnny begon haar langzaam uit te kleden.
Mary deed daarna ook Johnny's blouse uit totdat ze allebei helemaal naakt waren.
Mary grijnste en liet zich op het bed vallen.
Johnny dook bovenop haar en gaf haar overal kusjes.
Mary giechelde en voelde Johnny naar binnen komen.

Jamie was wakker geworden.
Ze keek slaapdronken om zich heen en zag dat ze nog in het kraaiennest zat.
Bud zat keihard te snurken op het dek en Jamie bleef rustig zitten.
Ze dacht niet echt na en viel weer in slaap.

Johnny en Mary lagen naast elkaar.
Ze ademden snel en keken elkaar verliefd aan.
Niks hadden ze nog tegen elkaar gezegd.
Hun blik alleen zei al genoeg.
Mary gaf Johnny een kusje en ging dicht tegen hem aan liggen.
Vlak daarna vielen ze allebei in slaap.

De volgende ochtend was Mary heel vroeg wakker.
Ze voelde zich geweldig.
Ze kwam uit bed en trok wat kleren aan.
Ze liep het dek op en keek om zich heen.
'Zó vroeg ben ik toch niet?' Mompelde ze in zichzelf.
Jamie kwam met een fles rum het kraaiennest uit geklommen.
'Eyy Mary! Goed geslapen??' Zei ze gapend en ze zette de fles rum aan d'r mond.
'Niet echt!' Mompelde Mary met een grijns.
'Het was een.. Ehh.. Lollige nacht!' Zei ze lachend.

[Mary Woods]

Jamie nam een slok rum en keek Mary ondertussen vragend aan.
'Wat voor lollige nacht...?' Vroeg ze grijnzend en veegde haar mond af met haar mouw.
Mary liep met een geheimzinnige glimlach terug naar haar kajuit.

Daar zag ze Johnny nog knorrend op bed liggen.
Mary kroop naar hem toe en gaf hem een kusje op het puntje van zijn neus.
Johnny deed zijn ogen open.
'Hee stoeipoesje van me...!' Zei hij zacht en Mary grinnikte.
Johnny trok haar naar zich toe op het bed en knuffelde haar.
Mary keek diep in zijn ogen.
Ze voelde zijn warme handen op de onderkant van haar rug.

Bud kwam met kleine slaapoogjes naar Jamie toegewandeld.
'Wat moeten we doen, kapitein?' Vroeg hij.
Jamie dacht na, maar de rum was al een beetje gaan werken.
'Ehm... ga maar... eh...' Zei ze maar wist niks.
Ze zuchtte.
'Roep de anderen maar dan.' Zei ze en liep naar haar kajuit.
Gregor kwam met de rest na een minuutje naar het dek.
'Jongens, ik zeg wel even wat jullie moeten doen, want volgens mij zitten de kapiteins in hun kajuiten. Bud, zorg met een paar anderen dat de zeilen goed vastzitten, en de anderen... eh... schrob het dek maar.'
Zelf ging hij achter het stuur staan.

Jamie zette haar fles rum met een klap op haar bureau en plofte neer op de stoel.
Ze doezelde langzaam in en viel met haar hoofd op het bureau.

Johnny was na veel geknuffel eindelijk aangekleed en liep met Mary naar het dek.
Mary stopte plotseling want er kwam een bemanningslid voor hun neus langs met een zwabber.
Hij liet een nat spoor achter.
Ze stapten over het spoor en liepen samen naar Gregor toe.
'Hey Gregor, is Jamie weer dronken?' Zei Mary, maar ze wist het antwoord al.
'Lekkere kapitein is ze!' Riep Mary en beende naar Jamie's kajuit.

Daar gaf ze Jamie een klap voor haar hoofd waardoor ze uit haar slaap opschrok.
Ze wreef over haar hoofd.
'Waar was dat voor?' Vroeg ze boos.
'Dat je dat nog durft te vragen! Je laat je bemanning gewoon zitten!' Zei Mary.
'Ja, alleen maar zeuren, terwijl jij maar met je Johnny zit te spelen, hè!' Zei Jamie kwaad.
'Ga jij nou maar snel slapen, want met jou valt er geen land te bezeilen zo!'
Mary liep de kajuit uit en sloeg de deur hard dicht.
Jamie bleef versufd achter.

Johnny en Bud waren druk bezig bovenin de touwen en Mary ging maar op de reling staan.
Ze keek naar de golven.
Af en toe zag ze een school visjes in een golf.
Gregor tikte op haar schouder.
Ze liep achter hem aan naar het stuur en ging erachter staan.
Na een tijdje hoorde ze een plof en er waren twee armen die om haar middel geslagen waren.
Ze draaide haar hoofd en gaf Johnny een kus.
Hij leunde met zijn hoofd op haar schouder.
Nu had Mary het gevoel dat ze wel uren zo kon staan.

In haar kajuit werd Jamie wakker en kroop vermoeid uit haar bed.
Ze strompelde naar de voorraadkamer en pakte een stuk brood, bijna wilde ze een fles rum pakken, maar Mary was zo boos geworden dat ze er toch maar vanaf bleef.
Weer in haar kajuit ging ze zitten en at haar brood op.
Ze voelde zich al een stuk beter.
Ze trok andere kleren aan en liep het dek op.
Mary was blij dat Jamie nog wat ging doen vandaag.

Een klein streepje land was zichtbaar aan de horizon.
Welk land het precies was, wisten ze niet, Jamie was te lui om dat op te gaan zoeken, maar ze besloten er maar aan te leggen.

Bud, Gregor en de rest waren al naar bed, ook Johnny was al naar de kajuit, en Jamie en Mary zaten samen nog mop het dek.
Mary had een fles rum gepakt en Jamie zat er kwijlend naar te kijken.
'Af Jamie!' Zei Mary lachend.
'Toeeeeee...? Mag ik één heeeeel klein slokje?' Vroeg Jamie met een pruillip.
Mary schudde haar hoofd.
'Sorry dat ik vanmiddag dronken was, ik heb de hele nacht zowat gezopen. Het spijt me Mary...' Zei Jamie zuchtend.
'Het spijt mij ook dat ik zo uitviel, maar het was voor je eigen bestwil, want dronken kapiteins werken niet echt goed, hè!' Zei Mary en had er echt spijt van.
Toen ze Jamie weer naar de fles zag staren riep ze: 'En nee, nu mag je ook nog geen slokje!!!'
Jamie kreunde.

[Jamie Woods]

Jamie zuchtte.
'Ach joh! Ga jij maar lekker zitten zuipen hoor Mary, ik heb mijn eigen rum! Maar dan blijft het oneerlijk want jij bent evenveel kapitein als ik!' Zei ze met een boos gezicht.
Mary stopte met drinken en haalde haar schouders op.
Jamie liep boos zuchtend weg.
'Zij denkt zeker dat ze alles is! De baas van iedereen! Dat ze over mij dingen kan zeggen! Nou écht niet dus!' Mompelde ze in zichzelf.
Ze draaide zich om naar Mary.
'Als ik niet mag drinken, dan mag jij dat ook niet!' Riep ze naar Mary toe.
'Zo.. Fijn om te weten!' Mompelde ze.
Johnny kwam verbaast aangelopen.
'Wat heeft Jamie nou?'
'Ze is boos omdat ze van mij ff geen rum mag..' Zei Mary en ze trok haar wenkbrauwen omhoog.
'Maar dat slaat toch nergens op? Ik bedoel.. Als ik Jamie was, had ik niet eens geluisterd!' Begon Johnny onoplettend dat Mary hem boos aan stond te kijken.
'Niet eens geluisterd? Aha ik vat hem al! Hou maar weer op Johnny! Ik praat dus onzin?' Zei Mary kwaad.
Johnny keek verbaast.
'Ik zeg niet dat je onzin praat, maar geef je één tip! Ik zou ophouden met moedertje spelen over Jamie! Jij word net zo snel dronken als zij!'
Mary keek hem aan alsof hij net iets héél raars had gezegd.
'Maar gisteren was het echt dom hoor! Ze hadden haar nodig!'
'Jij had de bemanning ook kunnen helpen!' Zei Johnny grijnzend, omdat hij wist dat hij gelijk had.
'Ja maar ik was bezig!'
'Jamie ook! Met slapen, en dronken zijn! Jij was precies zo bezig als Jamie, want jij had ook lol!'
'En vertel nou eens waarom je voor jamie opkomt?!' Zei Mary verontwaardigt.
'Eh.. Ik moet toch ook is iets slims zeggen!' Zei Johnny lachend.
'Neehoor! Het viel me alleen op dat jij zo bazig doet terwijl Jamie ouder is en jij... Laat maar, hier hebben we het net de hele tijd over gehad!'

Jamie nam een slok rum en zat met een kaart voor haar neus aan een tafel.
Ze sloeg met haar vuist op tafel en stond op.
Ze had hoofdpijn.
Hele erge hoofdpijn!
Ze plofte neer op d'r bed.
Mary kwam zachtjes naar binnen.
'Uhm.. Jamie, ik moet van Johnny zeggen..' Begon ze maar Johnny die achter haar stond schudde zijn hoofd.
'Jamie, sorry dat ik zo bazig was.' Zei ze nors en ze liep weg.
Jamie's wenkbrauwen schoten omhoog.
Met een grijns op d'r gezicht zag ze Mary weglopen.
'Gaat ze niet op d'r knieën?' Vroeg ze zogenaamd teleurgesteld aan Johnny die lachend wegliep.

Het was avond en bíjna iedereen was naar bed gegaan.
Jamie zat natuurlijk nog in het kraaiennest.
Mary achter het stuur, en Johnny lag in bed.
'Eyy Captain Woods! Wat is de koers!?' Gilde Jamie lachend vanuit het kraaiennest.
'Geen idee..' Gilde Mary breed grijnzend terug.
'Wilde ik net aan jou vragen!'
'Wat dacht je dan van Singapore?' Riep Jamie met een grijns naar beneden.
'Goed idee! Doen we!' Riep Mary terug.
Jamie keek tevreden naar boven.
Overal hingen sterren in de lucht.
Er waren geen wolken, het was een heldere sterrenlucht.
Jamie pakte een fles rum en klokte hem leeg.
Grinnikend dacht ze aan Mary, en haar verlangen vanbinnen om moeder te worden.
Nouja, moeder was ook grof gezegd, haar verlangen om de baas te zijn.
Ze zuchtte en dacht aan Singapore, ze zouden daar nog heeel veel lol gaan maken, dat was zeker.

De volgende ochtend was Mary aan het stuur in slaap gevallen en Jamie was in het kraaiennest aan het zingen.
Johnny kwam het dek op en zag Mary bij het stuur liggen.
Hij tilde haar op.
Hij bracht haar naar haar kajuit en liep weer terug naar het dek.
Johnny ging achter het stuur staan en keek omhoog.
'Singapore, Johnny! Singapore!' Zei Jamie met een grijns en ze keek naar boven waar de felle zon in haar gezicht scheen.

[Mary Woods]

Mary deed langzaam haar ogen open.
Ze zag dat ze op haar bed lag in haar kajuit.
Ze kroop overeind en pakte een andere jurk van een stoel.
Zachtjes zingend kleedde ze zich om en liep naar het dek.

Daar zag ze Jamie nog steeds in het kraaiennest zitten.
Ze moest moeite doen om geen opmerking te maken over alle scherven van de rumflessen op het dek.
"Ze laat ook alles slingeren..." Dacht Mary zuchtend.
'Hey lieffie!'
Mary keek in de richting waar het vandaan kwam.
Johnny keek lief naar haar.
Mary ging naar hem toe.
Johnny gaf haar een kus.
'Hoe gaat het?' Vroeg hij.
'Ik ben nog een beetje moe, maar ja...' Zei Mary en kon een gaap niet onderdrukken.
Jamie kwam met haar hoofd boven het randje van het kraaiennest en grijnste.
'Daar is mijn verliefde zusje weer!'
Mary keek haar boos aan.
'Ruim jij nou maar je troep op!' Riep ze en wees naar de scherven op het dek.
Jamie rolde met haar ogen en klom naar beneden.

Ook Bud kwam naar het dek met de rest van hun crew erachteraan.
Johnny liet het sturen over aan Gregor.
Samen met Mary liep hij naar Jamie die verveeld alle scherven van de rumflessen één voor één oppakte.
'Jamie, je moet wel wat netter met al die flessen zijn, ik kon er ook één op mijn hoofd krijgen gisteravond.' Zei Johnny en keek haar streng aan.
Mary zakte ook maar op haar knieën en ging scherven rapen.

Bud liep maar wat rond te dartelen op het schip.
Hij had nog geen opdracht gekregen van de kapiteins.
Hij liep maar naar de bemanningshut.
Onderweg ernaartoe kwam hij langs Jamie's kajuit.
Hij deed de deur open en keek nieuwsgierig de kamer rond.
Hij zag de grote kast op een kier staan.
Bud begon te snuffelen tussen haar spullen.

Jamie had een hand vol scherven en gooide ze in zee.
Mary keek haar aan.
'En vanaf nu wel die flessen wegzetten of zo hè!' Zei ze lachend.
Jamie keek haar met een big-smile aan.
'Dit is nog maar de helft, in het kraaiennest liggen de andere flessen!'
Snel klom ze naar het kraaiennest want Mary had haar hand al omhoog om haar een mep te verkopen.

Johnny liep naar Jamie's kajuit om de kaart te pakken, toen hij Bud zag zoeken in de kast.
Lachend deed hij de deur dicht, zodat Bud zich met een rood hoofd omdraaide.
'Eh... ik deed niks hoor!' Zei hij snel.
'Dat zal wel, maar ja...' Zei Johnny en pakte de kaart van het bureau en liep weer naar het dek.

Op het dek kwam hij Jamie tegen.
'Er zit een raar beest in je kast, Jeem. Schrik maar niet!' Zei Johnny met een brede grijns.
Jamie's gezicht vertrok.
'Oh nee... Bud gaat er zo aan!' Riep ze en rende naar haar kajuit.

Mary keek naar Bud, die stevig vastgepakt was aan zijn haren door Jamie het dek opkwam.
'Wat heb je nou weer gedaan?' Vroeg Mary.
'Ik... AU! Ik was in Jamie's... AUHAU! Kajuit... AU!' Zei hij.
'En dat gaat onze kleine Bud niet meer doen hè! Anders wordt 'ie gekielhaald!' Zei Jamie boos en liet zijn haren los.
Bud liep ineengekrompen weg.

De kaart was op de tafel uitgespreid en Johnny, Mary, Gregor en Jamie zaten eromheen.
'Okee, de koers is dus Singapore...' Zei Gregor en Johnny knikte.
'We hebben grote kans dat we Matt daar tegenkomen heb ik het gevoel...' Fluisterde Jamie tegen Mary.
Die glimlachte met een gemene blik in haar ogen.
'Maar dan kunnen we hem door z'n misvormde smoel schieten, toch?!' Zei ze iets te hard.
'Mary, we gaan niemand doodschieten, en zeker niet Matt.'
Mary keek Johnny verbaasd aan.
Hij zuchtte.
'Mathew heeft een fout gemaakt ja, maar dan hoeft hij nog niet meteen dood.'
Mary mompelde.

Toen iedereen in bed lag, dacht Jamie na over Singapore en Matt.
Als ze hem daar tegenkwam wist ze echt niet wat ze zou doen of zeggen.

Ook Mary lag in bed, met Johnny's armen om zich heen, te denken over Matt.
Hij was echt wel héél verkeerd bezig geweest.
Een beetje haar zus een gebroken hart bezorgen.
Ze wilde zich omdraaien, maar Johnny kreunde.
Hij was wakker geworden van haar gewoel.
Mary gaf hem een kusje.
Johnny glimlachte en keek met kleine slaapoogjes naar haar.
Hij wreef met de rug van zijn hand over haar wang.
Vijf minuten waren ze samen in slaap gevallen.

[Jamie Woods]

De volgende ochtend was iedereen al wakker.
Jamie zat gapend in het kraaiennest, Johnny zat met de zeilen te kloten en Mary stond achter het stuur.
Het waaide flink, maar toch niet té hard.
Mary's haren wapperde in de wind.
Vrolijk stond ze daar.
Johnny zat compleet in de knoop, maar dan letterlijk.
Jamie zat hem keihard uit te lachen vanuit het kraaiennest.
Johnny keek haar verontwaardigt aan.
'Knooples nodig John?' Riep Mary lachend.
'Nee hoor, ik red me wel.' Zei Johnny grijnzend.
'Wanneer zijn we er nou?!?' Vroeg Bud de hele tijd.
'Als je een haven ziet, waarschijnlijk!' Zei Jamie droog.
Bud keek geïrriteerd om zich heen.

Een paar uur later en nu stormde het echt.
'Het zit ons ook nooit mee hé?!' Vroeg Mary bozig.
'Nee, daar zijn we piraten voor hea!' Riep Jamie.
'We hebben gewoon al zo veel storm gehad! Ik kan het niet meer bijhouden!' Zei Johnny die aan kwam lopen.
Hij liep op Mary af en pakte haar stevig vast.
'Hee! Wat doe je?!' Vroeg Mary grinnekend.
'Zorgen dat je niet in het water valt! Dan moet ik er weer achteraan snapje!' Antwoordde Johnny grijnzend.
Pino zat rustig toe te kijken vanaf Jamies schouder.
Laila daarintegen zat op en neer te springen.
Ze was doodsbang.
Mary lachte om Laila.
'Rustig meissie! Het komt wel goed hoor!'
Mary liep naar haar kajuit en hield Laila in der armen.
Laila sprong uit Mary's armen en klom omhoog naar het kraaiennest.
Mary wilde erachteraan gaan maar Johnny hield haar tegen.
'Mary, je ligt zó weer in het water! Je moet hier blijven!'
'Nee! En Laila dan?'
'Laila is een aapje Mary, die kan hartstikke goed klimmen!'
Op dat moment had Pino door dat zijn apenzusje paniekerig aan het klimmen was.
Pino ging er wél achteraan.
Jamie was zo slim om dus ook achter Pino aan te gaan.
Laila klom snel naar boven.
Toen ze bij het kraaiennest was en daar bijna in geklommen was, was de snuggere Pino aan haar pootjes gaan hangen en zo vielen ze allebei naar beneden.
Jamie kon Pino aan zijn pootjes vasthouden.
Ze klom naar beneden en haalde Laila omhoog die aan de reling hing.
Ze liep heel droog naar haar kajuit terwijl ze hem stvig vasthiel.
Jamie stopte ze daar in haar kajuit en deed de deur op slot.

Op het dek terug stond iedereen haar aan te kijken vanwege haar droogheid.
Johnny keek haar bozig aan.
Jamie gaapte en ging achter het stuur staan.
'Mary, in het kraaiennest! Johnny jou laat ik niet meer bij de touwen dus ga jij het dek maar schrobben!' Riep ze en ze haalde een appel tevoorschijn uit haar zak.
mary stak haar tong uit naar Johnny en keek hem onschuldig en lief aan daarna.
Johnny keek nóg bozer dan net.
Gregor en Bud waren nu met de touwen bezig.
Jamie zuchtte.
Het was een heel dom gezicht.
De wind was al een beetje gaan liggen.
The Black Moon voer niet bepaald snel en er hing op het schip zelf ook een hele langzame sfeer.

Een paar dagen later en Mary en Johnny lagen in bed, te snurken.
Jamie kwam binnengeslopen en ging op haar hurken zitten aan Mary's kant van het bed.
'Zo, wie laat de crew nu in de steek?' Mompelde ze zacht.
Het was al midden op de dag, en ze waren hun bed niet uit geweest.
Jamie ging vlak bij Mary's oor zitten.
'WAKKER WORDEN STELLETJE LUIE SCHAVUITEN!' Schreeuwde ze en mary en Johnny schoten overeind.
'Jamie!' Riep Mary en ze begon met haar kussen te slaan.
Jamie grijnste alleen maar en liep rustig terug naar het dek.
Ze stopte en keek mary aan.
'Nou mag je dus nóóít meer zeggen dat ík de crew in de steek laat!' Zei ze scherp.
Mary keek boos terug en johnny zat te gapen.
'Nee, madame, dat zal ik niet meer doen..' Mompelde Mary.
'Wow, Mary, heb je gezien hoe laat het is?' Lachte Johnny.
'hoef ik niet te weten' Gromde Mary geïrriteerd.
Johnny schudde zijn hoofd.
Mary met d'r ochtendhumeur. Dacht hij.

Toen Mary op het dek aankwam zag ze Jamie boos naar iets wijzen.
Zuchtend keek ze ernaar.
Haar blik veranderde meteen van ongeïnteresseerd naar verbaast en blij.
'SINGAPORE!'
Blij keek ze naar het streepje aan de horizon waar jamie naar wees.
'Jongens we zijn er bijna! Héél erg bijna!' Riep ze uit, iedereen begon te juichen.
'Laten we opschieten, hoe sneller we er zijn hoe langer we er zijn!' mompelde Gregor.
Het schip voer zo naar het land.

[Mary Woods]

Bud schoof de loopplank uit en liep de steiger op.
Hij stapte snel opzij want er kwam een grote man aan die lange planken vasthield.
Verbaasd keek hij in de richting waar de man naartoe ging.
'Nou, als we niet genoeg hebben aan The Black Moon kunnen we altijd nog dat schip stelen!' Zei Mary grijnzend toen ze de hele groep zag staren naar het schip waar aan gebouwd werd.
'We zijn hier niet o schepen te bekijken. Zei Jamie en pakte Mary’s hand'.
'Au! Je pakt me precies vast waar ik een blauwe plek heb!' Zei Mary.
Jamie zuchtte en trok haar mee.

Ze kwam aan bij een kleine werkplaats.
Het was er donker.
'Wat gaan we hier doen?' Vroeg Bud.
'We gaan hier natuurlijk een nieuw mes kopen om Matt zijn hoofd eraf te...' Begon Mary maar Gregor gaf haar een duwtje.
Ze keek hem boos aan.
'Ik ga alleen maar vragen om een gouden kettinkje, dat is alles.' Zei Jamie.
De oude goudsmid keek op toen hij de groep zag.
'Wat kan ik voor jullie doen?' Vroeg hij vriendelijk.
'Ik wil graag een ketting voor aan deze stenen.' Zei Jamie en gaf hem de stenen met het gebroken kettinkje erbij.
De oude man bekeek het goed door zijn stoffige brilletje op zijn neus.
'Jeetje, dat soort stenen heb ik niet meer gezien sinds Richardo Woods werd opgesloten.'
Mary's gezicht betrok.
'De arme man wordt vastgehouden totdat zijn dochters komen opdagen. Daarna wordt ie opgehangen...' Zei de smid en boog zich weer over de stenen.
Mary voelde zich weer als klein kind.
Ze vroeg elke keer naar haar vader.
'Papa...' Zei ze zachtjes en de goudsmid keek op.
'Wat zei je liefje?' Vroeg hij en keek naar haar witte gezicht.
'Jamie, Richardo Woods is onze vader!' Zei ze toen en wilde naar buiten sprinten.
Johnny hield haar tegen.
'Als jullie komen, wordt ie opgehangen en heb je ook grote kans dat je zus en jij dat ook worden.'
Mary stopte.
'Maar ik wil wel gaan.' Zei Jamie fel.
De smid had dat gehoord.
'Dus jullie zijn de beruchte Woods sisters?' Zei hij.
Ze keken hem vragend aan.
'Iedereen heeft het erover dat hij alsmaar niet wordt opgehangen door zijn twee dochters... En die jongeman heeft gelijk...' Hij wees naar Johnny.
'Jullie worden samen met je vader opgehangen.'
Gregor liep naar buiten.
In de deuropening zei hij: 'Kom op, we verzinnen wel wat zodat 'ie wegkomt.'
Jamie knikte.
Johnny en de crew liepen ook naar buiten.
'Jongedames, ik heb jullie vader beloofd om dit te geven als ik jullie zou zien.' Zei de goudsmid en stopte een klein gouden ringetje in hun hand.
Snel renden ze met de groep naar de gevangenis.

De deur piepte toen 'ie open werd gedaan.
'Meekomen.' Zei een bewaker en pakte zijn handen vast.
Hij bond een touw om zijn handen en liep met hem naar buiten.
Fel licht kwam de man tegemoet.
Daglicht.
Ruw werd hij naar de galg geduwd.
Een menigte stroomde langzaam naar binnen.

Ze waren helemaal kapot toen ze bij de brug naar de gevangenis aankwamen.
'We moeten door die poort komen...' Zei Jamie hijgend.
Mary knikte en ze liepen door.

Ondertussen was het hele binnenplein vol en een nette man begon een lijst voor te lezen.
'.... En heeft de doodstraf..... Dochters...'
Bij het woord "dochters" draaide het hoofd van de man naar de voorlezer.

De groep wurmde zich tussen de mensen door.
Jamie struikelde over een losse steen en de ring viel uit haar hand.
Hij kletterde op de verhoging bij de galg.

De man hoorde iets rinkelen.
Hij keek op de houten vloer en zag een klein ringetje liggen.
Hij zakte op zijn knieën en bekeek het goed.
Er stonden kleine lettertje sin gegraveerd.
Toen begonnen er tranen over zijn wangen.
Hij keek met vochtige ogen naar de menigte.
Die was uiteengeweken met twee piraten in het midden.
De één hielp de ander overeind.

Mary keek vol verbazing naar de man met lange haren en baard.
Langzaam liep ze met Jamie richting de galg.
Iedereen keek zwijgzaam toe.
'Zo, de dames zijn net op tijd...' Hoorden ze een stem roepen.
Het was de man die de lijst voorlas.
Fel keek Mary hem aan.
Jamie omhelsde hun vader.
Opeens gilde Mary.
Ze was vastgegrepen door een bewaker en die duwde haar naar de galg.
Johnny zag het en rende richting de galg, maar hij werd vastgepakt door een andere man.
De strop werd om haar hals gedaan en de beul ging klaarstaan.
Richardo gaf de bewaker die hem vasthield eens chop waardoor iedereen even afgeleid was.
Mary greep haar mes, maar de beul had het zien aankomen.

Mary voelde een stikkend gevoel.
Het mes viel uit haar handen.
Langzaam werd het zwart voor haar ogen...

[Jamie Woods]

Jamie begon te gillen en raakte in paniek, net als Johnny die begon te schreeuwen.
Mary hing net en Jamie die het niet kon aanzien, werd wild en gooide haar zwaard naar het touw.
Raak!
Mary viel als een slappe pop op de grond, en Johnny werd nog wilder dan Jamie.
Een scheut van opluchting ging door Jamie heen.
Het was alleen nog lang niet afgelopen.
Wat betrefd Jamie was het wel afgelopen met de bewakers die haar vast hielden.
Ze gaf een trap naar achter, recht in het kruis van een van de 2.
Bij de andere trok ze haar pistool, en sloeg ze daarmee in zijn gezicht.
Er vlogen een paar bloederige tanden door de lucht.
Jamie rende door de menigte heen, en hielp Johnny te ontsnappen.
Meteen daarna renden ze door naar de galg, Johnny naar Mary, Jamie naar hun vader.
Ze hielpen hen om weg te komen.

'Johnny, zet me neer..' Mompelde Mary onderweg.
Geschrokken zette Johnny haar op de grond.
'Gaat het?'
Mary knikte voorzichtig.
Johnny keek haar ongerust aan en Mary sprong dus zelf uit zijn armen.
'Makkelijk toch?' Zei ze zuchtend terwijl Johnny naar de knalrode striem op haar nek stond te staren.
Hij stak zijn hand uit maar Mary hield hem tegen en glimlachte.
'Het gaat écht lieverd.'
Johnny knikte langzaam en liep door.
Mary hupste erachteraan.

Toen ze buiten berijk van de bewakers waren stopte Richardo.
'Wat is er?' Vroeg Mary verbaast.
'Ik ga niet met jullie mee..'
'W..Wat bedoel je?!' Mompelde Jamie.
'Ik ga terug naar Port Royal, en daar ga ik in ons oude huis wonen!' Antwoordde Richardo glimlachend.
'Laat ons je dan wegbrengen!' Mompelde Mary.
'Nee, ik moet nog een vriend van me bevrijden.'
'Wij helpen!' Zei Johnny vastbesloten en hij stapte naar voren.
Mary keek Johnny glunderend aan en knikte.
'Ja pa! We laten je niet zomaar in de steek!' Riep Mary uit.
Jamie stak haar vuist in de lucht.
'Dat doen we.. Enne, wij kunnen je brengen naar Port Royal als je wilt!' Zei Jamie snel.
'Nee, dat hoeft niet, mijn vriend heeft kennisen, die hebben een boot, en dan kunnen we hier meteen weg, en zijn we jullie niet meer tot last!' Zei Richardo grijnzend.
'Jullie willen hier nog eventjes blijven denk ik?'
'Ja dat klopt, we zijn hier ook een beetje voor onze lol..' Zei Johnny snel voordat Mary kon protesteren.
Mary keek hem boos aan en trok hem mee uit zicht van Jamie en Richardo.
Die haalde hun schouders op.

'Wat doe je nou?!' We moeten toch helpen!? Straks zijn we hem weer kwijt!' Fluisterde Mary kwaad.
'Mary, rustig, Jamie weet het adres van d'r eigen oude huis wel hoor, jullie kunnen hem dan altijd opzoeken!' Zei Johnny met een lieve glimlach op zijn gezicht.
Mary kreeg tranen in d'r ogen.
'Je snapt het niet! Ik.. We dachten dat.. dat hij dood was!'
Johnny trok haar mee en keek haar geruststellend aan.
'Het komt goed.' fluisterde hij.

Johnny en Mary kwamen terug bij Jamie en Richardo.
'We kunnen beginnen met een plan uittrekken voor de bevrijding van je vriend!' Zei Johnny grijnzend.
'Mooi, dan gaan we daar nu mee beginnen.' Zei Richardo geheimzinnig en zijn ogen glinsterde.

[Mary Woods]

'Zo, dus jij bent de man van mijn jongste dochter...' Zei Richardo die tegenover Johnny op de reling van het schip zat.
Johnny knikte en nam een slok van zijn rum.
'Nou Jamie nog!' Zei Richardo en keek Johnny grijnzend aan.
Johnny moest lachen en keek naar de zusjes die druk bezig waren met voedsel sjouwen.

'Nee, je moet eerst dat in de voorraadkamer zetten, want de appels verrotten eerder!' Zei Mary waardoor Jamie de ton met appels neerzette.
'Nou, sorry hoor, mevrouw!'Zei ze minachtend en tilde een zak op.
Die sleepte ze naar beneden en toen ze weer bovenkwam zag ze dat Mary in gesprek was met hun vader.

In haar kajuit was Jamie aan haar bureau bezig met schrijven in haar logboek toen Johnny binnenkwam.
Snel klapte ze het dicht.
'Wat is dat?' Vroeg Johnny met een glimlach.
'Oh, niks hoor.' Zei Jamie snel.
'Oh, het is je logboek hea... Maar ja. Ik wou het even over dat plan hebben voor je vaders vriend.' Zei hij en pakte er een stoel bij.
Net toen hij zat, stapte Mary ook binnen, met achter haar hun vader.
Ze ging op Johnny's schoot zitten en Richardo zat op het puntje van het bureau.
Samen gingen ze aan de slag met de bevrijding.

Ze waren allemaal kapot na het plannetje maken, want er waren veel dicussies geweest.
Iedereen strompelde naar hun bed.
Richardo kon in een hangmat in Jamie's kajuit slapen.
Het was al rond drieën.

Mary woelde maar in haar bed.
Ze kon niet slapen.
'Wat is er?' Vroeg Johnny.
'Nou, ik weet niet of we hierdoor onze vader weer kunnen kwijtraken...' Fluisterde Mary terug.
'Het komt allemaal wel goed, we zijn slim genoeg om die man daar weg te krijgen.' Zei Johnny geruststellend en hij legde zijn hand op haar wang.
Mary voelde de warmte op haar wang.
Johnny's hand ging naar haar nek en hij voelde dat haar nek nog steeds een beetje beschadigd was van de strop.
'Doet je nek nog erg pijn?' Fluisterde hij.
'Nu niet zo heel erg meer...' Zei Mary en streelde zijn schouder.
Zachtjes drukte hij een kus op haar voorhoofd.
'Mooi zo.' Zei hij en ging met zijn hand vanaf haar rug naar beneden.
Ze voelde tintelingen over haar rug en ze doken onder de lakens.

Jamie gooide een stuk brood naar Mary die aan kwam lopen.
'Goedemorgen!' Zei ze opgewekt.
Mary groette haar vrolijk terug.
Jamie lachte om het gezicht van haar zusje.
'Je hebt toch niet wee...' Begon ze maar Mary gaf haar een duwtje.
'Ssst...' Zei ze toen Richardo het dek op kwam lopen.
Ook hij pakte wat te eten en Gregor en de rest kwamen ook langzaam aankakken.
Het zou een drukke dag worden.
Johnny kwam bij de Woodszusjes staan en keek Mary liefdevol aan.
Jamie grinnikte en liep weg.
'Jaloezie...!' Zei Mary grijnzend en gaf Johnny een kus.

[Mary Woods]

Ik heb Jamie om 'toestemming' gevraagd om verder te gaan met The Woods Story. Het wordt moeilijk voor mij, maar ik ga proberen er "een eind aan te breien", zal ik zo maar zeggen.
Ik hoop dat jullie ons verhaal leuk vonden, en Jamie nooit vergeten. Jamie, als je dit ooit nog leest: Ik vergeet je nooit, because we are The Woods Sister!

---

Die avond liepen Jamie, Mary, Richardo en Johnny door de stille straten.
Mary keek naar een muur.
Er hingen wanted-posters aan, en optredens van dansers binnenkort.
Bij een poster met een soort advertentie bleef ze staan.
'Kijk nou Jeem, ze zijn op zoek naar een zangeres voor een gemaskerd bal, misschien moet jij je opgeven.' Grapte ze.
Jamie kwam ernaartoe lopen.
Ze las de tekst erop en keek naar Richardo.
'Pap, die vriend van jou zit toch vast in dat enorme landhuis op de heuvel daar.' Zei ze en wees in de verte.
Richardo knikte en vroeg: 'Hoezo?'
'In die cellen daar zit ie toch?' Vroeg Jamie door.
'Ja, maar waarom vraag je dat?'
Jamie zei niks meer maar wees naar de poster.
Met een gefronst voorhoofd keek Richardo naar de poster en daarna naar Mary.
'Goed gezien, dat is nou écht mijn dochter.' Zei hij lachend.
Mary zelf begon het nu pas te snappen.
'Oooooh, jullie bedoelen dat wij die vriend kunnen bevrijden, en Jamie als afleiding gebruiken!'
Ze draaide zich richting Johnny.
Althans, naar waar hij eerst stond.
Nu was daar een lege plek.
'Johnny?' Zei ze zacht.
Daarna harder.
'Johnny! Waar ben je?!'
Ook Jamie en Richardo riepen naar hem.

Na een uur zoekend rondlopen gaven ze het op.
'Hij is weg...' Snikte Mary.
Jamie keek meelevend naar haar zusje.
Ze pakte haar arm en trok haar mee.
'Nee!' Riep Mary.
'Ik moet hem vinden!'
Ze veegde de warme tranen van haar wangen.
'Sorry Mary, maar hij is weg, en ik denk...' Ze zuchtte even.
'Ik denk dat hij daar zelf voor heeft gekozen.'
Bij die woorden vloeiden er weer tranen over Mary's wangen, en ze zakte neer op de grond.
Richardo liep naar haar toe en hielp haar overeind.
Langzaam liepen ze naar The Black moon.

'Wat denk jij over Johnny's plotslinge verdwijning?' Vroeg Jamie aan Richardo, terwijl ze met een beker rum in haar handen speelde.
Hij haalde zijn schouders op en keek voor zich uit.
'Het is raar natuurlijk. Ik ken hem amper, heeft hij wel eerder zoiets gedaan?' Zei hij toen.
'Niet dat ik weet hoor.' Antwoordde Jamie.
Richardo schoof zijn stoel naar achter en stond op.
'Laten we maar gaan slapen, anders gaat die bevrijding niet door.'
Peinzend over Johnny ging Jamie naar haar kajuit.
Richardo ging naar de bemanningshut, hij hoefde niet op wacht te staan deze avond, dus hij kon in de hangmat van Bud.

De volgende morgen moest Mary letterlijk uit haar bed gesleept worden, want ze wilde er maar niet uit.
Toch stond ze een kwartier later op het dek.
Met rode ogen van het huilen slofte ze de plank af naar de steiger.
Jamie liep ervoor met een zak vol spullen.

[Jamie Woods]

Jamie liep naast Richardo, over het dek.
'Eerlijk gezegd denk ik dat Johnny haar gewoon heeft laten zitten, dat hij iets zat was ofzo..' Mompelde ze.
Richardo knikte.
'Ik hoorde hem mopperen, een paar dagen geleden, over dat hij niet belangrijk is ofzo.' Gromde Richardo.
Jamie keek naar Mary, die een beetje suffig lege rumflesjes de kade opgooide, en toekeek hoe de mensen boos naar haar schreeuwden.
'Laten we het plan maar gaan uitvoeren..' Zei jamie zacht, die terugdacht aan alles wat ze de avonden ervoor gepland hadden.
'Het mag nu niet misgaan..'

Na een peptalk van zus tot zus was Mary weer wat vrolijker, ze had beloofd niet aan Johnny te denken en zich te concentreren op de missie.
Iedereen was helemaal klaar.
Jamie en Mary stonden in lange jurken.
Jamie in een heel opvallende, en Mary juist in een onopvallende.
Boos krabte Jamie aan de jurk.
'Jezus, wat hebben jullie met die jurken gedaan?' Vroeg ze pissig.
'Hebben jullie er soms jeukpoeder ingstopt ofzo?'
Grijnzend schudde Richardo zijn hoofd.
Ze liepen met de crew richting het "paleisje".
'Let's get this party started..' Zeiden Jamie en Mary in koor, waarna ze elkaar glimlachend aankeken.
Mary stapte naar voren, op de bewakers af.
'Dit hier is Jamie, waar jullie al een bericht over hebben gekregen als het goed is.'
'De zangeres Jamie?' Vroeg een van de bewakers die Jamie even goed bekeek.
Jamie kreeg de rillingen van de vent, met zijn enge krulsnor.
Mary knikte gauw, ze kon haar lachen bijna niet meer inhouden.
De bewaker liet hen door, en gierend van de lach renden ze door de poorten.

Veel later stond Jamie op een verhoging.
Ze moest zo gaan zingen, terwijl Mary en Richardo de vriend zouden bevrijden.
Ze kreeg het woord al, en daar ging ze dan..

Ondertussen in de kerkers, waren Richardo en Mar op zoek naar de man.
Op een gegeven moment, gaf Richardo een teken.
'Dit is hem..'

Richardo en Mary waren weer in de zaal.
De vriend had ook "kakkerkleding" gekregen, zoals Mar het steeds noemde.
Mary haalde langzaam een pistool tevoorschijn, en op een gegeven moment schoot ze in de lucht.
'IEDEREEN OP DE GROND GAAN LIGGEN! NU!' Gilde ze grijnzend.
Jamie kwam van het podium afgesprongen.
'HéeHee!' Zei ze grijnzend.
Ze renden met z'n vieren de zaal uit, langs alle attracties die er al geweest waren, vóór Jamie.
Opeens kwamen ze langs een kooi met cheeta's.
'Die horen hier niet!' Riep Jam verontwaardigt uit.
'Kom jam! We moeten gaan!' Riep Mary ongeduldig.
Zelf rende ze al weg, samen met Richardo en zijn vriend.
Jamie opende stiekem de kooi, en liet de cheeta's er voorzichtig uit.
'Jullie horen hier niet, schatjes.' Jamie glimlachte, er was één volwassene, en 4 welpjes.
Ze renden meteen weg, maar een van de welpjes bleef zitten.
'Wil jij met mij mee? Oké! Jij bent vanaf nu mijn maatje!' Zei ze grinnikend.
'En ik noem je.. Yani!' Ze tilde het beestje op en rende achter Mary aan, het schip op..

[Mary Woods]

'Je hebt wat?!' vroeg Mary.
Jamie keek van het welpje in haar armen naar Mary.
'Maar het zat daar maar.. en...'
'Nee Jamie. Zo'n beest overleeft het niet op een schip.' kapte ze haar af.
Een beetje boos ijsbeerde ze door de kajuit.
Af en toe keek ze naar de kleine cheeta.
'Het zal gevaarlijk worden met dat beest als ze groot is. Ze kan voor problemen zorgen.'
Jamie zette haar liefste gezicht op.
'En ik kan tegen puppyoogjes en trillende onderlipjes, jammer Jam.' zei ze toen ze zag dat Jamie haar probeerde over te halen.
Jamie zuchtte.
'Maar wat moeten we nu? Ik kan haar misschien trainen...' probeerde ze.
Richardo kuchte.
'Jamie, als vader vind ik dat dat te veel risico's zijn.'
'Maar plunderen, kapen en vechten hebben zeker geen risico's?' zei Jamie verontwaardigd.
Mary glimlachte en zei zacht zodat Richardo het niet kon horen: 'Goeie zussie.'
Ze richtte zich tot haar vader.
'Ik denk dat we 'm toch maar moeten houden. We hebben nog meer gezelschap nodig,' zei ze.
'En ik denk ik al helemaal...' voegde ze er stilletjes aan toe.
Jamie's ogen begonnen te glimmen.
Richardo keek naar zijn vriend.
Hij was stil, dus hij keek maar weer naar zijn dochters.
'Okay, maar op één voorwaarde.'
Een beetje verveeld keken Mary en Jamie naar hem.
'Dat ík niet met dat beest te maken krijg.' zei hij glimlachend.
Opgelucht keek Jamie naar de welp en knuffelde haar.
'Yani.. mijn kleine cheeta!' zei ze en wiegde haar in haar armen.
Blij liep ze de kajuit uit.
Mary ging ook weg.
In de deuropening bleef ze staan.
'Wat ben jij nou weer voor een piraat, bang voor een cheeta-welp, pff...' zei ze lachend.
Ze deed snel de deur dicht van de kajuit, want er vloog een lege fles in haar richting.
Mary deed de deur weer open en keek om de hoek.
'Dat was harstikke mis.' grinnikte ze toen ze naar de scherven keek.
Richardo lachte en schudde zijn hoofd.

Jamie keek op toen ze Mary zag.
Opeens trok ze haar hand weg.
'Ah, gek beest.' zei ze en keek naar de krabbel die op de rug van haar hand zat.
Yani keek onschuldig naar haar nieuwe baasje.
Jamie stond op van de grond en keek naar de jurk.
'Oh shit... ik was helemaal vergeten dat een kleine cheeta in je armen en een jurk aan niet goed bij elkaar kon.'
Mary maakte het knoopje los van Jamie's korset en trok hem een stukje open.
Ze pakte Jamie's eigen kleren uit de kast, gooide ze over haar hangmat en plofte neer op de grond, naast de welp.
De welp sprong speels naar Mary's vinger, die zij omhoog hield.
Er verscheen een flauwe glimlach op Mary's gezicht.
Jamie zag nog de doffe blik en het verdriet in Mary's ogen.
Ze trok haar blouse over haar hoofd en hees zich in de broek.
Voorzichtig kwam ze naast Mary zitten, ze wilde de welp niet laten schrikken.
Yani klom over Mary's schoot, naar die van Jamie.
Ze nestelde zich erin en viel na een tijdje in slaap.
Mary keek afwezig voor zich uit.

Richardo gaf een beker water aan zijn vriend.
'Zo Juan, hoe ben je nu weer in de problemen gekomen?' vroeg hij.
Juan pakte de beker dankbaar aan en nam een slok.
'Ik ben opgepakt voor diefstal, maar ik ben onschuldig.' antwoordde hij.
Richardo fronste zoals hij meestal deed.
'Dat is niet zo mooi, vriend.' zei hij droog.
Juan knikte en speelde wat met de beker in zijn handen.
'Gelukkig hebben jij en je... waren dat je dochters?'
'Ja.'
'Jij en je dochters hebben me bevrijd, en net op tijd. Dank je.'
'Geen dank, dat soort dingen hebben zij wel vaker gedaan. Ook bij mij.'
Richardo liet Juan even alleen.
Hij kon wel wat rust gebruiken, ze hadden hem gered van een marteling.

'Nou, jullie hebben hem bevrijd en al eerder gezien, maar: dit is Juan.' zei Richardo.
Mary keek naar Juan.
Hij had een flinke tijd geslapen, dus zijn gezicht zag er minder vermoeid uit.
Nu kon je zien dat hij niet oud was.
Jamie had Yani in haar armen en de welp keek nieuwsgierig naar Juan.
Ze stak haar pootje naar hem uit en grauwde zacht.
Met een glimlach pakte Juan het pootje vast.
'Jij ook aangenaam.' zei hij.
Yani keek met grote ogen naar hem en viel stil.
Mary ging op de reling zitten en keek hoe Yani hapte naar de vinger van Juan.
Gek genoeg was hij niet bang van de welp.
Jamie lachte.
Richardo liep weg, en gaf de bemanning een paar bevelen.
Gregor had staan toekijken, maar ging weer achter het stuur staan.
Bud sjouwde zijn emmer en zwabber naar het benedendek.

[Jamie Woods]

Jamie pakte lachend een broodje uit de scheepskeuken, en voerde die aan Yani, die het vrijwel meteen allemaal wegsloeg, of uitspuwde. Jamie rolde met haar ogen, en pakte een klein lapje vlees, in tegendeel tot het brood, at Yani dat wel meteen op. Daarna zette ze de welp neer, en liep ze naar het dek. Ze was alleen een klein dingetje vergeten. Haar ring namelijk. Onopvallend, liep Juan langs Jamie de keuken in. Ze had dus niet door, dat hij haar ring in zijn zak stopte.

Een paar minuten later, merkte Jamie op dat haar ring weg was. Onverschillig liep ze over het dek, en vroeg ze iedereen even of die wist waar hij was. Niemand wist het, en Mary raadde haar aan om in de kajuit te kijken, dat deed ze dus maar.

In de kajuit aangekomen, keek ze meteen op haar bureau. Niets te zien. Juan kwam langzaam naar binnen, met Mary achter zich aan. 'Moet ik helpen?' Vroeg hij lachend, om Jamie, die verwoed op zoek was naar haar ring. 'Ja graag..' Zei Jamie zuchtend. Ze zou niet rusten voor ze haar ring terughad. Juan lachte, en zocht mee, met Mary wéér achter zich aan, die af en toe even dom grinnikte. Jamie keek even sneaky naar het bed, waar allemaal donzige kussens op lagen, en toen naar Juan. Ze pakte onopvallend een kussen, en hield die voor zich. 'Hebbes..' Grijnsde Juan die de ring onopvallend uit zijn zak had gehaald. Jamie draaide zich om, en sloeg met het kussen tegen Juan's zij aan. Mary grijnsde, en pakte ook een kussen.
'KUSSENGEVECHT!' Gilde ze lachend. Jamie viel op de grond, en Mary sloeg Juan ook op de grond met haar kussen. Yani kwam de kajuit inrennen en haar ogen werden groot toen ze de kussens zag. Met een brulletje sprong ze bovenop het bed en hapte in de kussens. Overal vlogen nu veertjes door de kamer, terwijl Juan opstond, en Jamie overeind hielp. Hij ging op de rand van het bed zitten, en Jamie naast hem. Mary pakte Yani op. 'Jij stoute meid!' Zei ze lachend, maar algauw stierf haar stem weg, terwijl ze wegliep. Jamie lachte eventjes, toen er nog steeds kleine veertjes door de kamer zweefde. Juan had zijn hand tot een vuist gebald, en al gauw viel dat Jamie op. 'Wat heb..' Begon ze, waarna Juan de ring, die op zijn handpalm lag, liet zien. Jamie lachte even, hoe had hij die nou gevonden. Maar voor ze wat kon vragen, pakte Juan Jamies hand, en deed hij de ring om haar vinger. Jamie keek Juan in zijn ogen. Zijn hand streek door haar haren. Hij duwde haar voorzichtig op haar rug, en drukte zachtjes zijn lippen op de hare. Eerst lag Jamie maar een beetje doods op het bed, met haar ogen wijdopen, maar al gauw sloot ze haar ogen, en ging ze helemaal op in die ene kus. Mary kwam weer naar binnen, maar bleef in de deuropening staan. 'Zozo..' Begon ze grijnzend. Juan schoot omhoog, en grijnsde naar Mary. 'Weg, en deur dicht.' Lachte hij dom. Vervolgens keek Jamie hem lichtelijk verbaast aan, en stond op. Juan stond ook op, en ging voor Jamie staan, hij keek haar even in haar ogen. In zijn blik was duidelijk iets ondeugends te vinden, maar veel tijd om daarover na te denken had Jamie niet, want Juan drukte alweer een kus op haar lippen..

[Mary Woods]

Jamie streelde met haar vingertoppen over Juan's armen. Juan kuste haar in haar nek en haalde zijn hand door haar haren. Hij legde voorzichtig zijn handen op haar buik, en daarna om haar middel. Jamie sloeg haar benen om hem heen en gaf hem nog een kus. Zachtjes duwde ze haar tong naar binnen, waarna Juan haar blouse uitdeed. Ze rolden over het bed, en Jamie deed de deken over hun heen. De zachte donsveertjes kriebelden op hun lijven.

Mary plukte de veertjes uit Yani's bek. 'Nooit meer doen...' mompelde ze. Ze schudde het laatste veertje uit haar vingers en tilde Yani op. Ze keek haar aan. 'Geen kussens meer voor jou.' zei ze. Yani grauwde onschuldig en trappelde. Mary zette haar weer op haar schoot. Ze staarde voor zich uit en dacht na over wat ze net had gezien. Juan en Jamie. Ze schudde de gedachten uit haar hoofd en probeerde aan iets anders te denken. 'Ik kom heus wel weer eens aan de beurt, hea Yani?' zei ze wat meer opgewekt, al was het nep. 'Ooit...' Ze gaf de kleine welp een knuffel en aaide haar. Yani sloot haar oogjes en zette van genot haar nagels in Mary's bovenbenen. 'Auw..' zei ze en zette de cheeta op de grond. 'Over stout gesproken.' lachte ze.

Gregor zuchtte toen Bud de emmer liet vallen. 'Kun je nou niets goed doen?!' zei hij bozig. Bud kreeg een rode kop en pakte de emmer. Met de zwabber die hij al in zijn hand had dweilde hij het water op. Snel maakte hij zich uit de voeten. Gregor schudde zijn hoofd en pakte het mesje weer. Hij ging verder met de stukken brood in plakken snijden. Richardo kwam de scheepskeuken binnen en snoof. 'Zo, en wat gaan we eten chef?' grapte hij. Gregor lachte. 'Gewoon brood en wat soep zoals gewoonlijk.' Hij legde de stukken brood opzij en liep naar de ketel. Hij roerde met de grote, houten lepel erin en proefde voorzichtig. 'Nog erg heet, maar lekker.' Richardo keek in de ketel. Er drijfden stukjes wortel en andere groenten in. 'Lijkt me een goede maaltijd. Nou, ik zie je zo wel. Roep maar als ik moet helpen anders.' Richardo liep weg.

Jamie keek Juan diep in de ogen. 'Je bent lief...' fluisterde ze terwijl ze met haar hand over zijn wang streek. Juan deed hetzelfde. 'Jij ook..' Zijn hand ging richting haar blote heup. Jamie sloeg haar armen om zijn nek. Ze gaf langzaam kusjes op zijn schouder, naar zijn nek, nog hoger, bij zijn oor, toen wat meer in zijn gezicht. Ze kwam uit bij zijn mond. Opeens hoorde ze geroep van Gregor. 'Shit...' zei ze en kroop uit het bed. Vluchtig deed ze een lange blouse uit haar kast aan. Juan kwam ook het bed uit en wreef over zijn hoofd. 'Waarom?' Jamie had al een broek aangetrokken. 'Eten.' antwoordde ze kort en pakte haar laarzen. Hinkend liep ze de kajuit uit. Juan schoot snel in zijn kleren en kwam erachteraan. Op het gangetje gaven ze elkaar nog snel een kus en Jamie moest haar lachen inhouden.
Op het dek keek Mary Jamie aan. 'Wat is er? Wat kijk je raar.' zei Jamie tegen haar zusje. 'Niks. Je kan niet aan die zuigzoen in je nek zien dat je iets hebt uitgehaald hoor.' zei Mary droog. Jamie gaf haar een duwtje en deed de kraag van de blouse wat dichter. Nu kon je de vlek in haar nek niet meer zien.

Na het eten ging Mary al naar haar kajuit. Ze plofte op haar bed en bleef een tijdje liggen. Ze keek naar het plafond. Ze draaide zich op haar zij en sloot haar ogen. Zo bleef ze liggen, tot ze bijna in slaap viel. Plotseling voelde ze een hand op haar mond en ze werd vastgepakt. Wild stribbelde ze tegen, maar ze werd meegesleurd. Ze kon niets doen.

Jamie keek naar Juan die met haar vader aan het praten was. Dit zou nog lang duren. Ze zuchtte en liep naar haar kajuit. Daar voelde ze opeens een voorwerp haar hoofd raken, en slap viel ze op de grond. Het werd donker voor haar ogen. De man met de doek over zijn mond en neus, en hoed op zodat hij niet kon worden herkend, sleepte haar weg.

Verwoed rammelde Jamie aan de kettingen om haar polsen. 'Maak me los, vuile klootzak!' riep ze kwaad. Ze begon nog harder te rukken, maar ze kreeg er alleen maar rode striemen van. De man keek haar met een vieze glimlach aan. 'Nee.. want jij gaat doen wat ik van je vraag.' zei hij donker. Jamie spuwde richting hem, maar hij stapte weg. 'Ik dacht het niet mannetje!' zei ze. De man kwam dichter naar haar toe. 'Tut tut tut... niet zo ongehoorzaam. Anders doen we het wel anders.' Hij pakte haar vast. Jamie was in de hoek van het kleine kamertje gedreven. 'Blijf van me af smeerlap..' zei ze nu toch wel een beetje angstig. 'Ik zit zoveel aan je als ik wil.' zei de man en ging met zijn handen onder haar blouse. Jamie probeerde met haar ellebogen in hem te porren. Het deed hem niks. Hij drukte ruw haar armen weg en pakte haar broek vast.

Juan was eindelijk uitgepraat met Richardo en kwam de kajuit van Jamie binnen. Zijn ogen werden groot toen hij de muur zag.
"Remember this: this is the day we'll kill The Woods Sisters.."
Stond er met bloed geschreven. Juan liep naar Mary's kajuit, maar daar was ze niet. Hij rende terug het dek op naar Richardo. 'Jamie en Mary zijn weg..!' zei hij buiten adem. Richardo verstarde.

Mary hoorde dof geschreeuw een eindje verderop in de gang.
Ze zat op de grond van een klein kamertje, waar verder geen meubels in stonden.
Met haar hand wreef ze over haar armen heen.
Het was er koud, en ze voelde zich nu al helemaal leeg vanbinnen.
Er klonk weer een schreeuw.
Ze rilde, en keek geschrokken op naar de deurklink.
Die ging langzaam omlaag en er verscheen een hoofd.
Mary stond op en liep naar achter, tegen de muur aan.
De man stapte binnen en grijnsde.
'Mathew..?'
Mary's adem stokte even.
De grijns op het gezicht van de man zijn gezicht verdween.
'Nee hea, niet weer...' Zei hij.
'Wel weer.' Beet ze hem toe.
Haar grote mond was weer terug, en ze balde haar vuist.
'Waar is Jamie nu?' Siste ze boos.
'Weet ik veel.'
Matt haalde zijn schouders op en keek haar vuil aan.
'Hoe zou ik dat moeten weten, en waarom? Ik wil haar niet terug.'
Hij liep wat dichter naar Mary en keek haar recht aan.
'Ik zie het in je ogen.'
'Wat?'
'Dat je haar terug wilt, en je weet waar ze is.' Zei Mary.
Matt zuchtte.
'Okay, ik wil haar misschien terug, maar ik heb geen idee waar ze is, geef ik toe.'
Mary greep als de bliksem haar mes uit haar laars en hield het tegen zijn keel.
'Weet je het nu wel?!'
Matt knikte en deed de deur open, maar draaide zijn rug niet Mary's richting op.
Bang om wat aangedaan te worden.