Post by Elizabeth Swann on Jul 5, 2009 16:00:41 GMT 1
De gedachte van een derde familie lid deed beide harten opwarmen.
Toen de krampen van Kate helemaal over waren en ze de dokter hadden bedankt, gingen ze naar beneden waar de diensmeid hun thee neerzette op het houten salontafeltje.
Ze dronken al zwijgend van hun thee, en beseften dat woorden hun geluk deze keer niet kon beschrijven.
De zon ging langzaam onder, en er hing een zacht rode gloed over Port Royal en de haven. Een zachte bries kwam opdagen en de dienstmeid zette enkele grote ramen open om de hitte, die nu ook in het huis bijna ondragelijk was, weg te drijven.
Kate genoot van de strelende bries en hoopte dat het morgen een beetje zou gaan regenen. Ondanks dat ze veel van de zon hield, verlangde ze ontzettend hard naar de frisse herfstdagen.
Beckett vond het jammer om de stilte te onderbreken, maar hij zou morgen vroeg de vergadering moeten verderzetten en als hij te laat ging slapen had hij morgen geen kans om zij idee overtuigend over te brengen.
‘Lieverd,’ Was hij fluisterend om de fluitende vogels niet te onderbreken, ‘Ik ga alvast naar bed.’
Kate keek hem vriendelijk aan. ‘Ik begrijp het, ik ga mee.’ Sprak ze en stond recht samen met Beckett.
Op de Black Pearl zagen ze de verlichte huisjes al in de verte.
Jack trok een mondhoek op een goot het laatste beetje sterke drank dat nog in zijn fles zat naar binnen. Hij voelde het door zijn slokdarm glijden alsof hij dagen niets gedronken had.
Het schip werd klaargemaakt om aan te leggen en de opdrachten werden verdeeld.
Het grootste deel moest rum en buskruit gaan plunderen, een kwart, bleef op het schip.
Jack had al wel vaker meegemaakt dat ze er vandoor waren met zijn geliefde Pearl, en het had hem veel moeite gekost om het terug te stelen.
De anderen gingen wapens halen, en extra kanonskogels, als er dan toch een strijd zou ontstaan tussen Barbossa Jack, dan zaten ze niet zonder wapens.
Will had zijn bemanning rust gegeven, en was vervolgens heel kalm aanboord gegaan bij de Pearl.
‘Ik kan je gedachten al lezen.’ Voorspelde Jack hem.
Will had even ongeloofwaardig gekeken.
‘Ja, ik heb een plan.’ Jack wenkte hem mee naar zijn kajuit, en wou een fles rum aanbieden, maar hij voelde zijn maag omdraaien bij de gedachte dat ze niets hadden.
‘waterdicht?’ Vroeg Will met opgetrokken wenkbrauwen. Hij vertouwde de samenwerking van Hector Barbossa en Sao Feng helemaal niet, en als ze dan ook geen goed plan hadden, dan zou hun laatste spatje hoop vervagen.
‘’S morgens gaan we naar Beckett’s huis. Ik moet het me nog gedeeltelijk herinneren.’
Will leek er al niet veel vertrouwen in te hebben.
‘Dan gaan we hem volgen naar zijn “geheime vergadering” we ontvoeren Kate, als er dan toch iets zou misgaan dan hebben we een lokhaas, en kunnen we met haar onderhandelen. Het is bijna zeker dat hij de kaart gaat ruilen tegen zijn geliefde.’
Will kon niets anders doen dan goedkeurend knikken. Het klok goed, en overtuigend. Hij stond recht.
‘Dan ga ik mijn bemanning dit vertellen en dan sta ik op, voor de zon opkomt om met je te kunnen vertrekken.’
‘Akkoord.’ Lachte Jack en besloot ook even te gaan slapen.
Elizabeth was verveeld, en begon zich meer en meer af te vragen of Jack wel ging terugkomen. Ze wist hoe hard hij zelf de kaart wou hebben. Ze staarde nog even afwezig naar de sterren en leunde slaperig tegen de muur.
Toen het ongeveerd drie uur in de ochtend was werd de bemanning van beide schepen waker.
Will was Jack nog gaan wakker maken, omdat die na half vier nog lag te snurken in zijn kajuit.
Toen uiteindelijk iedereen wakker en klaar was, was het als vier uur.
Ze stolen een rijtuig en reden naar het huis van Beckett.
Zoals de meeste bemanningsleden voorvermoeden waren ze enkele keren verkeerd gereden, maar ondanks de vele omwegen waren ze wel bij het juiste huis aangekomen.
Door de open ramen op de beneden verdieping liep Jack naar binnen. Het huis was donker en verlaten, en Jack moest moeite doen om niet tegen de duren meubels te stoten. Hij vermoede dat het huis vast ingericht was door een binnenhuisarchitect.
Toen hij de trap naar boven had gevonden sloop hij op de overloop naar boven. Zijn instinct zij hem dat hij de tweede deur moest nemen aan de westkant.
Hij opende de deur geruisloos, en daar lagen ze als twee bloesems te slapen.
Hij drukte een hand op Kate haar mond en droeg haar zo snel als hij kon naar beneden.
Kate die waker was geworden probeerde te schreeuwen, maar omdat Jack zijn hand zo hard tegen haar mond gedrukt was, kan er amper een klankje uit.
Wanhopig shotte ze met haar benen en probeerde ze zich uit de greep te ontsnappen, maar het was te laat. Ze zat in het rijtuig, met nog twee andere struise piraten.
Ze voelde de tranen naar boven komen, en voelde de heimwee. Ze wou niet weer een hele stresserende reis meemaken.
Er werd een doek rond haar mond gedaan, en haar handen werden vestgebonden.
Jack lachte gemeen, maar hij had toch een speelse uitdrukking.
‘Breng ze al maar naar de Pearl, laat ze niet ontsnappen, want dan hebben we geen product meer.’ Lacht hij en de struise piraat knikte.
Jack bleef er tot Beckett zou opstaan.
Toen de krampen van Kate helemaal over waren en ze de dokter hadden bedankt, gingen ze naar beneden waar de diensmeid hun thee neerzette op het houten salontafeltje.
Ze dronken al zwijgend van hun thee, en beseften dat woorden hun geluk deze keer niet kon beschrijven.
De zon ging langzaam onder, en er hing een zacht rode gloed over Port Royal en de haven. Een zachte bries kwam opdagen en de dienstmeid zette enkele grote ramen open om de hitte, die nu ook in het huis bijna ondragelijk was, weg te drijven.
Kate genoot van de strelende bries en hoopte dat het morgen een beetje zou gaan regenen. Ondanks dat ze veel van de zon hield, verlangde ze ontzettend hard naar de frisse herfstdagen.
Beckett vond het jammer om de stilte te onderbreken, maar hij zou morgen vroeg de vergadering moeten verderzetten en als hij te laat ging slapen had hij morgen geen kans om zij idee overtuigend over te brengen.
‘Lieverd,’ Was hij fluisterend om de fluitende vogels niet te onderbreken, ‘Ik ga alvast naar bed.’
Kate keek hem vriendelijk aan. ‘Ik begrijp het, ik ga mee.’ Sprak ze en stond recht samen met Beckett.
Op de Black Pearl zagen ze de verlichte huisjes al in de verte.
Jack trok een mondhoek op een goot het laatste beetje sterke drank dat nog in zijn fles zat naar binnen. Hij voelde het door zijn slokdarm glijden alsof hij dagen niets gedronken had.
Het schip werd klaargemaakt om aan te leggen en de opdrachten werden verdeeld.
Het grootste deel moest rum en buskruit gaan plunderen, een kwart, bleef op het schip.
Jack had al wel vaker meegemaakt dat ze er vandoor waren met zijn geliefde Pearl, en het had hem veel moeite gekost om het terug te stelen.
De anderen gingen wapens halen, en extra kanonskogels, als er dan toch een strijd zou ontstaan tussen Barbossa Jack, dan zaten ze niet zonder wapens.
Will had zijn bemanning rust gegeven, en was vervolgens heel kalm aanboord gegaan bij de Pearl.
‘Ik kan je gedachten al lezen.’ Voorspelde Jack hem.
Will had even ongeloofwaardig gekeken.
‘Ja, ik heb een plan.’ Jack wenkte hem mee naar zijn kajuit, en wou een fles rum aanbieden, maar hij voelde zijn maag omdraaien bij de gedachte dat ze niets hadden.
‘waterdicht?’ Vroeg Will met opgetrokken wenkbrauwen. Hij vertouwde de samenwerking van Hector Barbossa en Sao Feng helemaal niet, en als ze dan ook geen goed plan hadden, dan zou hun laatste spatje hoop vervagen.
‘’S morgens gaan we naar Beckett’s huis. Ik moet het me nog gedeeltelijk herinneren.’
Will leek er al niet veel vertrouwen in te hebben.
‘Dan gaan we hem volgen naar zijn “geheime vergadering” we ontvoeren Kate, als er dan toch iets zou misgaan dan hebben we een lokhaas, en kunnen we met haar onderhandelen. Het is bijna zeker dat hij de kaart gaat ruilen tegen zijn geliefde.’
Will kon niets anders doen dan goedkeurend knikken. Het klok goed, en overtuigend. Hij stond recht.
‘Dan ga ik mijn bemanning dit vertellen en dan sta ik op, voor de zon opkomt om met je te kunnen vertrekken.’
‘Akkoord.’ Lachte Jack en besloot ook even te gaan slapen.
Elizabeth was verveeld, en begon zich meer en meer af te vragen of Jack wel ging terugkomen. Ze wist hoe hard hij zelf de kaart wou hebben. Ze staarde nog even afwezig naar de sterren en leunde slaperig tegen de muur.
Toen het ongeveerd drie uur in de ochtend was werd de bemanning van beide schepen waker.
Will was Jack nog gaan wakker maken, omdat die na half vier nog lag te snurken in zijn kajuit.
Toen uiteindelijk iedereen wakker en klaar was, was het als vier uur.
Ze stolen een rijtuig en reden naar het huis van Beckett.
Zoals de meeste bemanningsleden voorvermoeden waren ze enkele keren verkeerd gereden, maar ondanks de vele omwegen waren ze wel bij het juiste huis aangekomen.
Door de open ramen op de beneden verdieping liep Jack naar binnen. Het huis was donker en verlaten, en Jack moest moeite doen om niet tegen de duren meubels te stoten. Hij vermoede dat het huis vast ingericht was door een binnenhuisarchitect.
Toen hij de trap naar boven had gevonden sloop hij op de overloop naar boven. Zijn instinct zij hem dat hij de tweede deur moest nemen aan de westkant.
Hij opende de deur geruisloos, en daar lagen ze als twee bloesems te slapen.
Hij drukte een hand op Kate haar mond en droeg haar zo snel als hij kon naar beneden.
Kate die waker was geworden probeerde te schreeuwen, maar omdat Jack zijn hand zo hard tegen haar mond gedrukt was, kan er amper een klankje uit.
Wanhopig shotte ze met haar benen en probeerde ze zich uit de greep te ontsnappen, maar het was te laat. Ze zat in het rijtuig, met nog twee andere struise piraten.
Ze voelde de tranen naar boven komen, en voelde de heimwee. Ze wou niet weer een hele stresserende reis meemaken.
Er werd een doek rond haar mond gedaan, en haar handen werden vestgebonden.
Jack lachte gemeen, maar hij had toch een speelse uitdrukking.
‘Breng ze al maar naar de Pearl, laat ze niet ontsnappen, want dan hebben we geen product meer.’ Lacht hij en de struise piraat knikte.
Jack bleef er tot Beckett zou opstaan.
It's after you, not the ship. It's not us. It's the only way, don't you see.{=}http://img12.imageshack.us/img12/6435/bitchyd.jpg{/=}
